Εικόνες ξεφτίλας καταγγέλλουν οι καρκινοπαθείς στο Βαθύ κράτος της Κύπρου! Για να δείτε πως λειτουργεί ο κρατικοδίαιτος ιδιωτικός τομέας της Μεγαλονήσου!

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΥΛΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΙΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ, ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ Ο Σ. ΜΑΝΟΣ

Συνέντευξη του Στέφανου Μάνου στην De Tijd Weekend

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΥΛΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΙΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ, ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ Ο Σ. ΜΑΝΟΣ

Η ελληνική κυβέρνηση δεν πρόκειται να εφαρμόσει στην πράξη πολλές από τις μεταρρυθμίσεις για τις οποίες έχει δεσμευτεί, προειδοποιεί ο πρώην υπουργός Σ. Μάνος

 σε συνέντευξη που παραχωρεί στον A. Van der Ziel, η οποία δημοσιεύεται στο σημερινό φύλλο της De Tijd υπό τον τίτλο «Η ΕΕ και το ΔΝΤ δεν συνειδητοποιούν πόσο νοσηρό είναι το ελληνικό πολιτικό σύστημα». Ο Σ. Μάνος εμφανίζεται πεπεισμένος ότι τόσο η ΕΕ όσο και το ΔΝΤ επιτρέπουν στους Έλληνες να θολώνουν τα νερά σε ό,τι αφορά τις μεταρρυθμίσεις. «Οι έλληνες πολιτικοί κατήρτισαν τα νομοσχέδια κατά τέτοιον τρόπο ώστε να είναι αναγκαίες ένα σωρό εφαρμοστικές πράξεις προτού τα μέτρα τεθούν σε ισχύ. Με τον τρόπο αυτό θα μπορέσουν εν ευθέτω χρόνω να παρεμποδίσουν την εφαρμογή τους», προειδοποιεί.

«Εξαιρουμένου του Έλληνα υπουργού Οικονομικών Γ. Στουρνάρα, ουδείς άλλος στην κυβέρνηση πιστεύει πραγματικά στις μεταρρυθμίσεις. Εξήγγειλαν τα μέτρα επειδή αναγκάστηκαν να το πράξουν. ‘Οι κακοί Ευρωπαίοι μας αναγκάζουν να λάβουμε αυτά τα μέτρα’ λένε στους ψηφοφόρους τους. Οι υπουργοί δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη για τα μέτρα αυτά», υποστηρίζει ο Σ. Μάνος.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο:

- Τι κάνουν λάθος η ΕΕ και το ΔΝΤ;

«Παραβλέπουν πόσο νοσηρό, πελατειακό και διεφθαρμένο είναι το πολιτικό σύστημα. Οι πολιτικοί έχουν χρησιμοποιήσει με μαζικό τρόπο τους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς προκειμένου να βρουν δουλειά στους φίλους και τους οπαδούς τους».

- Τι πρέπει τότε να κάνουν η ΕΕ και το ΔΝΤ;

«Πρέπει να εξαναγκάσουν την κυβέρνηση να προχωρήσει στην αξιολόγηση όλων των υπαλλήλων και να απολύσει 400.000 απ’ αυτούς».

- Μα τι είναι αυτά που λέτε; Γιατί είναι αναγκαίο να απολυθούν τόσοι υπάλληλοι;

«Επιτρέψτε μου να σας δώσω ένα απλό παράδειγμα. Υπολογίζω ότι στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου 200.000 δάσκαλοι. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου, έχουμε 4 φορές περισσότερους δασκάλους ανά μαθητή από ότι στην Φινλανδία. Η Φινλανδία όμως διαθέτει ένα από τα καλύτερα εκπαιδευτικά συστήματα του κόσμου και εμείς ένα από τα χειρότερα. Αυτό συμβαίνει επειδή εμείς δεν πληρώνουμε καλά τους δασκάλους μας και δεν τους επιτρέπουμε να διδάξουν πολλές ώρες, προκειμένου να μοιραστεί η δουλειά σε περισσότερους. Οι δάσκαλοι δεν είναι ικανοποιημένοι από τους χαμηλούς μισθούς που λαμβάνουν. Δίνουν στους μαθητές χαμηλούς βαθμούς για να εκβιάσουν, τρόπον τινά, τους γονείς. Μόνον όταν οι τελευταίοι ‘τα σκάσουν χοντρά’, κάτω από το τραπέζι, υπό τη μορφή ιδιαίτερων μαθημάτων, οι βαθμοί ανεβαίνουν.

Τι κάνει τώρα η κυβέρνηση; Μειώνει τους μισθούς ακόμα περισσότερο. Οι δάσκαλοι λοιπόν θα εκβιάσουν ακόμα περισσότερο τους γονείς και η παιδεία μας θα πάει από το κακό στο χειρότερο. Αυτό που κατά την γνώμη μου θα έπρεπε να είχε κάνει η κυβέρνηση, είναι να απολύσει τα ¾ των δασκάλων. Η κυβέρνηση πρέπει να διαλέξει τους 50.000 καλύτερους δασκάλους, να τους διαθέσει περισσότερες διδακτικές ώρες και να τους πληρώσει διπλά. Κάτι τέτοιο θα βελτίωνε την παιδεία. Μόνον εάν οι υπάλληλοι γνωρίζουν ότι υπόκεινται σε αξιολόγηση και ως εκ τούτου θα μπορούν και να απολυθούν, το κράτος θα λειτουργήσει καλύτερα».

- Λειτουργήσατε κι εσείς με την πελατειακή λογική κατά την διάρκεια της σταδιοδρομίας σας;

«Όχι, ποτέ. Έχω δεχτεί βεβαίως αιτήματα από κόσμο να βολέψω τον γιό τους ή την κόρη τους σε κάποια δημόσια υπηρεσία, αλλά ουδέποτε τα εισάκουσα. Τους έλεγα ότι δεν μπορούσα να τους βρω δουλειά στον δημόσιο τομέα αλλά ότι ενδεχομένως θα μπορούσα να τους βοηθήσω για μια θέση στον ιδιωτικό τομέα. Οι περισσότεροι από αυτούς όμως δεν ενδιαφέρονταν για κάτι τέτοιο. Ήθελαν να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι εφ’ όρου ζωής».

- Προσπαθήσατε δύο φορές τα τελευταία χρόνια να ιδρύσετε ένα φιλελεύθερο κόμμα. Πού οφείλεται η αποτυχία του εγχειρήματός σας;

«Ο όρος ‘φιλελεύθερος’ αποτελεί βρώμικη λέξη στην Ελλάδα. Εάν μάλιστα σε αποκαλέσουν ‘νεοφιλελεύθερο’ είναι ακόμα χειρότερα. Τότε είσαι σχεδόν σαν τους ναζί. Δεν υπάρχει εδώ υποστήριξη για τις φιλελεύθερες ιδέες και δεν υπάρχει κανένα φιλελεύθερο κόμμα στο κοινοβούλιο. Πιστεύω ότι αυτό οφείλεται στην δυσπιστία που υπάρχει βαθιά ριζωμένη στην ελληνική κοινωνία. Ο Έλληνας είναι δύσπιστος όχι μόνον απέναντι στον άλλο αλλά και απέναντι στον ίδιο τον εαυτό του. Οι άνθρωποι εδώ δεν αισθάνονται σίγουροι για τις ικανότητές τους. Για τον λόγο αυτό αναζητούν προστασία σε ισχυρούς ανθρώπους και το κράτος».

- Στο μεταξύ μεγαλώνει η υποστήριξη προς την άκρα αριστερά και την άκρα δεξιά…

«Πράγματι. Η ριζοσπαστική αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ λέει ‘όχι’ σε όλα και για τον λόγο αυτό έχει φτάσει να είναι πρώτο κόμμα τις δημοσκοπήσεις. Και οι φασίστες της Χρυσής Αυγής υιοθετούν εξίσου υπεραπλουστευτική λογική. Κατά την κοινοβουλευτική συζήτηση για τα μέτρα λιτότητας την προηγούμενη εβδομάδα, ένας βουλευτής του φασιστικού κόμματος κράδαινε το έντυπο της μισθοδοσίας του λέγοντας ότι εισπράττει κάθε μήνα 8.500 ευρώ. Στη συνέχεια είπε ότι ο Αρχηγός του γενικού Επιτελείου Στρατού κερδίζει 1900 ευρώ και μετά είπε ότι ο αδελφός του, που είναι υπολοχαγός του ελληνικού στρατού, κερδίζει μόλις 875 ευρώ. ‘Υπάρχει κανείς που βρίσκει κάτι τέτοιο σωστό;’, ρώτησε. Υπήρξαν πολλές αντιδράσεις γιατί οι βουλευτές δεν θέλουν να βγαίνουν τα άπλυτά τους στην φόρα. Βρήκα όμως εξαιρετικά αποτελεσματική την παρέμβασή του. Η απήχηση των ναζί μεγαλώνει μέρα με την ημέρα».

- Πώς βλέπετε το μέλλον; Θα μείνει η Ελλάδα στην ευρωζώνη;

«Δεν ξέρω. Φοβάμαι ότι διολισθαίνουμε προς το χάος. Οι πολίτες τηρούν όλο και λιγότερο τον νόμο και δεν δείχνουν κανένα σεβασμό προς τις αρχές. Δεν διαθέτουμε επίσης κάποια ελίτ που θα μπορούσε να κατευθύνει τη χώρα. Δεν υπάρχουν πανεπιστημιακοί ή άλλοι διανοούμενοι που να τους εμπιστεύεται ο κόσμος. Παλιότερα τον ρόλο αυτό τον εκπλήρωνε ο βασιλιάς και ο στρατός. Δεν διαθέτουμε όμως πλέον βασιλιά και ο ρόλος του στρατού έχει αλλάξει. Παλιότερα είχαμε αξιωματικούς που είχαν πολεμήσει στον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο, που ήσαν ιδεαλιστές. Τώρα οι αξιωματικοί του στρατού έχουν γίνει γραφειοκράτες υπάλληλοι».

από το:
http://www.new-deal.gr/eidhseis-politikh/7018

http://www.tijd.be/nieuws/politiek_economie_europa/EU_en_IMF_beseffen_niet_hoe_verziekt_de_Griekse_politiek_is.9269137-3140.art

Mystra and Taygetos mountain

Mystra and Taygetos mountain, a set on Flickr.

Ένα οδοιπορικό σε γνωστούς δρόμους της παιδικής μας ηλικείας... Μια νέα μηχανή μεγάλων αξιώσεων, μια καλή παρέα, και πάλι απο την αρχή...

Με κάνεις Υπουργό Περιβάλλοντος για 100 μέρες; θα βρεις μπροστά σου μια άλλη Ελλάδα.

Του Χάρη Σαββίδη, αρχιτέκτονα d.p.l.g.

Δεν υπάρχει χειρότερο τέλμα από τη θεωρητικολογία. Προτείνω λοιπόν να δείτε πως μπορεί να αλλάξει η πορεία της χώρας στο Περιβάλλον και την εξυπηρέτηση της Ανάπτυξης με μερικά απλά μέτρα, χωρίς χρήματα.

1. Η απλοποίηση της Νομοθεσίας.  Με την απαλλαγή από τις πολεοδομίες του τμήματος ελέγχου των αδειών θα αποσπούσα τους εμπειρότερους μηχανικούς και θα τους οργάνωνα σε επιτροπές μαζί με συνταξιούχους αντίστοιχους στους οποίους η οδηγία θα ήταν απλή.  Οι 40.000 σελίδες (σε τόσες υπολογίζεται) πολεοδομικής νομοθεσίας να γίνουν χίλιες.  Είναι εφικτό;  Μα φυσικά και είναι.  Ούτως ή άλλως δεν υπάρχει κανένας που να μπορεί να γνωρίζει (και άρα να εφαρμόζει ή να ελέγχει) περισσότερες σελίδες.... Άλλωστε η ατελείωτη ρουσφετο-περιπτωσιολογία αυτής της νομοθεσίας χρησιμοποιείται μόνο εκ του πονηρού.
2. Η ολοκλήρωση του Κτηματολογίου.  Το κτηματολόγιο (που θα είναι ενιαίο με το κτηματολόγιο του δημοσίου και της εκκλησίας) πρέπει να ολοκληρωθεί το συντομότερο δυνατό.  Μέσα στις 100 πρώτες μέρες θα έκλεινα όλα τα υποθηκοφυλακεία για τις νέες εγγραφές.  Αυτό σημαίνει ότι αυτά θα λειτουργούσαν μόνο για τις υφιστάμενες.  Οι νέες εγγραφές θα γίνονταν στα πλαίσια του κτηματολογίου με ηλεκτρονικό τρόπο από ηλεκτρονική πλατφόρμα από τους ίδιους τους συμβολαιογράφους και δικηγόρους.  Με τον τρόπο αυτό, η λειτουργία του γίνεται άμεσα και η κατάργηση του υποθηκοφυλακείου είναι θέμα ολίγων μηνών. 
3. Η κατάργηση των αρχείων πολεοδομίας όλης της χώρας.  Αυτό είναι ίσως το πιο σημαντικό μέτρο.  Αντί της σημερινής κατάστασης που είναι τραγική (τρεις τουλάχιστον επισκέψεις προκειμένου να προμηθευτεί κανείς σχέδια ή έγγραφα οποιασδήποτε άδειας...) θα μάζευα όλα τα αρχεία σε ένα μεγάλο κτίριο (π.χ. Πρώην κλωστοϋφαντουργείο στη μεθόριο) και θα οργάνωνα τις αποστολές στους ενδιαφερόμενους μέσω ψηφιοποιημένων αρχείων.  Απλό; Βεβαίως.  Αντί ο ενδιαφερόμενος να πηγαίνει στην πολεοδομία, να αιτείται και να περιμένει εβδομάδες προκειμένου να βρεθούν και να μεταφερθούν, να πληρώνει για να βγάζει φωτοτυπίες και τελικά να χάνει άπειρο χρόνο και χρήμα, θα μπορούσε να ζητά μέσω διαδικτύου και να του αποστέλλονται τα έγγραφα ηλεκτρονικά.  Η ψηφιοποίηση θα γίνεται σε πρώτη φάση à la carte, με πληρωμή ισότιμη των φωτοτυπιών από τον ενδιαφερόμενο, όταν δηλαδή αυτός αναζητά τα αρχεία.  Παράλληλα, οι νέες άδειες, που καταγράφονται ηλεκτρονικά, θα είναι διαρκώς διαθέσιμες χωρίς κόστος.
4. Εφαρμογή συστήματος απόσυρσης (ή μερικής απόσυρσης) κτιρίων για την “ανάπλαση” σημαντικών σημείων των πόλεων και υψηλής σημασίας τόπων.  Εξηγούμαι.  Υπάρχουν σημεία στις πόλεις όπου αστική ανάπτυξη σημαίνει μονοσήμαντα κατεδάφιση. Αυτό απαιτεί χρήματα:  Αποζημιώσεις, έξοδα κατεδάφισης και ανάπλασης του χώρου που δημιουργείται.  Εκεί, η λύση είναι η ανταλλαγή ιδιοκτησιών με κτισμένα ή άκτιστα ακίνητα που σήμερα είναι στην ιδιοκτησία του δημοσίου.  Για παράδειγμα η κατεδάφιση ενός οικοδομικού τετραγώνου στην Κυψέλη θα μπορούσε να γίνει με αποζημίωση των ιδιοκτητών από την ανοικοδόμηση ενός δημόσιου οικοπέδου με αντίστοιχες ή μεγαλύτερες αξίες.  Η μερική όμως κατεδάφιση κτιρίων (τελευταίοι όροφοι, διάνοιξη χώρων στάθμευσης σε ισόγεια και υπόγεια υφισταμένων κτιρίων) μπορεί να χρηματοδοτηθεί από την υπεραξία που αυτές οι εργασίες θα επιφέρουν.  Είναι νομίζω ένα σημαντικό μέτρο για την πραγματική αναβάθμιση τμημάτων των πόλεών μας στα οποία οι αξίες έχουν σχεδόν μηδενιστεί.

Τέσσερα λοιπόν μέτρα που θα δώσουν μια νέα ώθηση στην ανάπτυξη.  Είμαι σίγουρος ότι κανένας δεν μπορεί να φανταστεί την άσκηση πολιτικής χωρίς χρήματα.  Εγώ υποστηρίζω πως μπορεί.  Φτάνει να υπάρχει πραγματική βούληση και φαντασία στην άσκησή της.  Εδώ είμαστε να το αποδείξουμε. 

από το protagon.gr
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.anagnwstes&id=16456#commentsContainer

Λίγο πριν τη 17η Ιουνίου, ας ξεκαθαρίσουμε τι μετρά στην ψήφο μας

από το Θάρρος της Καλαμάτας, Τρίτη 12 Ιουνίου 2012

Του Χάρη Σαββίδη,

μέλους της ΚΕ της “Δράσης” και

Υποψήφιου Βουλευτή Μεσσηνίας με το ψηφοδέλτιο “Δημιουργία, Ξανά”

Λιγότερο από μια βδομάδα πριν τις εκλογές, όλα τα κόμματα έχουν συμφωνήσει σε μια βασική θέση:  Ότι η χώρα χρειάζεται κυβέρνηση μακράς πνοής προκειμένου να ανταπεξέλθει στη σημερινή δύσκολη ευρωπαϊκή πραγματικότητα και προοπτική.

Τα δύο κόμματα που παλεύουν για το πριμ των 50 εδρών ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, πολύ λίγο ενδιαφέρονται για την επόμενη μέρα αφού αυτή θα έρθει συνυφασμένη ούτως ή άλλως με πολλούς συμβιβασμούς σε σχέση με το προεκλογικό τους πρόγραμμα.  Ήδη προετοιμάζουν τους ψηφοφόρους τους γι' αυτό λέγοντας ότι οι συμμαχικές κυβερνήσεις εμπεριέχουν συμβιβασμούς.  Το τρίτο ΠΑΣΟΚ, φαίνεται να μην πιστεύει ακόμα ότι έχει κατορθώσει να σταθεροποιηθεί και φαίνεται πολύ λίγο να ενδιαφέρεται για μια ουσιαστική κυβερνητική πρόταση.  ΔΗΜΑΡ και Ανεξάρτητοι Έλληνες προετοιμάζουν σημεία προγραμματικής μετεκλογικής συμφωνίας ενώ το ΚΚΕ φαντάζει να έχει μείνει χρόνια πίσω.  ΛΑΟΣ και Χρυσή Αυγή φαίνεται να μένουν πίσω και να  μην κατορθώνουν να βρουν τη θέση τους στη μετά 6 Μαΐου 2012 εποχή.

Στη μετά 6 Μαΐου 2012 εποχή θέλησε να βρει τη θέση της και η Δράση του Στέφανου Μάνου.  Γνωρίζοντας ότι απευθύνεται σε μια ελάχιστη μειοψηφία ευγενών σκεπτόμενων ψηφοφόρων που δεν δείχνουν να ξεπερνούν το 2% επιδίωξε και κατάφερε τη συνεργασία σε επίπεδο συνασπισμού κομμάτων με την Δημιουργία Ξανά, ένα νέο πολιτικό σχηματισμό υπό την ηγεμονική προσωπικότητα του Θάνου Τζήμερου.  Παρόλο που η συνεργασία συνεχίζει να αποδεικνύεται δύσκολη και γεμάτη εκπλήξεις, το μήνυμα προς τους ψηφοφόρους πέρασε:  θέλετε οι δύο πόλοι να μπουν στη βουλή προκειμένου να διευκολυνθούν οι μεταρρυθμίσεις;  Ψηφίστε τον Συνασπισμό ακόμα και εάν δεν συμφωνείται και με τις δύο “συνιστώσες” του.  Εξ άλλου τα δύο κόμματα παραμένουν αυτόνομα και αυτεξούσια...

Όμως αυτές τις λίγες μέρες πριν τις εκλογές ο προεκλογικός αγώνας των κομμάτων τείνει να πάρει μορφή τρομοκρατικού αγώνα άλωσης συνειδήσεων.  Η μεν ΝΔ προβάλει με χίλιους τρόπους το μήνυμα ότι ψηφίστε μας για να σώσουμε την παραμονή μας στην ευρωζώνη, ο δε ΣΥΡΙΖΑ παλεύει με χίλιους δυο τρόπους να κερδίσει τους τρομοκρατημένους της κρίσης:  δημοσίους υπαλλήλους, υπαλλήλους ΔΕΚΟ, άνεργους, φοιτητές και άλλους προσφέροντας αυτό που λειτουργικά είναι.  Μια ομπρέλα εκ των υποκειμένων του συστήματος, ένα θεσμικό δηλαδή μέρος του συστήματος ακόμα και εάν αυτό δεν συμπεριλαμβάνει την υψηλή ιεραρχία σε μεγάλο βαθμό.

Και οι δύο αυτοί πόλοι της επόμενης διακυβέρνησης της χώρας δεν φαίνονται κατά τη γνώμη μου να απαντούν στο βασικό ερώτημα που είναι η εξασφάλιση της παραμονής μας στο ευρώ.  Εδώ το θέμα είναι ξεκάθαρο.  Παραμονή μας στο ευρώ σημαίνει πρωτογενές πλεόνασμα και διαρθρωτικές αλλαγές – πραγματικές δηλαδή μεταρρυθμίσεις.  Άρα η πίεση προς μια τέτοια κατεύθυνση πέφτει στους ώμους των μικρότερων κομμάτων που θα στηρίξουν την οποιαδήποτε κυβέρνηση.  Εκεί ο ρόλος της ΔΗΜΑΡ καθώς και του συνασπισμού της Δημιουργίας Ξανά μπορεί να είναι καθοριστικός.

Και έτσι φτάνουμε στο ουσιαστικό ερώτημα των ημερών που είναι το ακόλουθο: με τι κριτήρια καλούμαστε να επιλέξουμε το τι θα ψηφίσουμε.  Κατά τη γνώμη μου η μοναδική απάντηση στο ερώτημα αυτό παραμένει για δεκαετίες η ίδια.  Αυτός που θα ψηφίσουμε οφείλει να αντιπροσωπεύει ως ολοκληρωμένη προσωπικότητα στο Κοινοβούλιο, τη φιλοσοφία, το ήθος, την πρακτική, τη συμπεριφορά, την αποτελεσματικότητα που εμείς επιλέγουμε πως πρέπει να έχει, να μπορούμε δηλαδή να ταυτιστούμε μαζί του στις δύσκολες επιλογές που θα κληθεί να αντιμετωπίσει.

Τα σενάρια, ψηφίζουμε ΝΔ για να μη βγει ο ΣΥΡΙΖΑ (που όμως, με το ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση, καμιά κυβέρνηση ίσως να μην αντέξει, και σε λίγους μήνες, σε νέες εκλογές, αυτός να βγει αυτοδύναμος) ή ψηφίζουμε ΣΥΡΙΖΑ για να μπορεί να δημιουργηθεί αυτοδύναμη αριστερή κυβέρνηση (που όμως το κόμμα αυτό μαζεύει σιγά-σιγά όλα τα αντιδραστικά (και διαπλεκόμενα πολλές φορές) στοιχεία του ΠΑΣΟΚ ώστε να προδιαγράφεται σαφές πως καμιά μεταρρύθμιση δεν θα είναι εύκολο να γίνει), είναι κατά τη γνώμη μου παιχνίδια τρομοκρατίας για να ξανα-εγκλωβισθούμε σε ένα δικομματικό παιχνίδι σαν αυτό που μας κατέστρεψε.  Το κοινοβούλιο περισσότερο παρά ποτέ χρειάζεται σοβαρούς και αποτελεσματικούς βουλευτές.  Και αυτούς σας καλώ με όλη μου τη δύναμη να ψηφίσετε.

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΜΑΝΟΥ, ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ

στον Πολυχώρο ACRO, Ιερά Οδός 9-15, 


ΤΡΙΤΗ 5/6 στις 20.30

Αγαπητές φίλες, Αγαπητοί φίλοι,

Σας ευχαριστώ για την παρουσία σας.

Σε 12 μέρες θα τελειώσει η προεκλογική περίοδος. Θα πάψουμε να ακούμε στα παράθυρα της τηλεόρασης τις θεωρίες και τα ιδεολογήματα των κομμάτων που διεκδικούν την ψήφο μας. Θα σταματήσουν να μας λένε για τα λεφτά που θα μας δώσουν και δεν έχουν, για τα λεφτά που θα διεκδικήσουν, για τα λεφτά που θα απαιτήσουν. Για συμφωνητικά που θα ακυρώσουν και θα αναδιαπραγματευτούν. Στις 18/6 τα λόγια θα σταματήσουν και θα προβάλλει η πραγματικότητα.

Την περασμένη εβδομάδα τα δύο κόμματα που διεκδικούν το μπόνους των 50 εδρών παρουσίασαν τις καινούργιες εκλογικές τους θέσεις. 31/5 η ΝΔ και την επομένη, 1/6 ο ΣΥΡΙΖΑ. Σε πολλά σημεία οι θέσεις τους είναι ταυτόσημες. Υπόσχονται να μας ανακουφίσουν από τα δεινά του μνημονίου. Με λεφτά όμως που δεν υπάρχουν και δεν μπορούμε πια να δανειστούμε. Η ΝΔ υπόσχεται να τα βρει κόβοντας δαπάνες. Κάτι που ποτέ δεν έκανε. Ως κυβέρνηση αύξαινε τις δαπάνες την ίδια στιγμή που υποσχόταν να τις περιορίσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται να τα βρει διπλασιάζοντας τους φόρους εισοδήματος. Ακούσατε καλά. Διπλασιάζοντας τους φόρους εισοδήματος. Κατά την άποψη του είναι απόλυτα φιλολαϊκό η χωρίς μέτρο αύξηση των φόρων και η δήμευση της περιουσίας.

Αυτό που πρέπει να προσέξετε δεν είναι τόσο τα ψέματα που ως συνήθως μας λένε, αλλά  ότι και τα δύο κόμματα που προσβλέπουν αποκλειστικά και μόνο στην εξουσία αλλάζουν τα προγράμματα με τα οποία κατέβηκαν στις εκλογές της 6/5. Τι αξιοπιστία μπορούν να έχουν προγράμματα για την οικονομία που αλλάζουν ανάλογα με τις εκλογικές επιδιώξεις του κόμματος που τα συντάσσει;

Τα τελευταία δύο χρόνια, ως χώρα, χάσαμε και το τελευταίο ίχνος αξιοπιστίας που διαθέταμε. Δεν θα ανακτήσουμε την αξιοπιστία μας παρουσιάζοντας αναξιόπιστα προγράμματα. Δεν θα ανακτήσουμε την αξιοπιστία μας αν συμπεριφερόμαστε αναξιόπιστα. Την περασμένη εβδομάδα ο κ. Βενιζέλος, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, διαβεβαίωσε την ΑΔΕΔΥ ότι δεν θα γίνουν απολύσεις στο Δημόσιο. Ο ίδιος κ. Βενιζέλος ήταν ο βασικός συντάκτης, υποστηρικτής και εγγυητής του Μνημονίου που προβλέπει τη μείωση κατά 150.000 του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων μέχρι το 2015. Όλοι, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ υποκύπτουν στον λαϊκισμό και χάνουν την αξιοπιστία τους.

Η ΔΗΜΑΡ ζητεί επιμήκυνση, έως το τέλος του 2017, της δημοσιονομικής προσαρμογής. Αυτό σημαίνει μεγαλύτερο πρωτογενές έλλειμμα για φέτος, καθώς και για τα επόμενα χρόνια, δηλαδή ΝΕΑ ΔΑΝΕΙΑ. Δηλαδή περισσότερα, αλλεπάλληλα, Μνημόνια. Αντί για απαγκίστρωση και απεγκλωβισμό, όπως διατείνεται η ΔΗΜΑΡ, θα έχουμε βαθύτερο, μόνιμο εγκλωβισμό.

Στο περιβάλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όλα αποφασίζονται μετά από εξαντλητικό διάλογο και διαπραγμάτευση. Η σωστή και επιτυχημένη διαπραγμάτευση προϋποθέτει καλή πίστη και ξεκάθαρο στόχο. Ούτε το ένα διαθέτουμε ούτε το άλλο. Ο μόνος στόχος μέχρι σήμερα ήταν πως να πάρουμε τα λεφτά. Πολλοί μάλιστα πρόβαλλαν ως έξυπνη εθνική πολιτική την ιδέα: "τώρα που τα πήραμε, να μη τους τα γυρίσουμε!". Για αξιοπιστία και καλή πίστη καλύτερα να μη μιλάμε.

Η Δράση παρουσίασε τις δεσμεύσεις της και τις βασικές θέσεις της για την οικονομία λίγα χρόνια πριν από τις εκλογές του Μαϊου. Τις επανέλαβε προεκλογικά τον περασμένο Απρίλιο και σήμερα θα σας τις ξαναθυμίσω. Δεν αλλάζουμε για να προσαρμοστούμε στο ακροατήριο μας, ή για να αρέσουμε περισσότερο. Θα αλλάζαμε αν άλλαζαν οι περιστάσεις. Αλλά δυστυχώς οι περιστάσεις δεν άλλαξαν, έγιναν πιο δύσκολες. Επιβεβαίωσαν όλες μας τις προβλέψεις. Μπορεί να μην είμαστε ευχάριστοι, αλλά είμαστε πάντως αξιόπιστοι. Λέμε ακριβώς ότι πιστεύουμε και θα κάνουμε ακριβώς ότι λέμε. Είμαστε οι μόνοι που έχουμε διαφορετική πρόταση, δεν είμαστε φερέφωνο κανενός. Ζητάμε την ψήφο σας. Για να μπορούμε να δουλέψουμε ουσιαστικά για αυτά που πρέπει  να γίνουν. Για να έχουμε την Ελλάδα που μας αξίζει.

Δεσμευόμαστε ότι αν κάποιος από εμάς συμμετάσχει στην μετεκλογική κυβέρνηση  θα παραιτηθεί από τη Βουλή. Διότι θεωρούμε ότι, με τα σημερινά δεδομένα, είναι χρήσιμο να μη ταυτίζεται η εκτελεστική με τη νομοθετική εξουσία. Κάτι παρόμοιο λέει και η ΝΔ αλλά θέλει να το επιβάλλει με νόμο για να ισχύει και για τους άλλους στο μέλλον. Εμείς δεν χρειαζόμαστε νόμο και δεν μας ενδιαφέρει τι θα κάνουν οι άλλοι. Δεσμευόμαστε να επιβάλλουμε τον κανόνα στον εαυτό μας αμέσως.

Τα κόμματα χρηματοδοτούνται ετησίως από τον προϋπολογισμό με περίπου 10 € για κάθε ψήφο που πήραν στις εκλογές. Το ποσό είναι υπέρογκο και προκλητικό και πάντως πολύ υψηλότερο από ότι ισχύει στα άλλα πιο πλούσια κράτη της Ευρώπης. Η Δράση δεσμεύεται να κρατήσει 0,70 € και να επιστρέψει το υπερβάλλον ποσό. Γιατί 0,70 € ανά ψήφο; Διότι τόσα δίνει η "φτωχή" Γερμανία στα δικά της κόμματα, ποσό πουη θεωρούμε δικαιολογημένα αρκετό. Αν δηλαδή λάβουμε 250.000 ψήφους και βάσει του νόμου δικαιούμεθα 2.500.000 € ετησίως θα επιστρέψουμε τα 2.325.000 € και θα κρατήσουμε 175.000 €. Όποιος ψηφίσει Δράση αντί π.χ. για ΔΗΜΑΡ ή κάποιο άλλο κόμμα βοηθάει το κράτος να εξοικονομήσει 9,30 €. Με τα ποσοστά που δίνουν οι δημοσκοπήσεις στον ΣΥΡΙΖΑ, οι φορολογούμενοι θα καταβάλλουν ετησίως στο ταμείο του, ποσό μεγαλύτερο από 15.000.000 €. Με τη δική μας δέσμευση θα εξοικονομούσαν 13.950.000 €.

Αναφέρθηκα στην αρχή της ομιλίας μου στην πραγματικότητα που θα εμφανιστεί μπροστά μας την επομένη των εκλογών. Μερικές πτυχές της έχουν ξεφύγει από το κουκούλωμα και φανερώνονται. Απειλούνται οι άνθρωποι που χρειάζονται ιατροφαρμακευτική φροντίδα. Γιατί; διότι έχουν σωθεί τα λεφτά! Απειλούμαστε με ενεργειακό black-out. Γιατί; διότι έχουν σωθεί τα λεφτά! Το κράτος χρωστάει και δεν πληρώνει. Διότι δεν έχει λεφτά. Επειδή χρωστάει και δεν πληρώνει, το ίδιο κάνουν και οι προμηθευτές του. Και αυτοί δεν πληρώνουν. Ούτε τους δικούς τους προμηθευτές τους, ούτε τους εργαζόμενούς τους, ούτε τους φόρους τους.  Όλη η παραγωγική διαδικασία οδηγείται σε παύση. Οι άνεργοι του ιδιωτικού τομέα ξεπερνούν το εκατομμύριο. Η Ελλάδα σε στάση.

Θα σας παρακαλούσα να σκεφτείτε τι σημαίνει αυτή η συμπεριφορά του δημοσίου προς τους πολίτες: Το Κράτος δεν πληρώνει τα φάρμακα όχι διότι δεν έχει καθόλου λεφτά αλλά επειδή επιλέγει να δώσει τα περιορισμένα λεφτά κάπου αλλού! Προτιμά να πληρώνει χρυσούς μισθούς στον ΗΣΑΠ και σε άλλες ΔΕΚΟ παρά τα φάρμακα των καρκινοπαθών. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται να το συνεχίσει αυτό. Ίσως υπολογίζει ότι ο καρκινοπαθής έτσι και αλλιώς δεν θα μπορέσει να πάει να ψηφίσει ενώ ο εργαζόμενος στον ΗΣΑΠ μπορεί... Εμείς λέμε ότι αυτό είναι ανήθικο και πρέπει να σταματήσει. Δεν έχουμε κάτι εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων όπως πολλοί προσπαθούν να μας προσάψουν. Απλά λέμε ότι τα λεφτά δεν φτάνουν και πρέπει να μπουν προτεραιότητες. Ο αληθινός πολιτικός ηγέτης είναι κάποιος που μπορεί να πάρει αυτές τις αποφάσεις για να στηριχθούν αυτοί που πραγματικά έχουν ανάγκη.

Πώς θα ανασυγκροτηθεί παραγωγικά η χώρα; Με τα ευχολόγια και τις διακηρύξεις της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ ή μήπως της ΔΗΜΑΡ;  Χωρίς κόπο και σκληρή δουλειά, χωρίς θυσίες; Με τα κεκτημένα, κεκτημένα και αδιαπραγμάτευτα;  Το πιστεύει κανείς; Όχι θα μου πείτε. Αλλά αν όχι, γιατί λέει ότι θα τους ψηφίσει; Είναι αυτό το Ελληνικό πολιτικό παράδοξο;

Απέναντι στην πραγματικότητα που θα φανερωθεί απειλητικά αμέσως μετά τις εκλογές δηλώνουμε ότι είμαστε ανεπιφύλακτα υπέρ της παραμονής της χώρας μας στο Ευρώ και στην Ευρωζώνη. Διότι αν φύγουμε από το Ευρώ θα μας συμβεί αυτό που μάλλον ρόδινα περιέγραψε την περασμένη εβδομάδα στην ανάλυσή της η Εθνική Τράπεζα. Το κατά κεφαλήν εισόδημα μας θα πέσει κατά περίπου 50%. Η ζημιά δεν θα είναι μόνο οικονομική. Εάν φύγουμε από την Ευρώπη θα είμαστε ευάλωτοι σε ένα ολοένα και πιο ασταθές γεωπολιτικό περιβάλλον.

Ακύρωση του μνημονίου και των εφαρμοστικών νόμων σημαίνει ότι δεν θέλουμε να συζητήσουμε με τους δανειστές μας. Η Ευρώπη έχει μάθει στον διάλογο. Δεν ξέρουν πώς να χειριστούν κάποιον που δε θέλει να συζητήσει. Εάν ακυρώσουμε, απλώς θα ακυρώσουν και αυτοί και θα πάρουν τα λεφτά τους. Τότε θα αναγκαστούμε να φύγουμε από το Ευρώ και την Ευρώπη. Και θα επέλθει οικονομική, κοινωνική και ενδεχομένως εθνική καταστροφή. Είμαστε λοιπόν κάθετα αντίθετοι  στην ακύρωση για την οποία δεσμεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ.

Το μνημόνιο αναθεωρείται διαρκώς μέσα από μια διαδικασία διαπραγμάτευσης. Είμαστε υπέρ της διαπραγμάτευσης και του διαλόγου διότι έτσι επιτυγχάνεται καλύτερο αποτέλεσμα.

Στις 18 Ιουνίου δεν θα υπάρχει μνημόνιο. Το μνημόνιο ΙΙ έγινε κουρελόχαρτο στη διάρκεια της τρίμηνης εκλογικής αναταραχής. Θα χρειαστεί να διαμορφωθεί ένα νέο μνημόνιο που θα λάβει αναγκαστικά υπόψη του τη νέα (και χειρότερη) πραγματικότητα.

Τι θα θέλαμε να δούμε στο νέο μνημόνιο;

·         Δέσμευση από τα πολιτικά κόμματα ότι δεν θα ξαναφέρουν το λαό σε αυτή τη κατάντια· να δεσμευτούμε ότι θα προτείνουμε συνταγματική μεταρρύθμιση για πιστή τήρηση ισοσκελισμένων προϋπολογισμών.

·         Άμεση μείωση του Δημόσιου τομέα είτε με απολύσεις (για υπηρεσίες που πραγματικά δεν χρειάζονται και με ειδική τριετή πρόβλεψη διευκόλυνσης όσων χάσουν τη δουλειά τους), είτε με μεταφορά των υπαλλήλων και των υπηρεσιών σε νέα ιδιωτική επιχείρηση με σύμβαση παροχής υπηρεσιών προς το Δημόσιο. Μεταφορά του οικονομικού οφέλους σε μακροπρόθεσμα προγράμματα στήριξης των ανέργων.

·         Δραστική φορολογική μεταρρύθμιση. Απλούστατο φορολογικό πλαίσιο ώστε να είναι κατανοητό για τον φορολογούμενο και εύκολα ελέγξιμο από το Κράτος. Κατάργηση φόρων κατοχής στην ακίνητη περιουσία (πρώτον διότι δεν συνδέονται με τη φοροδοτική ικανότητα και δεύτερον διότι καταστρέφουν την αξία της περιουσίας όλων μας-και της δημόσιας). Είμαι πεπεισμένος ότι η απλότητα από μόνη της θα μειώσει δραστικά τη φοροδιαφυγή. Δέσμευση των κομμάτων ότι δεν θα αλλάξει το φορολογικό πλαίσιο εξ αιτίας τους για τα επόμενα 10 χρόνια. Ξέρουμε ότι η ανάπτυξη χρειάζεται επενδύσεις και οι επενδύσεις χρειάζονται σταθερότητα. Αυτό που προτείνω ουσιαστικά είναι να δεσμευτούμε όλοι να κάνουμε μια προσπάθεια να φέρουμε τις επενδύσεις διότι μόνον έτσι θα μειωθεί η ανεργία.

·         Δέσμευση του Κράτους ότι εάν χάσει πρωτοδίκως μια δίκη εναντίον πολίτη δεν θα εφεσιβάλλει την απόφαση εκτός πολύ εξαιρετικών περιπτώσεων. Για να αποσυμφορηθεί άμεσα η δικαιοσύνη στα εφετεία και τον Άρειο Πάγο και να μην πληρώνουν οι φορολογούμενοι την ευθυνοφοβία της γραφειοκρατίας.

·         Αναλυτικό πρόγραμμα μετάβασης σε ένα συνταξιοδοτικό σύστημα που ενισχύει την ανταγωνιστικότητα, διευκολύνει την ανάπτυξη και εγγυάται μια ελάχιστη σύνταξη 700 € για όλους τους πολίτες πάνω από ένα όριο ηλικίας χωρίς εισφορές (φυσικά θα μπορούν οι πολίτες να κάνουν εισφορές σε ιδιωτικούς ασφαλιστικούς φορείς για να προγραμματίσουν σύνταξη υψηλότερη της ελάχιστης). Η Πολιτεία οφείλει να δείχνει σεβασμό στους ηλικιωμένους.

Στην επόμενη Βουλή, η Δράση με τη Δημιουργία Ξανά και τη Φιλελεύθερη Συμμαχία δεν θα μπορέσουμε μόνοι μας να διαμορφώσουμε το νέο μνημόνιο. Θέλουμε όμως να μπορέσουμε να συμμετάσχουμε στη διαμόρφωση του. Δεσμευόμαστε ότι θα στηρίξουμε μια κυβέρνηση που θα αγωνιστεί για την παραμονή μας στην Ευρώπη και την Ευρωζώνη και θα στηρίξει τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η Ελλάδα για την παραγωγική της ανασυγκρότηση. Τη μείωση του δημόσιου τομέα, τη βαθιά απλοποίηση της φορολογικής νομοθεσίας και την επίσης βαθιά ασφαλιστική μεταρρύθμιση.

Να λοιπόν τι είναι η Δράση. Κόμμα ανεπιφύλακτα φιλοευρωπαϊκό και βαθιά μεταρρυθμιστικό. Μπορεί να είμαστε μικρό κόμμα, αλλά είμαστε κόμμα εξουσίας. Όχι διαμαρτυρίας. Είμαστε έτοιμοι να συμβάλλουμε στην διακυβέρνηση του τόπου και να αναλάβουμε τις ευθύνες που αναλογούν. Είμαστε συνεπώς παράγοντας πολιτικής σταθερότητας.

Είμαστε ο μόνος συνδυασμός που ζητά την άμεση μείωση του δημόσιου τομέα διότι μόνον έτσι θα δημιουργηθεί χώρος για την πολυπόθητη ανάπτυξη.

Είμαστε τα μόνα κόμματα που δεν ρίχνουμε την ευθύνη για τα σημερινά μας χάλια στους ξένους. Πιστεύουμε ότι εμείς και μόνον εμείς ευθυνόμαστε αν δεν μπορέσαμε να αξιοποιήσουμε τον ελληνικό πλούτο, το κλίμα, τον ήλιο, τους ανθρώπους μας, την απίστευτη πολιτιστική μας κληρονομιά. Εμείς ευθυνόμαστε, ναι και γι αυτό είναι στο δικό μας χέρι να κερδίσουμε τη μάχη και να αλλάξουμε το κατεστημένο που μας έχει οδηγήσει σε αυτή την κατάσταση.  Στο δικό μας χέρι και όχι στο χέρι της τρόϊκας ή άλλων ξένων.

Και ένα τελευταίο σχόλιο: πολλοί μιλούν για την εθνική μας αξιοπρέπεια και πως μας την αφαίρεσε το μνημόνιο. Εγώ θεωρώ ότι θα ανακτήσουμε την εθνική μας αξιοπρέπεια όταν θα είμαστε σε θέση να βοηθήσουμε με χρήματα και με τεχνογνωσία τους Ευρωπαίους εταίρους μας όταν μας έχουν ανάγκη. Αυτός πρέπει να είναι ο εθνικός μας στόχος. Να είμαστε αρκετά καλοί και ικανοί να βοηθήσουμε τους εταίρους μας όταν μας χρειάζονται. Δεν μπορεί να είναι στόχος μας πως θα πάρουμε όσα περισσότερα μπορούμε κάνοντας όσα λιγότερα μπορούμε.

Πιστεύω ακλόνητα στις τεράστιες συλλογικές δυνατότητες των Ελλήνων και του απανταχού Ελληνισμού. Μην αδικούμε μόνοι μας τον εαυτό μας. 

Πιστέψτε στην Ελλάδα.

Σας ευχαριστώ  για την παρουσία σας και την προσοχή σας.

Με το Θάρρος της γνώμης, από την Άντα Αποστολάκη

Με το «Θάρρος» της Γνώμης

Αυτή η πλατεία έχει τη δική της ιστορία…

Γι’ αυτή την ανάπλαση της κεντρικής μας πλατείας έχουν γραφτεί και έχουν ειπωθεί  πολλά. Πιστεύω δίκαια, γιατί η πλατεία μιας πόλης είναι το κέντρο της, είναι η καρδιά της…

Οι πληροφορίες που είχαμε και γράψαμε χθες, ξεπέρασαν το αισθητικό μέρος, για το οποίο πολύς λόγος είχε γίνει, θέτοντας ένα άλλο – πολύ σοβαρό – ερώτημα: γιατί άραγε πρέπει να χρησιμοποιηθεί γρανίτης Κίνας, υλικό μεν πολύ καλό αλλά εισαγόμενο και όχι μάρμαρα Καβάλας και Βυτίνας που και πιο φθηνά κοστίζουν, αλλά κυρίως τα χρήματα πηγαίνουν σε ελληνικές εταιρείες ειδικά τη δύσκολη αυτή περίοδο που περνάει η χώρα μας;

Με τα δεδομένα δε, ότι η αναθεώρηση της μελέτης δεν θα στοίχιζε στο Δήμο, τα υλικά θα ήταν πιο φθηνά και κυρίως ότι τα χρήματα θα πήγαιναν σε ελληνικές εταιρείες, δεν άξιζε άραγε να γίνει ανακατασκευή του πλακόστρωτου, ώστε πέρα από τα παραπάνω πολύ σοβαρά οφέλη, να σωζόταν και ένα μοναδικό ντοκουμέντο αστικού σχεδιασμού της δεκαετίες του 70;

Να προσθέσουμε σ’ αυτά και το επίσης σοβαρό  για την εποχή μας οικολογικό θέμα, όπως αυτό του περισσότερου πράσινου που μειώνει τις σκληρές επιφάνειες που εκπέμπουν τη θερμότητα την οποία συγκεντρώνουν.

Μήπως λοιπόν ο Δήμος Καλαμάτας πρέπει να ξαναδεί το θέμα με ανοικτό μυαλό;

Εμείς είμαστε εδώ για να επισημαίνουμε.

Αποφάσεις σίγουρα δεν μπορούμε να πάρουμε.

Να φωνάζουμε με όλη τη δύναμή μας όμως, πιστεύουμε πως το οφείλουμε στην πόλη μας.

Μπορούν να μας πουν ονειροπόλους…

Μπορούν να μας πουν γκρινιάρηδες…

Μπορούν και να μας αγνοήσουν, ως ανύπαρκτους…

Ένα πράγμα όμως δεν πρόκειται να γίνουμε ποτέ: χρήσιμοι ηλίθιοι!.

Α.

Η διατήρηση ενός κατασκευασμένου εικαστικού έργου.  Τεκμηρίωση και πρόταση για την συντήρηση (ανακατασκευή) μιας σημαντικής παρέμβασης της δεκαετίας του ‘70

του Χάρη Σαββίδη, αρχιτέκτονα πολεοδόμου d.p.l.g.

Πρόκειται για το κεντρικό τμήμα της πλατείας Γεωργίου Β’ της Καλαμάτας η οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή υπό ανακατασκευή.  Μετά την απόφαση για πεζοδρόμηση ενός σημαντικού τμήματος του οδικού δικτύου του κέντρου της πόλης και την τεκμηριωμένη απόφαση του Δήμου να συμπεριλάβει στα πλαίσια αυτής της αναμόρφωσης των δημοσίων χώρων της πόλης και την κεντρική πλατεία, εκπονήθηκε μια μελέτη για το σύνολο του έργου από το ΕΜΠ η οποία και μετά από την ένταξή της στο ΕΣΠΑ, δημοπρατήθηκε και σήμερα το έργο βρίσκεται σε εξέλιξη.

Σχέδιο 1.  Το υπό κατασκευή σχέδιο ενοποίησης των δημοσίων χώρων  του κέντρου της Καλαμάτας.  Καμία απολύτως πρωτοτυπία τόσο στο είδος όσο και τη χάραξη της πλακόστρωσης.

Το έργο ομογενοποιεί τους χώρους της πλατείας, με μια ενιαία χάραξη, με εναλλαγή πλακόστρωτων, παρτεριών και υλικών.  Το μεγαλύτερο τμήμα της διαστρώνεται με πλάκες γρανίτη (στις μέρες μας, με αυτή την κρίση στη χώρα μας, επιλέγουμε να φέρουμε γρανίτες από το εξωτερικό…) και κυβόλιθους (τσιμεντένιοι κυβόλιθοι αντικαθιστούν τα μάρμαρα….).  Οι περιοχές πρασίνου περιορίζονται στο ελάχιστο.  Επιπλέον, και τονίζοντας πως παρόλη την καλή πρόθεση της δημοτικής αρχής να προχωρήσει σε ένα μεγάλο και αναγκαίο ίσως έργο για την μεσσηνιακή πρωτεύουσα, η μελέτη, καμιά μέριμνα δε λαμβάνει υπόψη της για τα ιστορικά και καλλιτεχνικά στοιχεία της υφιστάμενης πλατείας με αποτέλεσμα το Έργο να προκαλέσει μεγάλη (και δικαιολογημένη) πολεμική εναντίον του.

Η υφιστάμενη Κατάσταση. 

Η Κεντρική Πλατεία της Καλαμάτας, η πλατεία Γεωργίου του Β’ δηλαδή, εκτείνεται σε ένα συνολικό μήκος 397 μέτρων και ένα ελάχιστο πλάτος 45 μέτρων.  Η Ανατολική της πλευρά σε όλο το μήκος καταλαμβάνεται από την κίνηση των οχημάτων της Οδού Αριστομένους (5,50 μέτρα πεζοδρόμιο και 6,00 μέτρα οδόστρωμα κίνησης οχημάτων και στάθμευσης.  Τα υπόλοιπα 33 κατ΄ ελάχιστο μέτρα αποτελούν έναν ενιαίο χώρο κίνησης πεζών, ποδηλάτων και ανάπτυξης τραπεζοκαθισμάτων από τα γειτνιάζοντα ζαχαροπλαστεία, καφενεία, κλπ.  Βορειότερα το πλάτος της πλατείας αυξάνεται από τη συνάντησή της με την οδό Σιδηροδρομικού Σταθμού ενώ στο Βόρειο και Νότιο άκρο της, διακόπτεται εγκάρσια από το οδόστρωμα των οδών Κροντήρη και Φραντζή αντίστοιχα.

Αεροφωτογραφία από το κτηματολόγιο (2009; ).  Με εξαίρεση ορισμένες πεζοδρομήσεις η κατάσταση της πλατείας παραμένει ίδια μέχρι σήμερα.

Σήμερα το μεγαλύτερο τμήμα του ενιαίου αποκομμένου τμήματος της πλατείας (από την κυκλοφορία) – 361,00 x 36,50 - είναι πλακόστρωτο, το νότιο τμήμα αυτού – 40,00 x 36.50 – έχει ήδη ανακαινισθεί πρόσφατα, αμέσως μετά παρεμβάλλεται άλλο πλακόστρωτο που κατασκευάστηκε με την πεζοδρόμηση της οδού Ιατροπούλου και το μεγάλο ενιαίο πλακόστρωτο – 155,00 x 36,50 – έως τα κηπάρια που κατασκευάστηκαν στη δεκαετία του ’80.  Από την έξοδο της οδού του Σιδηροδρομικού Σταθμού στην πλατεία και βόρεια το μεγαλύτερο τμήμα της επιφάνειάς της καταλαμβάνεται από κήπους χαμηλού πρασίνου και κάποια σημαντικά δέντρα.  Τα υπόλοιπα μικρά πλακόστρωτα τμήματα διευκολύνουν απλώς την κίνηση των πεζών.

Η αναγκαιότητα του Έργου.  Η ανταπόκριση της μελέτης στους στόχους της Δημοτικής Αρχής

Το έργο αυτό είναι αναγκαίο.  Οι διαφορετικές επεμβάσεις (κυκλοφοριακές, πολεοδομικές, τεχνικές) έχουν καταφέρει να κατακερματίσουν το αστικό περιβάλλον του κέντρου της πόλης.  Το έργο λοιπόν, πέραν των τροποποιήσεων που επιφέρει στη κυκλοφορία οχημάτων, ποδηλάτων και πεζών, ομογενοποιεί τον αστικό σχεδιασμό σε όλη την έκτασή του και δημιουργεί μια νέα ενιαία αισθητική, η οποία θα φέρει βελτίωση στην εικόνα που σήμερα αντικρίζουμε.  Όμως, παρά τους υψηλούς στόχους που θέτει, στην πραγματικότητα αδυνατεί να απαντήσει στις σύγχρονες αντιλήψεις για τη διαχείριση του δημοσίου χώρου.  Βλέπουμε π.χ. μια σημαντική επέκταση των σκληρών επιφανειών σε μια περίοδο όπου όλες οι δημοτικές αρχές - μετά και από τις διαπιστώσεις για το φαινόμενο ανόδου των θερμοκρασιών εξαιτίας τους – λαμβάνουν μέτρα για τον περιορισμό τους.  Βλέπουμε επίσης να χάνονται χώροι χαμηλού πρασίνου οι οποίοι  δημιουργούν ένα σημαντικό μικροκλίμα και να προωθούνται λογικές φύτευσης μεμονωμένων δέντρων τα οποία όμως, λόγω του μεγάλου τους ύψους δεν δημιουργούν μεγάλες σκιασμένες επιφάνειες με αποτέλεσμα όλη αυτή η γρανιτένια διάστρωση να πυρώνει και να δημιουργεί θερμοκρασιακές συνθήκες ερήμου σε μια πόλη που τους 6 τουλάχιστον μήνες του χρόνου έχει ανάγκη από σκιά.  Τέλος, προκρίνεται η πρόχειρη σημερινή χωροθέτηση του ποδηλατοδρόμου κατά μήκος της πλατείας ενώ ουσιαστικά, πρόκειται για μία χρήση που έχει να κάνει με την καθημερινή κίνηση μέσα στην πόλη και ως εκ τούτου θα είχε νόημα να ακολουθεί τα πεζοδρόμια τα παρακείμενα στις ρυμοτομικές γραμμές…

Η ιστορική ταυτότητα της πόλης.

Παρόλη λοιπόν την πολεμική που προανέφερα, θεωρώ αποδεκτό να επιχειρήσει κανείς να συνθέσει το αστικό τοπίο με ένα τρόπο πιο ενιαίο και σύγχρονο.  Όμως εξίσου σημαντικό είναι για μια πόλη να καταφέρνει να διατηρεί τα στοιχεία εκείνα από το παρελθόν της τα οποία και αποτελούν την ιστορική της ταυτότητα, αναφορές δηλαδή στην εικόνα της σε προηγούμενες εποχές. 

         

Σύγχρονη εικόνα από ψηλά της πλατείας ………Η πλατεία στα 1950.  Σε πρώτο πλάνο το σιντριβάνι με τα ψαράκια και η πλακοστρωμένη προπολεμικά πλατεία

1950

Τέτοια στοιχεία είναι για την πλατεία το τμήμα του πλακόστρωτου που διασώζεται από τη δεκαετία του ’70 καθώς και το μικρό γλυπτό του σιντριβανιού, τα ψαράκια που έδωσε και από τη μορφή του το όνομα στη νότια απόληξη της πλατείας. 

Εξίσου σημαντικό π.χ. θα ήταν η ανακατασκευή των φανοστατών της πλατείας που υπήρχαν από τις αρχές του 20^ου αιώνα μέχρι τη δεκαετία του ’80 και ότι άλλο μπορεί να αποτελεί σημείο αναφοράς για τον σύγχρονο περιηγητή (τουρίστα…) που πρωτο-αντιμετωπίζει την εικόνα της πόλης.

Το τμήμα της πλατείας με το μαρμάρινο πλακόστρωτο.

Φωτογραφία της πλατείας πριν το σεισμό του 1986.  Διακρίνεται το πλακόστρωτο σε όλο το μήκος της πλατείας.

Σήμερα, από το αρχικό πλακόστρωτο της ανακαίνισης του ’70 παραμένει μόνο το τμήμα από τα ζαχαροπλαστεία και νότια.  Παλαιότερα, προ της αναπλάσεως του βορείου τμήματος της πλατείας και τη δημιουργία των μεγαλύτερων κηπάριων καθώς και του σημερινού ηρώου, το πλακόστρωτο αυτό επεκτεινόταν σε όλη της το μήκος πιθανότατα μέχρι το σημερινό περίπτερο στο οποίο διασώζεται και ένα τμήμα από την ίδια πλακόστρωση.

Το τμήμα μήκους 100 μέτρων και πλάτους 20 μέτρων (από το ύψος των ζαχαροπλαστείων και νοτιότερα) αποτελείται από ένα μοτίβο μεγέθους 10 x 10 μέτρων ήτοι 20 x 20 πλακών τετράγωνου σχήματος 50 x 50 εκατοστών εκ των οποίων ορισμένα τετράγωνα είναι κομμένα στα δύο κατά τη διαγώνιο τους.  Οι πλάκες αυτές είναι δύο διαφορετικών προελεύσεων (Αλιβερίου (γκρι-μπλε χρώματος)  και Καβάλας (ημίλευκης απόχρωσης)).

Σχέδιο 2:  Το βασικό μοτίβο του σχέδιου της πλακόστρωσης.  Από την επανάληψη αυτού δημιουργείτε η οπτική απάτη που ξαφνιάζει τον περιπατητή. 

Η κατάσταση των πλακών είναι κάκιστη (σπασμένες, μαυρισμένες, συμπληρωμένες με άλλα υλικά) ενώ και σε μερικά σημεία η επιφάνεια έχει υποστεί καθιζήσεις.  Είναι προφανές πως από την κατασκευή του πριν περίπου 40 χρόνια μέχρι σήμερα δεν έχει δεχθεί καμίας μορφής συντήρηση ενώ οι συνεχείς επεμβάσεις των Οργανισμών Κοινής Ωφελείας καθώς και φυσιολογική φθορά έχουν επιτελέσει το ρόλο τους.  Σήμερα η κατάστασή του είναι οριακή και κάθε ένσταση στην αντικατάσταση των πλακών του θα ήταν εκτός κάθε λογικής.  Η μόνη δυνατότητα συντήρησης και ανάδειξής του είναι η συνολική αντικατάσταση των πλακών που το συναποτελούν.

Εικόνα του πλακόστρωτου όπως είναι σήμερα.  Τα σημάδια του χρόνου (πάνω από 40 χρόνια χωρίς καμιά συντήρηση είναι εμφανή στην κάθε μαρμαρόπλακα.

Το εγχείρημα αυτό δεν είναι και τόσο δύσκολο αφού η ποιότητα των μαρμάρων από τα οποία είναι κατασκευασμένο είναι από τα πλέον οικονομικά και υπάρχουν ακόμα σε αφθονία στο εμπόριο.  Είναι δε και από τα πλέον ανθεκτικά και μη απορροφητικά για αυτό και ενδείκνυνται για δημόσιους ανοιχτούς χώρους.  Το θέμα της ολισθηρότητας πρέπει να αντιμετωπισθεί με την ανάλογη επεξεργασία της επιφάνειάς τους η οποία όμως είναι και η αντίστοιχη για οποιουδήποτε είδους φυσικό πέτρωμα και να χρησιμοποιείτο. 

Η λογική του σχεδίου είναι η λογική της επανάληψης. 20 καρώ 10x10 μέτρα έκαστο.  100 μέτρα μήκους 200 τετραγωνικά μέτρα το σύνολο.  Ο καλλιτέχνης έχει επαναλάβει το παραπάνω μοτίβο με σκοπό να δημιουργήσει μια οπτική απάτη.  Και αυτό το καταφέρνει πολύ καλύτερα όσο απομακρυνόμαστε από αυτό, ειδικά δε όταν το κατοπτεύουμε από τα περί την πλατεία πολυώροφα κτίρια.

Το σχέδιο του πλακόστρωτου στην έκταση που αυτό καταλαμβάνει σήμερα.  Το τμήμα αυτό, 100 x 20 είναι που απαιτείται, ως ελάχιστο, να διατηρηθεί.

Με την άμεση παρέμβαση του ο Δήμαρχος έχει τη δυνατότητα, αφενός μεν, να ολοκληρώσει με επιτυχία το Έργο (τηρώντας το χρονοδιάγραμμα και τον προϋπολογισμό), αφετέρου δε, να συμβάλλει στην πραγματική ανάδειξη και προστασία της ιστορικής ταυτότητας της πόλης.  Είναι μοναδική ευκαιρία και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπισθεί. 

Προτείναμε λοιπόν τα εξής που πρέπει να γίνουν άμεσα:

1. την εισήγηση της παραπάνω πρότασης προς το Δημοτικό Συμβούλιο και της λήψης απόφασης σχετικά με τη διάσωση του σχεδίου της μαρμαρόστρωσης.
2. Την αποδοχή από το Δημοτικό Συμβούλιο της Δωρεάς εκ μέρους μας (του αρχιτέκτονα Χάρη Σαββίδη και της έλυτρον αρχιτεκτονικής + πολεοδομίας ε.ε.) για την τροποποίηση της μελέτης εφαρμογής και των προδιαγραφών αυτής χωρίς την αλλαγή του κόστους του έργου.
3. Την τροποποίηση της Μελέτης Εφαρμογής από εμάς σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα (40 ημέρες από την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου)  προκειμένου να μην καθυστερήσει το έργο.
4. Τη συνεργασία μας με την Τεχνική Εταιρεία που το κατασκευάζει ώστε να εξασφαλιστεί η μη διαφοροποίηση του κόστους του Έργου όπως αυτό έχει προσδιοριστεί από τον προϋπολογισμό του και την ανάθεσή του.

Στα στάδια 3 και 4 θα υπάρξει άμεση συνεργασία με την Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου προκειμένου να καταστρώσουμε ένα χρονοδιάγραμμα ενεργειών ώστε να μη χαθεί ούτε μια μέρα στις εργασίες που εκπονούνται.

Πιστεύουμε ειλικρινά πως η παραπάνω έρευνα βοηθά να εμπεδωθεί η σημασία της ιστορικής ταυτότητας ενός τόπου.  Ευχόμαστε να προχωρήσει και η συνεργασία αυτή με το Δήμο προκειμένου να  κερδίσει η Καλαμάτα το σεβασμό που της αξίζει.

Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο. Όλοι μαζί ως μια ομάδα σκεπτόμενων πολιτών.

του Χάρη Σαββίδη, αρχιτέκτονα d.p.l.g., μέλος της Κ.Ε. της Δράσης

Στην Αθήνα πριν τρεις μέρες επισημοποιήθηκε μια σχέση που είχε ξεκινήσει πολύ πριν τις εκλογές.  Η σχέση αυτή αφορούσε μικρά κόμματα, πολιτικούς σχηματισμούς που αν και δεν έχουν αγγίξει την πλειοψηφία των ψηφοφόρων, έχουν όμως αγκαλιάσει ένα σημαντικό τμήμα του πνευματικού κόσμου ο οποίος και στη συνένωσή του προσβλέπει σε ένα νέο ξεκίνημα για τη χώρα.

Πριν τις εκλογές οι συζητήσεις γίνονταν μεταξύ περισσοτέρων σχημάτων.  Από τη Δημοκρατική Συμμαχία στα δεξιότερα έως και τον Κοινωνικό σύνδεσμο στα αριστερά, όλοι συζητούσαν για ένα νέο πολιτικό κίνημα με γνώμονα τα Ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά της πατρίδας μας και το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.  Σήμερα, μετά από απανωτά διλήμματα όπως αυτά προέκυψαν και από το αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών, ο διάλογος αυτός κατέληξε στη συνεργασία μεταξύ δύο εκ των πρώτων στη συζήτηση μικρών κομμάτων, τη Δράση και τη Δημιουργία Ξανά.

Είμαι ένας στρατιώτης από το ένα στρατόπεδο και είχα και εγώ πολλές αντιρρήσεις για αυτή τη συμφωνία. 

Καταρχήν, ως αρχηγικό προφίλ, είχα επιλέξει να ταυτιστώ με αυτό του Στέφανου Μάνου, ενός ανθρώπου που όσο και να του ζητήθηκε τα τελευταία 35 χρόνια να αμβλύνει τις οξείες γωνίες του λόγου του, δεν το έκανε, μένοντας μόνος, λέγοντας πάντα την αλήθεια και εκθειάζοντας την κοινή λογική στην επίλυση των θεμάτων. 

Επέλεξα επίσης, όσο και αν το αντίθετο με ερέθιζε, λόγω και της εν μέρει Κυπριακής μου καταγωγής, να απέχω από οποιαδήποτε μορφής εθνικιστική τρομολαγνεία.  Δεν πίστεψα ποτέ σε φυσικούς εχθρούς (Τούρκους – Σλαβομακεδόνες) ειδικά δε με αυτούς με τους οποίους μας ενώνουν τετρακόσια χρόνια οθωμανικής συνύπαρξης.  Δεν πίστεψα επίσης σε οποιουσδήποτε κοινωνικούς διαχωρισμούς (θρησκευτικούς ή σεξουαλικών προτιμήσεων), αντιθέτως, κατευθύνθηκα και ταυτίστηκα με τη λογική του κόμματος μου, αυτήν δηλαδή του απολύτου σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως αυτών του αυτοπροσδιορισμού του καθενός, του δικαιώματός του να διδάσκεται τη γλώσσα που ο ίδιος θέλει ή τη δυνατότητά του να συμβιώνει συμφωνημένα και με όλα τα πολιτικά δικαιώματα με όποιον άλλο οποιουδήποτε φύλου ο ίδιος επιλέγει.

Σήμερα, μετά και από το αποτέλεσμα των εκλογών τα οποία καλώς ή κακώς υπέδειξαν σε όλους την μονοσήμαντη επιθυμία της κοινωνίας για συνεργασία, βρισκόμαστε στον πολιτικό στίβο συνεργαζόμενοι υπό τη σκέπη ενός ενιαίου ψηφοδελτίου με τη «Δημιουργία, Ξανά».  Ως πολιτικό πρόγραμμα μας ενώνουν πολλά.  Η ταύτισή μας στο θέμα της οικονομικής προόδου που οφείλουμε να υπηρετήσουμε είναι δεδομένη.  Δεν είναι το ίδιο δεδομένη η αξιολόγηση και η προοπτική μιας ταυτόσημης πολιτικής θέσης σε πολλούς τομείς κοινωνικής ή και εξωτερικής πολιτικής.  Δεν πειράζει όμως, τα δύο κόμματα προνόησαν στην ανεξαρτησία τους πριν και μετά τις εκλογές ώστε και τα δύο να έχουν μια καθαρή δική τους φωνή εντός του κοινοβουλίου.

Τρεισήμισι βδομάδες πριν τις εκλογές θέλω να δηλώσω ξεκάθαρα προς τους παλιούς και νέους συνοδοιπόρους μας σε αυτό τον αγώνα πως δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο, προχωράμε εμπρός!

Πέραν της εσωτερικής τριβής που έχει δημιουργηθεί και στα δύο κόμματα και που θεωρώ πως σιγά-σιγά θα κοπάσει, παρακαλώ όλους εσάς, που υποστηρίξατε τη Δράση ή τη ΔηΞα, για κάτι σχετικά εύκολο: ας μην υποτιμούμε τους εταίρους μας σε αυτό το συνασπισμό.

Εκτός από το γεγονός ότι είμαστε όλοι μη επαγγελματίες της πολιτικής, έχουμε δουλέψει πολύ στον πολιτικό χώρο που δημιουργήσαμε και αυτό δεν το χαρίζουμε σε κανένα. Τρία χρόνια με τη Δράση, έχουμε ένα εκλεκτό πολιτικό πρόγραμμα πολύ πιο προωθημένο από οποιοδήποτε άλλο κόμμα του χώρου.

Έχουμε και ένα θλιβερό προνόμιο. Να έχουμε το πρόγραμμα που εδώ και τρία χρόνια αντιγράφουν κατά κόρον όλα τα κεντροδεξιά, φιλελεύθερα, μεταρρυθμιστικά κόμματα και κινήσεις à la carte.  A la carte δυστυχώς, τα προαναφερθέντα σχήματα αντιγράφουν από αλλού, πότε την καταστρατήγηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πότε εθνο-κοινωνικές κορώνες... Κυνηγήστε όλα αυτά τα στοιχεία από πάνω μας.

Η νίκη μας βασίζεται στην καθαρότητα των απόψεών μας και όχι στο χάιδεμα κοινωνικών ή εθνικών ομάδων.  Εύχομαι να κάνουμε όλοι ένα σπουδαίο αγώνα για τον οποίο θα είμαστε υπερήφανοι για πολλά-πολλά χρόνια.

από το "Θάρρος" της Καλαμάτας, Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

“Μετά τις εκλογές. 07 Μαΐου 2012”

του Χάρη Σαββίδη, αρχιτέκτονα d.p.l.g., μέλους της Κ.Ε. της Δράσης

δημοσιεύθηκε στο "Θάρρος", την εφημερίδα της Καλαμάτας την Τρίτη 08 Μαΐου 2012

Όπως έχω ξαναγράψει, είναι εδώ και τρία χρόνια που ασχολούμαι με την πολιτική, στους κόλπους της Δράσης του Στέφανου Μάνου.  Ως υποψήφιος, λοιπόν, στο νομό Μεσσηνίας, αλλά και ως απλός έλληνας ψηφοφόρος νομίζω πως απέτυχα να περάσω το μήνυμά μας! Πέραν του ισχνού αποτελέσματός μας στην επικράτεια και στη Μεσσηνία, αισθάνομαι πως ούτε το ευρύτερο νέο μετεκλογικό σκηνικό προείδα, ούτε ήμουν έτοιμος για αυτό!  

Θεωρώ πως είναι κρίμα, τόσο για εμάς όσο και για τη χώρα:

Για εμάς, γιατί για άλλη μια φορά δεν καταφέραμε να εκφράσουμε ένα ευρύτερο σύνολο, όπως τελευταία νομίζαμε.  Χωρίς καμία αίσθηση της πραγματικότητας, περιπλανιόμασταν σε μια εικονική πραγματικότητα, θεωρώντας πως ένα επιτυχημένο άρθρο, ένα επιτυχημένο σποτάκι ή μια σοφή ίσως καταγραφή της πραγματικότητας θα μπορούσε να αλλάξει ριζικά τη στάση του κόσμου απέναντί μας.

Για τη χώρα, γιατί ακόμα και σήμερα, παρόλο το αντίθετο αποτέλεσμα πρέπει να κυβερνηθεί, να σταθεί στα πόδια της και να αποφύγει τη χρεοκοπία και τη νομοτελειακή αποπομπή της από την Ευρώπη.

Μήπως όμως εξακολουθούμε την περιήγηση μας μέσα στην εικονική πραγματικότητα;  Μήπως απλά είναι ένα τέλος εποχής για την Ελλάδα και η πολυπόθητη λύση του γόρδιου δεσμού εμπεριέχει και τη χρεοκοπία;  Εκεί πια θεωρώ πως είμαι ανίκανος να απαντήσω.  Μπορώ να εξηγήσω τις καταστάσεις μέσα από τα βιώματά μου και τις εμπειρίες μου.  Δουλεύω, παράγω, βελτιώνω την οικονομική μου κατάσταση, επεξεργάζομαι αντίστοιχα το περιβάλλον μου και βελτιώνω την πνευματική μου καλλιέργεια.  Δυστυχώς όμως αυτό είναι η προσωπική μου αντίληψη.  Υπάρχει απέναντι μια άλλη αντίληψη που λέει πως προσδοκώ περισσότερα από αυτά που έχω (υλικά και πνευματικά αγαθά) γιατί κάποιος μου τα οφείλει.  Βελτιώνω το μισθό μου, όχι γιατί προσέφερα περισσότερα αλλά γιατί μέχρι τώρα με αδικούσαν.  Θέλω του αλλοδαπούς να μου χτίζουν φτηνά το εξοχικό μου αποκομίζοντας όφελος και ευημερία αλλά τώρα που δεν τους χρειάζομαι θέλω να εξαφανιστούν και τους θεωρώ και υπεύθυνους για τη δική μου καταστροφή…  Με τον ίδιο τρόπο, χρειάζομαι τα δάνεια των ξένων, δεν χρειάζομαι όμως τις μεταρρυθμίσεις για να μπορώ στο μέλλον να τους εξοφλήσω…

Όταν λοιπόν τα βάζω όλα αυτά στο χαρτί, ανοίγω και τα αποτελέσματα των εκλογών, μου ξαναγεννιέται η αίσθηση ότι το εκλογικό σώμα στη πλειοψηφία του ζει μια εικονική πραγματικότητα.  Και εκεί είναι που αισθάνομαι ανίκανος να διαχειριστώ αυτό που μας συμβαίνει.

Βέβαια ανίκανος να διαχειριστεί αυτό που του συμβαίνει είναι και ο άνεργος, ο επαγγελματίας χωρίς πελατεία, ο κάθε οικονομικά κατεστραμμένος.  Και συγκριτικά, το δικό μου ψυχολογικό μπουρδούκλωμα είναι τελείως ασήμαντο σε σχέση με των παραπάνω.  Εγώ νομίζω πως απλά θα κάνω υπομονή.  Υπομονή μέχρι η χώρα να ξανακυβερνηθεί προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση.

Παρόλο που η κεντρική πολιτική σκηνή θα μπει τώρα σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο, ας μην αφήσουμε τα σημαντικά τοπικά προβλήματα να διαιωνίζονται. 

o       Περιβαλλοντικά, η Μεσσηνία απαιτεί περισσότερη προστασία και επίλυση της διάθεσης των αποβλήτων.  Η επεξεργασία της ελιάς οφείλουμε σύντομα να έχει οριστικά περάσει σε περιβαλλοντικά φιλικότερες μεθόδους

o       Οι ανεξέλεγκτες χωματερές στο νομό να έχουν περιοριστεί ή εξαφανιστεί

o       Η επεξεργασία του συνόλου των αστικών λυμάτων είναι μονόδρομος εάν θέλουμε υγιείς θάλασσες και κατοίκους

o       Η άναρχη δόμηση εξοχικών κατοικιών παντού οφείλουμε να μπει σε κανόνες και να περισώσουμε όσο μπορούμε το φυσικό περιβάλλον, εκεί όπου δεν είναι ακόμα εμφανής η ανθρώπινη δραστηριότητα.

o       Ο Ταΰγετος οφείλουμε να ξαναβρεί το πράσινο χρώμα των δασών του και να γεμίσει ξανά επισκέπτες.  Δασικοί οικισμοί, παιδικές κατασκηνώσεις, τα παραδοσιακά παραθεριστικά κέντρα όλα είναι σημαντικά για την υγεία του ορεινού περιβάλλοντος.  Όλοι οι Καλαματιανοί τα ξέρουν, τα έχουν ζήσει.

o       Η Καλαμάτα οφείλει να βρει τον ιστορικό της χαρακτήρα.  Ψάξτε, καταγράψτε και προστατέψτε τα χαρακτηριστικά που τη διαφοροποιούν από τις υπόλοιπες νεοελληνικές πρωτεύουσες της περιφέρειας.  Κανένας Δήμαρχος δεν έχει δικαίωμα να καταστρέφει ό,τι βρει ακόμα και εάν δεν είναι σε θέση να το εκτιμήσει. 

o       Οι νέες είσοδοι της πόλης από τον περιφερειακό πρέπει να δίνουν την αίσθηση της πόλης.  Οι σημερινές είσοδοι στην πόλη ειλικρινά παραπέμπουν σε μια αδιάφορη, άναρχη, τριτοκοσμική ανάπτυξη. 

o       Ο νέος αυτοκινητόδρομος θα απαλλάξει τους οικισμούς κατά μήκους του παλαιού οδικού άξονα (Καλαμάτας – Τσακώνας) από σημαντικό κυκλοφοριακό φόρτο και επομένως είναι ώρα να δούμε το μέλλον τους στη βάση της αειφόρου ανάπτυξης.

o       Οι οικισμοί της Άνω Μεσσηνίας έχουν επίσης ανάγκη της προστασίας μας, αφού μετά τους καταστροφικούς σεισμούς της περασμένης χρονιάς απαιτείται τώρα μελέτη και σχεδιασμός ώστε να μην εξαφανιστεί κάθε ίχνος ιστορικότητας από την αρχιτεκτονική τους

Καθένας από την πλευρά του μπορεί να προσδώσει στον τόπο αυτό σημαντική υπεραξία.

Θα ήθελα τέλος, να ευχαριστήσω όλους τους νέους ή παλιούς μου φίλους για τη βοήθεια και το ωραίο ταξίδι.  Θα ξανασυναντηθούμε και ό,τι χτίσαμε μεταξύ μας εύχομαι να γίνεται δυνατότερο και βαθύτερο.  Εύχομαι επίσης να είστε αμετανόητοι και να βαδίζουμε μαζί και στα πιο στενά μονοπάτια.  Ζείτε σε μια πολύ σπουδαία περιοχή του ελλαδικού χώρου και εύχομαι να καταφέρω και εγώ να αποκτήσω εκεί έδρα κοντά σας!

Καλή στρατιά λοιπόν,  θα ξανα-ξεκινήσουμε σύντομα!

από τη Γεωργία Πανοπούλου σήμερα στην "Εστία"

Υπάρχει ένα καίριο θέμα για το μέλλον χιλιάδων συμπολιτών μας με το οποίο κανένα από τα κόμματα που διεκδικούν αύριο την εξουσία ή που, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, θα μπουν στη Βουλή, δεν ασχολείται. Το νέο μνημόνιο, το οποίο ψηφίστηκε και από τα δυο μεγάλα κόμματα και είναι πλέον νόμος του κράτους, προβλέπει απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων μέχρι το τέλος του 2013. Συγκεκριμένα, αναφέρει: "Παραμένουμε πιστοί στη δέσμευση μας να μειώσουμε την απασχόληση στη γενική κυβέρνηση κατά τουλάχιστον 150.000 την περίοδο 2011-1015". Δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία όμως τι λέει τι μνημόνιο. Ότι και να κάνει κανείς, μια κοινωνία με 2 εκατομμύρια ασφαλισμένους στο ΙΚΑ, με μέσο μεικτό μισθό 1.500 ευρώ, δεν μπορεί να πληρώνει 1 εκατομμύριο υπαλλήλους του στενού και του ευρύτερου δημοσίου τομέα, με μέσες αποδοχές οι οποίες μπορεί να ξεπερνούν και κατά 40% τις αποδοχές του ιδιωτικού τομέα. Η εξίσωση απλά δεν βγαίνει.

Μόνο η Δράση, που κατεβαίνει στις εκλογές σε συνασπισμό με τη Φιλελεύθερη Συμμαχία, τολμά να θίξει το θέμα, και ταυτόχρονα έχει συγκεκριμένη πρόταση για το πώς θα ληφθεί πρόνοια ώστε οι άνθρωποι αυτοί που θα βρεθούν εκτός εργασίας να μην βρεθούν παράλληλα και στο δρόμο, διότι προφανώς αυτό δεν είναι λύση σε ένα κοινωνικό κράτος.

Η πρόταση είναι τέτοια που μπορεί να την αντέξει το ελληνικό κράτος, ακόμα και στην κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα: οι απολυμένοι να λαμβάνουν το 70% του μισθού τους για 3 χρόνια. Είναι μια πρόνοια πολύ καλύτερη από αυτή που αντιμετωπίζουν οι 700.000 νέοι άνεργοι του ιδιωτικού τομέα. Το Δημόσιο θα εξοικονομήσει το 30% του μισθού, τα ενοίκια των χώρων, τους πόρους που σήμερα χρησιμοποιούν για την εργασία τους, τους λογαριασμούς ΔΕΚΟ, κινητής τηλεφωνίας, θα μπορεί να αξιοποιήσει ορισμένα ακίνητα που θα αδειάσουν κλπ, ενώ οι ίδιοι θα έχουν όλο το χρόνο να βρουν άλλη εργασία.

Όμως η άνεση χρόνου για να βρεις άλλη δουλειά είναι δώρο-άδωρο αν δεν υπάρχουν δουλειές. Η Δράση έχει μια πρόταση για την οικονομία που θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, στις οποίες θα μπορούν να απασχοληθούν παραγωγικά πλέον οι απολυμένοι του δημοσίου, και μάλιστα χωρίς να περάσουν πρώτα από τα γραφεία του κόμματος για να προσληφθούν. Η Δράση λέει ανεπιφύλακτα «ναι» σε ανταγωνιστικές αγορές χωρίς προνόμια, σε άνοιγμα των επαγγελμάτων, σε μείωση γραφειοκρατίας και κρατικοδίαιτων προνομίων. Δηλαδή σε εκείνες τις πολιτικές που θα δημιουργήσουν στα επόμενα τρία χρόνια νέες θέσεις εργασίας, που θα απορροφήσουν τους πρώην δημοσίους υπαλλήλους και τους ήδη υφιστάμενους ανέργους του ιδιωτικού τομέα, σε παραγωγικές πλέον δραστηριότητες.

Μην ξεχνάμε ποτέ την σημασία του ανοίγματος των αγορών: στο παρελθόν, όταν ξεκίνησε η ανταγωνιστική αγορά κινητής τηλεφωνίας (με νόμο του Στέφανου Μάνου, αρχηγού της Δράσης), οι ιδιωτικές εταιρείες που επένδυσαν εκατομμύρια στη χώρα στελεχώθηκαν σε μεγάλο βαθμό από εξειδικευμένα στελέχη που αποχώρησαν από τον ΟΤΕ. Οι πλεονασματικοί εργαζόμενοι του ΟΤΕ έγιναν παραγωγικοί εργαζόμενοι που συνεισέφεραν προστιθέμενη αξία στην οικονομία. Στο μέλλον, θέλουμε να μπορεί ο οποιοσδήποτε να ανοίξει, για παράδειγμα, ένα φαρμακείο, και να προσλάβει τρεις νέους φαρμακοποιούς να το λειτουργούν.

Οι απολύσεις στο Δημόσιο είναι αναπόφευκτες την επόμενη των εκλογών, όσο και αν τα κόμματα που συμμετέχουν στο διάλογο αποφεύγουν να θίξουν το θέμα. Εθελοτυφλεί όποιος αρνείται να το παραδεχτεί, και ματαιοπονεί ο δημόσιος υπάλληλος που ευελπιστεί ότι, στο τέλος, κάτι θα γίνει και η κατάσταση θα παραμείνει ως έχει. Τα λεφτά απλά δεν υπάρχουν.

Στις 6 Μαΐου, ο δημόσιος υπάλληλος έχει κάθε συμφέρον να επιλέξει τη Δράση, γιατί είναι το μόνο κόμμα που, με τη συμμετοχή της στην επόμενη Βουλή και ενδεχομένως στην επόμενη κυβέρνηση, θα πιέσει ώστε να εφαρμοστούν οι πολιτικές εκείνες που θα του προσφέρουν ένα δίχτυ ασφαλείας για ικανό χρονικό διάστημα, αν ο οργανισμός στον οποίο εργάζεται κλείσει, και παράλληλα θα απελευθερώσουν το παραγωγικό και επιχειρηματικό δυναμικό της χώρας, ώστε να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας για όλους.


Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στη Εστία (3/5/2012)