Λίγο πριν τη 17η Ιουνίου, ας ξεκαθαρίσουμε τι μετρά στην ψήφο μας

από το Θάρρος της Καλαμάτας, Τρίτη 12 Ιουνίου 2012

Του Χάρη Σαββίδη,

μέλους της ΚΕ της “Δράσης” και

Υποψήφιου Βουλευτή Μεσσηνίας με το ψηφοδέλτιο “Δημιουργία, Ξανά”

Λιγότερο από μια βδομάδα πριν τις εκλογές, όλα τα κόμματα έχουν συμφωνήσει σε μια βασική θέση:  Ότι η χώρα χρειάζεται κυβέρνηση μακράς πνοής προκειμένου να ανταπεξέλθει στη σημερινή δύσκολη ευρωπαϊκή πραγματικότητα και προοπτική.

Τα δύο κόμματα που παλεύουν για το πριμ των 50 εδρών ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, πολύ λίγο ενδιαφέρονται για την επόμενη μέρα αφού αυτή θα έρθει συνυφασμένη ούτως ή άλλως με πολλούς συμβιβασμούς σε σχέση με το προεκλογικό τους πρόγραμμα.  Ήδη προετοιμάζουν τους ψηφοφόρους τους γι' αυτό λέγοντας ότι οι συμμαχικές κυβερνήσεις εμπεριέχουν συμβιβασμούς.  Το τρίτο ΠΑΣΟΚ, φαίνεται να μην πιστεύει ακόμα ότι έχει κατορθώσει να σταθεροποιηθεί και φαίνεται πολύ λίγο να ενδιαφέρεται για μια ουσιαστική κυβερνητική πρόταση.  ΔΗΜΑΡ και Ανεξάρτητοι Έλληνες προετοιμάζουν σημεία προγραμματικής μετεκλογικής συμφωνίας ενώ το ΚΚΕ φαντάζει να έχει μείνει χρόνια πίσω.  ΛΑΟΣ και Χρυσή Αυγή φαίνεται να μένουν πίσω και να  μην κατορθώνουν να βρουν τη θέση τους στη μετά 6 Μαΐου 2012 εποχή.

Στη μετά 6 Μαΐου 2012 εποχή θέλησε να βρει τη θέση της και η Δράση του Στέφανου Μάνου.  Γνωρίζοντας ότι απευθύνεται σε μια ελάχιστη μειοψηφία ευγενών σκεπτόμενων ψηφοφόρων που δεν δείχνουν να ξεπερνούν το 2% επιδίωξε και κατάφερε τη συνεργασία σε επίπεδο συνασπισμού κομμάτων με την Δημιουργία Ξανά, ένα νέο πολιτικό σχηματισμό υπό την ηγεμονική προσωπικότητα του Θάνου Τζήμερου.  Παρόλο που η συνεργασία συνεχίζει να αποδεικνύεται δύσκολη και γεμάτη εκπλήξεις, το μήνυμα προς τους ψηφοφόρους πέρασε:  θέλετε οι δύο πόλοι να μπουν στη βουλή προκειμένου να διευκολυνθούν οι μεταρρυθμίσεις;  Ψηφίστε τον Συνασπισμό ακόμα και εάν δεν συμφωνείται και με τις δύο “συνιστώσες” του.  Εξ άλλου τα δύο κόμματα παραμένουν αυτόνομα και αυτεξούσια...

Όμως αυτές τις λίγες μέρες πριν τις εκλογές ο προεκλογικός αγώνας των κομμάτων τείνει να πάρει μορφή τρομοκρατικού αγώνα άλωσης συνειδήσεων.  Η μεν ΝΔ προβάλει με χίλιους τρόπους το μήνυμα ότι ψηφίστε μας για να σώσουμε την παραμονή μας στην ευρωζώνη, ο δε ΣΥΡΙΖΑ παλεύει με χίλιους δυο τρόπους να κερδίσει τους τρομοκρατημένους της κρίσης:  δημοσίους υπαλλήλους, υπαλλήλους ΔΕΚΟ, άνεργους, φοιτητές και άλλους προσφέροντας αυτό που λειτουργικά είναι.  Μια ομπρέλα εκ των υποκειμένων του συστήματος, ένα θεσμικό δηλαδή μέρος του συστήματος ακόμα και εάν αυτό δεν συμπεριλαμβάνει την υψηλή ιεραρχία σε μεγάλο βαθμό.

Και οι δύο αυτοί πόλοι της επόμενης διακυβέρνησης της χώρας δεν φαίνονται κατά τη γνώμη μου να απαντούν στο βασικό ερώτημα που είναι η εξασφάλιση της παραμονής μας στο ευρώ.  Εδώ το θέμα είναι ξεκάθαρο.  Παραμονή μας στο ευρώ σημαίνει πρωτογενές πλεόνασμα και διαρθρωτικές αλλαγές – πραγματικές δηλαδή μεταρρυθμίσεις.  Άρα η πίεση προς μια τέτοια κατεύθυνση πέφτει στους ώμους των μικρότερων κομμάτων που θα στηρίξουν την οποιαδήποτε κυβέρνηση.  Εκεί ο ρόλος της ΔΗΜΑΡ καθώς και του συνασπισμού της Δημιουργίας Ξανά μπορεί να είναι καθοριστικός.

Και έτσι φτάνουμε στο ουσιαστικό ερώτημα των ημερών που είναι το ακόλουθο: με τι κριτήρια καλούμαστε να επιλέξουμε το τι θα ψηφίσουμε.  Κατά τη γνώμη μου η μοναδική απάντηση στο ερώτημα αυτό παραμένει για δεκαετίες η ίδια.  Αυτός που θα ψηφίσουμε οφείλει να αντιπροσωπεύει ως ολοκληρωμένη προσωπικότητα στο Κοινοβούλιο, τη φιλοσοφία, το ήθος, την πρακτική, τη συμπεριφορά, την αποτελεσματικότητα που εμείς επιλέγουμε πως πρέπει να έχει, να μπορούμε δηλαδή να ταυτιστούμε μαζί του στις δύσκολες επιλογές που θα κληθεί να αντιμετωπίσει.

Τα σενάρια, ψηφίζουμε ΝΔ για να μη βγει ο ΣΥΡΙΖΑ (που όμως, με το ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση, καμιά κυβέρνηση ίσως να μην αντέξει, και σε λίγους μήνες, σε νέες εκλογές, αυτός να βγει αυτοδύναμος) ή ψηφίζουμε ΣΥΡΙΖΑ για να μπορεί να δημιουργηθεί αυτοδύναμη αριστερή κυβέρνηση (που όμως το κόμμα αυτό μαζεύει σιγά-σιγά όλα τα αντιδραστικά (και διαπλεκόμενα πολλές φορές) στοιχεία του ΠΑΣΟΚ ώστε να προδιαγράφεται σαφές πως καμιά μεταρρύθμιση δεν θα είναι εύκολο να γίνει), είναι κατά τη γνώμη μου παιχνίδια τρομοκρατίας για να ξανα-εγκλωβισθούμε σε ένα δικομματικό παιχνίδι σαν αυτό που μας κατέστρεψε.  Το κοινοβούλιο περισσότερο παρά ποτέ χρειάζεται σοβαρούς και αποτελεσματικούς βουλευτές.  Και αυτούς σας καλώ με όλη μου τη δύναμη να ψηφίσετε.