Τετάρτη, 12/01/2011 17:22
του Χάρη Σαββίδη, μέλους Δ.Ε. της "Δράσης"
Είναι εδώ και 8 περίπου χρόνια, από την εποχή της ολυμπιακής προετοιμασίας που τέθηκε το ζήτημα κατασκευής επίσημου χώρου της μουσουλμανικής θρησκείας στην Αθήνα. Ελπίδα όλων, η στέγαση της πίστης του ενός περίπου εκατομμυρίου μεταναστών συμπολιτών μας. Παράνομοι ή νόμιμοι, οι μουσουλμάνοι αναζητούν χώρο να προσευχηθούν χωρίς να ντρέπονται για αυτό!
Όλοι εμείς, σαν έτοιμοι από καιρό, διαμορφώσαμε άποψη! Ξέρουμε για το μέγεθος και το ύψος των μιναρέδων, γνωρίζουμε ποιος πρέπει να το διοικεί, που να το κτίσουμε, ποιος να πληρώσει και ποιος να μείνει απέξω! Και γιατί όλα αυτά; Μα φυσικά γιατί η θρησκεία των πολιτών του νεοελληνικού καθεστώτος είναι πρόνοια του κράτους προς τους πολίτες. Θυμίζει τον νόμο περί αντικειμενικότητας των εφημερίδων στην Ουγγαρία όπου το κράτος ελέγχει την αντικειμενικότητα των ειδήσεων που γράφονται σε αυτές. Αντί δηλαδή το κράτος να εγγυάται την ανεξιθρησκία με τη μη εμπλοκή και την απόλυτη ελευθερία του καθενός για το που και πως θα προσεύχεται, την «διαμορφώνει» με τον έλεγχο και την προσχηματική διαδικασία αδειοδότησης!
Στην Αθήνα λειτουργούν δεκάδες χώροι λατρείας της μουσουλμανικής θρησκείας. Οι δημοσιογράφοι, εσκεμμένα ή όχι, τους αποκαλούν «παράνομους χώρους λατρείας». Λες και υπάρχει νόμος που να επιτρέπει ή όχι την χρήση ενός ακινήτου για να προσεύχεται κάποιος! Πρόκειται περί μιας κοινωνικής αντίληψης που θα ζήλευε και το αυστηρότερο των ολοκληρωτικών καθεστώτων του κόσμου. Οι χώροι αυτοί, είναι διάσπαρτοι σε όλες τις γειτονιές του λεκανοπεδίου ειδικά εκεί όπου διαβιώνουν πολλές χιλιάδες μουσουλμάνων μεταναστών (Αττική, πλατεία Κουμουνδούρου, Κολωνός, Σεπόλια κλπ.).
Έρχεται λοιπόν η πολιτεία και λέει πως αυτή, γιατί έτσι θέλει, θα διαθέσει χρήματα και γη προκειμένου να χτίσει το Τέμενος που χρειάζεται η πρωτεύουσα. Καλλιεργείται έτσι μία προσδοκία ότι όλοι οι υφιστάμενοι χώροι λατρείας θα κλείσουν (ή θα περιοριστούν τουλάχιστον) και ο ένας και μεγάλος θα ανοίξει και θα ελέγχεται κιόλας από την ελληνική πολιτεία.
Φοβάμαι πως μάλλον δεν καταλάβαμε τίποτα. Ένας ή πολλοί χώροι λατρείας είναι ανθρώπινο δικαίωμα. Άλλωστε οι μουσουλμάνοι όπως και οι χριστιανοί, μιλούν πολλές γλώσσες και έχουν συνήθειες ήθη και έθιμα που διαφέρουν από χώρα σε χώρα, άρα και μεταξύ μεταναστών διαφορετικών χωρών και φυλών. Είναι προφανές λοιπόν ότι δεν πρόκειται να εκλείψουν οι υφιστάμενοι χώροι αφού δεν πρόκειται να αλλάξει η ανάγκη για τη λειτουργία αυτών των χώρων. Το ίδιο συμβαίνει και με τους χριστιανούς μετανάστες. Χώροι λατρείας «ανεπίσημοι» υφίστανται για Ρώσους, Ουκρανούς, Βούλγαρους, Ρουμάνους κλπ.
Γιατί δεν μας πέρασε από το μυαλό να αναδείξουμε και αυτούς σαν «προβληματικούς» χώρους; Πόσο μάλλον δε, γιατί δεν μας στενοχώρησε το γεγονός ότι πριν πολλά πολλά χρόνια δώσαμε στους Ρώσους ένα περίλαμπρο βυζαντινό ναό του 12ου αιώνα στο κέντρο της Αθήνας για τις ανάγκες της δικής τους επίσημης θρησκείας;
Άρα τι επιδιώκουμε με την ίδρυση «νόμιμου» τεμένους; Ο ένας και περίλαμπρος αυτός χώρος λατρείας δεν θα υποκαταστήσει τους άλλους, τους «παράνομους» εν λειτουργία. Στο Κάιρο και την Αλεξάνδρεια υπάρχουν δεκάδες ελληνοχριστιανικοί ναοί, οι οποίοι στις μέρες μας θα πρέπει να αντιστοιχούν σε ένα ναό ανά 10-20 ελληνορθόδοξους πιστούς… Εδώ, τα 80-100 υφιστάμενα τεμένη αντιστοιχούν σε 10.000 πιστούς τουλάχιστον το καθένα… Άρα είναι βέβαιο και επιβάλλεται να μην διανοηθούμε την υποχρεωτική κατάργηση των χώρων αυτών, θα ήταν ό,τι πιο φασιστικό και μισαλλόδοξο μπορεί να σκαρφιστεί η αρρωστημένη νεοελληνική μας φαντασία.
Αυτό που επιδιώκουμε, ή που θα έπρεπε να επιδιώκουμε, είναι η ελληνική πολιτεία, η ορθόδοξη εκκλησία, να βρουν απέναντί τους έναν οργανωμένο και έγκυρο συνομιλητή, έναν εκπρόσωπο που θα μπορεί να συνομιλεί εν ονόματι αυτών των συμπολιτών μας. Και αυτό δεν υπάρχει σήμερα. Όμως αυτό δεν είναι κάτι που επιβάλλεται. Αυτό είναι μια κοινωνική οργάνωση των μουσουλμάνων συμπολιτών μας που σήμερα δεν υπάρχει.
Χρειαζόμαστε λοιπόν ένα μνημειακό τζαμί; Ως αρχιτέκτονας και πολίτης του κόσμου απαντώ ευθέως: βεβαίως! Χρειαζόμαστε ένα πλήρες μουσουλμανικό σύνολο, όπως αυτά που βρίσκει κανείς σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ανατολής. Οι μουσουλμάνοι συμπολίτες μας χρειάζονται τουλάχιστον ό,τι και οι έλληνες πολίτες σε μουσουλμανικές χώρες. Αν πάτε στο παλαιό Κάιρο, θα βρείτε ένα ελληνορθόδοξο πνευματικό ίδρυμα το οποίο εκτός από την περίλαμπρη εκκλησία περιλαμβάνει πνευματικό κέντρο, ιεραποστολή, νοσοκομείο μοναστήρι και νεκροταφείο. Δεν μπορούμε να δίνουμε τίποτα λιγότερο από αυτό που μας έδωσαν καθεστώτα πολύ λιγότερο φιλελεύθερα και δημοκρατικά!
Η πρότασή μου, για την κατασκευή του τεμένους στο χώρο του Βοτανικού κήπου, της μόνης δημόσιας ιδιοκτησίας που παραμένει από την οθωμανική διοίκηση δημόσια, με την αποδοχή που βρήκε και κατά τη διάρκεια των εκλογών από τον κύριο Αμυρά, αποτελεί μια τεράστια πρόκληση. Όχι για να κατασκευάσουμε ένα κτίριο μνημειακών διαστάσεων πριγκηπικού σταμπουλιώτικου τύπου τζαμιού, αλλά για να φτιάξουμε τον πιο όμορφο μουσουλμανικό κήπο. Όπως αυτόν που ανακαλύπτει κανείς μέσα στον δαιδαλώδη αστικό ιστό του Καΐρου με ανοιχτό τέμενος, ιατρείο, ιεροδιδασκαλείο. Στις μέρες μας θα μπορούσε να περιλαμβάνει και μεγάλο εστιατόριο για γεύματα φτωχών και παιδικούς σταθμούς για τα παιδιά των πολύπαθων οικονομικών μεταναστών. Θα μπορούσε επίσης να αναπτυχθεί και ένας μικρός σταθμός της Ερυθράς Ημισελήνου και να βοηθά πρόσφυγες να ξαναβρούν τις οικογένειές τους ανά τον κόσμο. Νομίζω ότι ένα τέτοιο έργο θα ήταν το σημαντικότερο αρχιτεκτόνημα από την αρχή του σύγχρονου ελληνικού κράτους.
- Το χρειαζόμαστε;
Ρωτήστε για αυτό καλύτερα τους έλληνες της Αλεξάνδρειας। Ρωτήστε τους για το εάν τους χρειάζεται το τεράστιο οικοδομικό τετράγωνο που ανήκει στην κοινότητα και μέσα στο οποίο σπούδασαν και έμαθαν τον ελληνικό και ορθόδοξο πολιτισμό χιλιάδες Ελλήνων και Αράβων. Και μη βιαστεί κάποιος να αντιτείνει ότι εμείς ήμασταν εκεί πριν από αυτούς, γιατί απλά το επιχείρημα δεν έχει υπόσταση. Μετανάστες και εμείς, την εποχή του μουσουλμάνου Μακεδόνα Μεχμέτ Αλί όπως και αυτή σήμερα, την εποχή του Παπανδρέου και του Καραμανλή!
του Χάρη Σαββίδη, μέλους Δ.Ε. της "Δράσης"
Είναι εδώ και 8 περίπου χρόνια, από την εποχή της ολυμπιακής προετοιμασίας που τέθηκε το ζήτημα κατασκευής επίσημου χώρου της μουσουλμανικής θρησκείας στην Αθήνα. Ελπίδα όλων, η στέγαση της πίστης του ενός περίπου εκατομμυρίου μεταναστών συμπολιτών μας. Παράνομοι ή νόμιμοι, οι μουσουλμάνοι αναζητούν χώρο να προσευχηθούν χωρίς να ντρέπονται για αυτό!
Όλοι εμείς, σαν έτοιμοι από καιρό, διαμορφώσαμε άποψη! Ξέρουμε για το μέγεθος και το ύψος των μιναρέδων, γνωρίζουμε ποιος πρέπει να το διοικεί, που να το κτίσουμε, ποιος να πληρώσει και ποιος να μείνει απέξω! Και γιατί όλα αυτά; Μα φυσικά γιατί η θρησκεία των πολιτών του νεοελληνικού καθεστώτος είναι πρόνοια του κράτους προς τους πολίτες. Θυμίζει τον νόμο περί αντικειμενικότητας των εφημερίδων στην Ουγγαρία όπου το κράτος ελέγχει την αντικειμενικότητα των ειδήσεων που γράφονται σε αυτές. Αντί δηλαδή το κράτος να εγγυάται την ανεξιθρησκία με τη μη εμπλοκή και την απόλυτη ελευθερία του καθενός για το που και πως θα προσεύχεται, την «διαμορφώνει» με τον έλεγχο και την προσχηματική διαδικασία αδειοδότησης!
Στην Αθήνα λειτουργούν δεκάδες χώροι λατρείας της μουσουλμανικής θρησκείας. Οι δημοσιογράφοι, εσκεμμένα ή όχι, τους αποκαλούν «παράνομους χώρους λατρείας». Λες και υπάρχει νόμος που να επιτρέπει ή όχι την χρήση ενός ακινήτου για να προσεύχεται κάποιος! Πρόκειται περί μιας κοινωνικής αντίληψης που θα ζήλευε και το αυστηρότερο των ολοκληρωτικών καθεστώτων του κόσμου. Οι χώροι αυτοί, είναι διάσπαρτοι σε όλες τις γειτονιές του λεκανοπεδίου ειδικά εκεί όπου διαβιώνουν πολλές χιλιάδες μουσουλμάνων μεταναστών (Αττική, πλατεία Κουμουνδούρου, Κολωνός, Σεπόλια κλπ.).
Έρχεται λοιπόν η πολιτεία και λέει πως αυτή, γιατί έτσι θέλει, θα διαθέσει χρήματα και γη προκειμένου να χτίσει το Τέμενος που χρειάζεται η πρωτεύουσα. Καλλιεργείται έτσι μία προσδοκία ότι όλοι οι υφιστάμενοι χώροι λατρείας θα κλείσουν (ή θα περιοριστούν τουλάχιστον) και ο ένας και μεγάλος θα ανοίξει και θα ελέγχεται κιόλας από την ελληνική πολιτεία.
Φοβάμαι πως μάλλον δεν καταλάβαμε τίποτα. Ένας ή πολλοί χώροι λατρείας είναι ανθρώπινο δικαίωμα. Άλλωστε οι μουσουλμάνοι όπως και οι χριστιανοί, μιλούν πολλές γλώσσες και έχουν συνήθειες ήθη και έθιμα που διαφέρουν από χώρα σε χώρα, άρα και μεταξύ μεταναστών διαφορετικών χωρών και φυλών. Είναι προφανές λοιπόν ότι δεν πρόκειται να εκλείψουν οι υφιστάμενοι χώροι αφού δεν πρόκειται να αλλάξει η ανάγκη για τη λειτουργία αυτών των χώρων. Το ίδιο συμβαίνει και με τους χριστιανούς μετανάστες. Χώροι λατρείας «ανεπίσημοι» υφίστανται για Ρώσους, Ουκρανούς, Βούλγαρους, Ρουμάνους κλπ.
Γιατί δεν μας πέρασε από το μυαλό να αναδείξουμε και αυτούς σαν «προβληματικούς» χώρους; Πόσο μάλλον δε, γιατί δεν μας στενοχώρησε το γεγονός ότι πριν πολλά πολλά χρόνια δώσαμε στους Ρώσους ένα περίλαμπρο βυζαντινό ναό του 12ου αιώνα στο κέντρο της Αθήνας για τις ανάγκες της δικής τους επίσημης θρησκείας;
Άρα τι επιδιώκουμε με την ίδρυση «νόμιμου» τεμένους; Ο ένας και περίλαμπρος αυτός χώρος λατρείας δεν θα υποκαταστήσει τους άλλους, τους «παράνομους» εν λειτουργία. Στο Κάιρο και την Αλεξάνδρεια υπάρχουν δεκάδες ελληνοχριστιανικοί ναοί, οι οποίοι στις μέρες μας θα πρέπει να αντιστοιχούν σε ένα ναό ανά 10-20 ελληνορθόδοξους πιστούς… Εδώ, τα 80-100 υφιστάμενα τεμένη αντιστοιχούν σε 10.000 πιστούς τουλάχιστον το καθένα… Άρα είναι βέβαιο και επιβάλλεται να μην διανοηθούμε την υποχρεωτική κατάργηση των χώρων αυτών, θα ήταν ό,τι πιο φασιστικό και μισαλλόδοξο μπορεί να σκαρφιστεί η αρρωστημένη νεοελληνική μας φαντασία.
Αυτό που επιδιώκουμε, ή που θα έπρεπε να επιδιώκουμε, είναι η ελληνική πολιτεία, η ορθόδοξη εκκλησία, να βρουν απέναντί τους έναν οργανωμένο και έγκυρο συνομιλητή, έναν εκπρόσωπο που θα μπορεί να συνομιλεί εν ονόματι αυτών των συμπολιτών μας. Και αυτό δεν υπάρχει σήμερα. Όμως αυτό δεν είναι κάτι που επιβάλλεται. Αυτό είναι μια κοινωνική οργάνωση των μουσουλμάνων συμπολιτών μας που σήμερα δεν υπάρχει.
Χρειαζόμαστε λοιπόν ένα μνημειακό τζαμί; Ως αρχιτέκτονας και πολίτης του κόσμου απαντώ ευθέως: βεβαίως! Χρειαζόμαστε ένα πλήρες μουσουλμανικό σύνολο, όπως αυτά που βρίσκει κανείς σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ανατολής. Οι μουσουλμάνοι συμπολίτες μας χρειάζονται τουλάχιστον ό,τι και οι έλληνες πολίτες σε μουσουλμανικές χώρες. Αν πάτε στο παλαιό Κάιρο, θα βρείτε ένα ελληνορθόδοξο πνευματικό ίδρυμα το οποίο εκτός από την περίλαμπρη εκκλησία περιλαμβάνει πνευματικό κέντρο, ιεραποστολή, νοσοκομείο μοναστήρι και νεκροταφείο. Δεν μπορούμε να δίνουμε τίποτα λιγότερο από αυτό που μας έδωσαν καθεστώτα πολύ λιγότερο φιλελεύθερα και δημοκρατικά!
Η πρότασή μου, για την κατασκευή του τεμένους στο χώρο του Βοτανικού κήπου, της μόνης δημόσιας ιδιοκτησίας που παραμένει από την οθωμανική διοίκηση δημόσια, με την αποδοχή που βρήκε και κατά τη διάρκεια των εκλογών από τον κύριο Αμυρά, αποτελεί μια τεράστια πρόκληση. Όχι για να κατασκευάσουμε ένα κτίριο μνημειακών διαστάσεων πριγκηπικού σταμπουλιώτικου τύπου τζαμιού, αλλά για να φτιάξουμε τον πιο όμορφο μουσουλμανικό κήπο. Όπως αυτόν που ανακαλύπτει κανείς μέσα στον δαιδαλώδη αστικό ιστό του Καΐρου με ανοιχτό τέμενος, ιατρείο, ιεροδιδασκαλείο. Στις μέρες μας θα μπορούσε να περιλαμβάνει και μεγάλο εστιατόριο για γεύματα φτωχών και παιδικούς σταθμούς για τα παιδιά των πολύπαθων οικονομικών μεταναστών. Θα μπορούσε επίσης να αναπτυχθεί και ένας μικρός σταθμός της Ερυθράς Ημισελήνου και να βοηθά πρόσφυγες να ξαναβρούν τις οικογένειές τους ανά τον κόσμο. Νομίζω ότι ένα τέτοιο έργο θα ήταν το σημαντικότερο αρχιτεκτόνημα από την αρχή του σύγχρονου ελληνικού κράτους.
- Το χρειαζόμαστε;
Ρωτήστε για αυτό καλύτερα τους έλληνες της Αλεξάνδρειας। Ρωτήστε τους για το εάν τους χρειάζεται το τεράστιο οικοδομικό τετράγωνο που ανήκει στην κοινότητα και μέσα στο οποίο σπούδασαν και έμαθαν τον ελληνικό και ορθόδοξο πολιτισμό χιλιάδες Ελλήνων και Αράβων. Και μη βιαστεί κάποιος να αντιτείνει ότι εμείς ήμασταν εκεί πριν από αυτούς, γιατί απλά το επιχείρημα δεν έχει υπόσταση. Μετανάστες και εμείς, την εποχή του μουσουλμάνου Μακεδόνα Μεχμέτ Αλί όπως και αυτή σήμερα, την εποχή του Παπανδρέου και του Καραμανλή!
Δημοσιεύθηκε στο:
http://www.freecity.gr
