Τετάρτη 13 Ιουνίου 2012

Λίγο πριν τη 17η Ιουνίου, ας ξεκαθαρίσουμε τι μετρά στην ψήφο μας

από το Θάρρος της Καλαμάτας, Τρίτη 12 Ιουνίου 2012


Του Χάρη Σαββίδη,
μέλους της ΚΕ της “Δράσης” και
Υποψήφιου Βουλευτή Μεσσηνίας με το ψηφοδέλτιο “Δημιουργία, Ξανά”

Λιγότερο από μια βδομάδα πριν τις εκλογές, όλα τα κόμματα έχουν συμφωνήσει σε μια βασική θέση:  Ότι η χώρα χρειάζεται κυβέρνηση μακράς πνοής προκειμένου να ανταπεξέλθει στη σημερινή δύσκολη ευρωπαϊκή πραγματικότητα και προοπτική.
Τα δύο κόμματα που παλεύουν για το πριμ των 50 εδρών ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, πολύ λίγο ενδιαφέρονται για την επόμενη μέρα αφού αυτή θα έρθει συνυφασμένη ούτως ή άλλως με πολλούς συμβιβασμούς σε σχέση με το προεκλογικό τους πρόγραμμα.  Ήδη προετοιμάζουν τους ψηφοφόρους τους γι' αυτό λέγοντας ότι οι συμμαχικές κυβερνήσεις εμπεριέχουν συμβιβασμούς.  Το τρίτο ΠΑΣΟΚ, φαίνεται να μην πιστεύει ακόμα ότι έχει κατορθώσει να σταθεροποιηθεί και φαίνεται πολύ λίγο να ενδιαφέρεται για μια ουσιαστική κυβερνητική πρόταση.  ΔΗΜΑΡ και Ανεξάρτητοι Έλληνες προετοιμάζουν σημεία προγραμματικής μετεκλογικής συμφωνίας ενώ το ΚΚΕ φαντάζει να έχει μείνει χρόνια πίσω.  ΛΑΟΣ και Χρυσή Αυγή φαίνεται να μένουν πίσω και να  μην κατορθώνουν να βρουν τη θέση τους στη μετά 6 Μαΐου 2012 εποχή.

Στη μετά 6 Μαΐου 2012 εποχή θέλησε να βρει τη θέση της και η Δράση του Στέφανου Μάνου.  Γνωρίζοντας ότι απευθύνεται σε μια ελάχιστη μειοψηφία ευγενών σκεπτόμενων ψηφοφόρων που δεν δείχνουν να ξεπερνούν το 2% επιδίωξε και κατάφερε τη συνεργασία σε επίπεδο συνασπισμού κομμάτων με την Δημιουργία Ξανά, ένα νέο πολιτικό σχηματισμό υπό την ηγεμονική προσωπικότητα του Θάνου Τζήμερου.  Παρόλο που η συνεργασία συνεχίζει να αποδεικνύεται δύσκολη και γεμάτη εκπλήξεις, το μήνυμα προς τους ψηφοφόρους πέρασε:  θέλετε οι δύο πόλοι να μπουν στη βουλή προκειμένου να διευκολυνθούν οι μεταρρυθμίσεις;  Ψηφίστε τον Συνασπισμό ακόμα και εάν δεν συμφωνείται και με τις δύο “συνιστώσες” του.  Εξ άλλου τα δύο κόμματα παραμένουν αυτόνομα και αυτεξούσια...

Όμως αυτές τις λίγες μέρες πριν τις εκλογές ο προεκλογικός αγώνας των κομμάτων τείνει να πάρει μορφή τρομοκρατικού αγώνα άλωσης συνειδήσεων.  Η μεν ΝΔ προβάλει με χίλιους τρόπους το μήνυμα ότι ψηφίστε μας για να σώσουμε την παραμονή μας στην ευρωζώνη, ο δε ΣΥΡΙΖΑ παλεύει με χίλιους δυο τρόπους να κερδίσει τους τρομοκρατημένους της κρίσης:  δημοσίους υπαλλήλους, υπαλλήλους ΔΕΚΟ, άνεργους, φοιτητές και άλλους προσφέροντας αυτό που λειτουργικά είναι.  Μια ομπρέλα εκ των υποκειμένων του συστήματος, ένα θεσμικό δηλαδή μέρος του συστήματος ακόμα και εάν αυτό δεν συμπεριλαμβάνει την υψηλή ιεραρχία σε μεγάλο βαθμό.

Και οι δύο αυτοί πόλοι της επόμενης διακυβέρνησης της χώρας δεν φαίνονται κατά τη γνώμη μου να απαντούν στο βασικό ερώτημα που είναι η εξασφάλιση της παραμονής μας στο ευρώ.  Εδώ το θέμα είναι ξεκάθαρο.  Παραμονή μας στο ευρώ σημαίνει πρωτογενές πλεόνασμα και διαρθρωτικές αλλαγές – πραγματικές δηλαδή μεταρρυθμίσεις.  Άρα η πίεση προς μια τέτοια κατεύθυνση πέφτει στους ώμους των μικρότερων κομμάτων που θα στηρίξουν την οποιαδήποτε κυβέρνηση.  Εκεί ο ρόλος της ΔΗΜΑΡ καθώς και του συνασπισμού της Δημιουργίας Ξανά μπορεί να είναι καθοριστικός.

Και έτσι φτάνουμε στο ουσιαστικό ερώτημα των ημερών που είναι το ακόλουθο: με τι κριτήρια καλούμαστε να επιλέξουμε το τι θα ψηφίσουμε.  Κατά τη γνώμη μου η μοναδική απάντηση στο ερώτημα αυτό παραμένει για δεκαετίες η ίδια.  Αυτός που θα ψηφίσουμε οφείλει να αντιπροσωπεύει ως ολοκληρωμένη προσωπικότητα στο Κοινοβούλιο, τη φιλοσοφία, το ήθος, την πρακτική, τη συμπεριφορά, την αποτελεσματικότητα που εμείς επιλέγουμε πως πρέπει να έχει, να μπορούμε δηλαδή να ταυτιστούμε μαζί του στις δύσκολες επιλογές που θα κληθεί να αντιμετωπίσει.

Τα σενάρια, ψηφίζουμε ΝΔ για να μη βγει ο ΣΥΡΙΖΑ (που όμως, με το ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση, καμιά κυβέρνηση ίσως να μην αντέξει, και σε λίγους μήνες, σε νέες εκλογές, αυτός να βγει αυτοδύναμος) ή ψηφίζουμε ΣΥΡΙΖΑ για να μπορεί να δημιουργηθεί αυτοδύναμη αριστερή κυβέρνηση (που όμως το κόμμα αυτό μαζεύει σιγά-σιγά όλα τα αντιδραστικά (και διαπλεκόμενα πολλές φορές) στοιχεία του ΠΑΣΟΚ ώστε να προδιαγράφεται σαφές πως καμιά μεταρρύθμιση δεν θα είναι εύκολο να γίνει), είναι κατά τη γνώμη μου παιχνίδια τρομοκρατίας για να ξανα-εγκλωβισθούμε σε ένα δικομματικό παιχνίδι σαν αυτό που μας κατέστρεψε.  Το κοινοβούλιο περισσότερο παρά ποτέ χρειάζεται σοβαρούς και αποτελεσματικούς βουλευτές.  Και αυτούς σας καλώ με όλη μου τη δύναμη να ψηφίσετε.

Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΜΑΝΟΥ, ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ


στον Πολυχώρο ACRO, Ιερά Οδός 9-15, 


ΤΡΙΤΗ 5/6 στις 20.30


Αγαπητές φίλες, Αγαπητοί φίλοι,

Σας ευχαριστώ για την παρουσία σας.
Σε 12 μέρες θα τελειώσει η προεκλογική περίοδος. Θα πάψουμε να ακούμε στα παράθυρα της τηλεόρασης τις θεωρίες και τα ιδεολογήματα των κομμάτων που διεκδικούν την ψήφο μας. Θα σταματήσουν να μας λένε για τα λεφτά που θα μας δώσουν και δεν έχουν, για τα λεφτά που θα διεκδικήσουν, για τα λεφτά που θα απαιτήσουν. Για συμφωνητικά που θα ακυρώσουν και θα αναδιαπραγματευτούν. Στις 18/6 τα λόγια θα σταματήσουν και θα προβάλλει η πραγματικότητα.
Την περασμένη εβδομάδα τα δύο κόμματα που διεκδικούν το μπόνους των 50 εδρών παρουσίασαν τις καινούργιες εκλογικές τους θέσεις. 31/5 η ΝΔ και την επομένη, 1/6 ο ΣΥΡΙΖΑ. Σε πολλά σημεία οι θέσεις τους είναι ταυτόσημες. Υπόσχονται να μας ανακουφίσουν από τα δεινά του μνημονίου. Με λεφτά όμως που δεν υπάρχουν και δεν μπορούμε πια να δανειστούμε. Η ΝΔ υπόσχεται να τα βρει κόβοντας δαπάνες. Κάτι που ποτέ δεν έκανε. Ως κυβέρνηση αύξαινε τις δαπάνες την ίδια στιγμή που υποσχόταν να τις περιορίσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται να τα βρει διπλασιάζοντας τους φόρους εισοδήματος. Ακούσατε καλά. Διπλασιάζοντας τους φόρους εισοδήματος. Κατά την άποψη του είναι απόλυτα φιλολαϊκό η χωρίς μέτρο αύξηση των φόρων και η δήμευση της περιουσίας.
Αυτό που πρέπει να προσέξετε δεν είναι τόσο τα ψέματα που ως συνήθως μας λένε, αλλά  ότι και τα δύο κόμματα που προσβλέπουν αποκλειστικά και μόνο στην εξουσία αλλάζουν τα προγράμματα με τα οποία κατέβηκαν στις εκλογές της 6/5. Τι αξιοπιστία μπορούν να έχουν προγράμματα για την οικονομία που αλλάζουν ανάλογα με τις εκλογικές επιδιώξεις του κόμματος που τα συντάσσει;
Τα τελευταία δύο χρόνια, ως χώρα, χάσαμε και το τελευταίο ίχνος αξιοπιστίας που διαθέταμε. Δεν θα ανακτήσουμε την αξιοπιστία μας παρουσιάζοντας αναξιόπιστα προγράμματα. Δεν θα ανακτήσουμε την αξιοπιστία μας αν συμπεριφερόμαστε αναξιόπιστα. Την περασμένη εβδομάδα ο κ. Βενιζέλος, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, διαβεβαίωσε την ΑΔΕΔΥ ότι δεν θα γίνουν απολύσεις στο Δημόσιο. Ο ίδιος κ. Βενιζέλος ήταν ο βασικός συντάκτης, υποστηρικτής και εγγυητής του Μνημονίου που προβλέπει τη μείωση κατά 150.000 του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων μέχρι το 2015. Όλοι, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ υποκύπτουν στον λαϊκισμό και χάνουν την αξιοπιστία τους.
Η ΔΗΜΑΡ ζητεί επιμήκυνση, έως το τέλος του 2017, της δημοσιονομικής προσαρμογής. Αυτό σημαίνει μεγαλύτερο πρωτογενές έλλειμμα για φέτος, καθώς και για τα επόμενα χρόνια, δηλαδή ΝΕΑ ΔΑΝΕΙΑ. Δηλαδή περισσότερα, αλλεπάλληλα, Μνημόνια. Αντί για απαγκίστρωση και απεγκλωβισμό, όπως διατείνεται η ΔΗΜΑΡ, θα έχουμε βαθύτερο, μόνιμο εγκλωβισμό.
Στο περιβάλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όλα αποφασίζονται μετά από εξαντλητικό διάλογο και διαπραγμάτευση. Η σωστή και επιτυχημένη διαπραγμάτευση προϋποθέτει καλή πίστη και ξεκάθαρο στόχο. Ούτε το ένα διαθέτουμε ούτε το άλλο. Ο μόνος στόχος μέχρι σήμερα ήταν πως να πάρουμε τα λεφτά. Πολλοί μάλιστα πρόβαλλαν ως έξυπνη εθνική πολιτική την ιδέα: "τώρα που τα πήραμε, να μη τους τα γυρίσουμε!". Για αξιοπιστία και καλή πίστη καλύτερα να μη μιλάμε.
Η Δράση παρουσίασε τις δεσμεύσεις της και τις βασικές θέσεις της για την οικονομία λίγα χρόνια πριν από τις εκλογές του Μαϊου. Τις επανέλαβε προεκλογικά τον περασμένο Απρίλιο και σήμερα θα σας τις ξαναθυμίσω. Δεν αλλάζουμε για να προσαρμοστούμε στο ακροατήριο μας, ή για να αρέσουμε περισσότερο. Θα αλλάζαμε αν άλλαζαν οι περιστάσεις. Αλλά δυστυχώς οι περιστάσεις δεν άλλαξαν, έγιναν πιο δύσκολες. Επιβεβαίωσαν όλες μας τις προβλέψεις. Μπορεί να μην είμαστε ευχάριστοι, αλλά είμαστε πάντως αξιόπιστοι. Λέμε ακριβώς ότι πιστεύουμε και θα κάνουμε ακριβώς ότι λέμε. Είμαστε οι μόνοι που έχουμε διαφορετική πρόταση, δεν είμαστε φερέφωνο κανενός. Ζητάμε την ψήφο σας. Για να μπορούμε να δουλέψουμε ουσιαστικά για αυτά που πρέπει  να γίνουν. Για να έχουμε την Ελλάδα που μας αξίζει.
Δεσμευόμαστε ότι αν κάποιος από εμάς συμμετάσχει στην μετεκλογική κυβέρνηση  θα παραιτηθεί από τη Βουλή. Διότι θεωρούμε ότι, με τα σημερινά δεδομένα, είναι χρήσιμο να μη ταυτίζεται η εκτελεστική με τη νομοθετική εξουσία. Κάτι παρόμοιο λέει και η ΝΔ αλλά θέλει να το επιβάλλει με νόμο για να ισχύει και για τους άλλους στο μέλλον. Εμείς δεν χρειαζόμαστε νόμο και δεν μας ενδιαφέρει τι θα κάνουν οι άλλοι. Δεσμευόμαστε να επιβάλλουμε τον κανόνα στον εαυτό μας αμέσως.
Τα κόμματα χρηματοδοτούνται ετησίως από τον προϋπολογισμό με περίπου 10 € για κάθε ψήφο που πήραν στις εκλογές. Το ποσό είναι υπέρογκο και προκλητικό και πάντως πολύ υψηλότερο από ότι ισχύει στα άλλα πιο πλούσια κράτη της Ευρώπης. Η Δράση δεσμεύεται να κρατήσει 0,70 € και να επιστρέψει το υπερβάλλον ποσό. Γιατί 0,70 € ανά ψήφο; Διότι τόσα δίνει η "φτωχή" Γερμανία στα δικά της κόμματα, ποσό πουη θεωρούμε δικαιολογημένα αρκετό. Αν δηλαδή λάβουμε 250.000 ψήφους και βάσει του νόμου δικαιούμεθα 2.500.000 € ετησίως θα επιστρέψουμε τα 2.325.000 € και θα κρατήσουμε 175.000 €. Όποιος ψηφίσει Δράση αντί π.χ. για ΔΗΜΑΡ ή κάποιο άλλο κόμμα βοηθάει το κράτος να εξοικονομήσει 9,30 €. Με τα ποσοστά που δίνουν οι δημοσκοπήσεις στον ΣΥΡΙΖΑ, οι φορολογούμενοι θα καταβάλλουν ετησίως στο ταμείο του, ποσό μεγαλύτερο από 15.000.000 €. Με τη δική μας δέσμευση θα εξοικονομούσαν 13.950.000 €.
Αναφέρθηκα στην αρχή της ομιλίας μου στην πραγματικότητα που θα εμφανιστεί μπροστά μας την επομένη των εκλογών. Μερικές πτυχές της έχουν ξεφύγει από το κουκούλωμα και φανερώνονται. Απειλούνται οι άνθρωποι που χρειάζονται ιατροφαρμακευτική φροντίδα. Γιατί; διότι έχουν σωθεί τα λεφτά! Απειλούμαστε με ενεργειακό black-out. Γιατί; διότι έχουν σωθεί τα λεφτά! Το κράτος χρωστάει και δεν πληρώνει. Διότι δεν έχει λεφτά. Επειδή χρωστάει και δεν πληρώνει, το ίδιο κάνουν και οι προμηθευτές του. Και αυτοί δεν πληρώνουν. Ούτε τους δικούς τους προμηθευτές τους, ούτε τους εργαζόμενούς τους, ούτε τους φόρους τους.  Όλη η παραγωγική διαδικασία οδηγείται σε παύση. Οι άνεργοι του ιδιωτικού τομέα ξεπερνούν το εκατομμύριο. Η Ελλάδα σε στάση.
Θα σας παρακαλούσα να σκεφτείτε τι σημαίνει αυτή η συμπεριφορά του δημοσίου προς τους πολίτες: Το Κράτος δεν πληρώνει τα φάρμακα όχι διότι δεν έχει καθόλου λεφτά αλλά επειδή επιλέγει να δώσει τα περιορισμένα λεφτά κάπου αλλού! Προτιμά να πληρώνει χρυσούς μισθούς στον ΗΣΑΠ και σε άλλες ΔΕΚΟ παρά τα φάρμακα των καρκινοπαθών. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται να το συνεχίσει αυτό. Ίσως υπολογίζει ότι ο καρκινοπαθής έτσι και αλλιώς δεν θα μπορέσει να πάει να ψηφίσει ενώ ο εργαζόμενος στον ΗΣΑΠ μπορεί... Εμείς λέμε ότι αυτό είναι ανήθικο και πρέπει να σταματήσει. Δεν έχουμε κάτι εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων όπως πολλοί προσπαθούν να μας προσάψουν. Απλά λέμε ότι τα λεφτά δεν φτάνουν και πρέπει να μπουν προτεραιότητες. Ο αληθινός πολιτικός ηγέτης είναι κάποιος που μπορεί να πάρει αυτές τις αποφάσεις για να στηριχθούν αυτοί που πραγματικά έχουν ανάγκη.
Πώς θα ανασυγκροτηθεί παραγωγικά η χώρα; Με τα ευχολόγια και τις διακηρύξεις της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ ή μήπως της ΔΗΜΑΡ;  Χωρίς κόπο και σκληρή δουλειά, χωρίς θυσίες; Με τα κεκτημένα, κεκτημένα και αδιαπραγμάτευτα;  Το πιστεύει κανείς; Όχι θα μου πείτε. Αλλά αν όχι, γιατί λέει ότι θα τους ψηφίσει; Είναι αυτό το Ελληνικό πολιτικό παράδοξο;
Απέναντι στην πραγματικότητα που θα φανερωθεί απειλητικά αμέσως μετά τις εκλογές δηλώνουμε ότι είμαστε ανεπιφύλακτα υπέρ της παραμονής της χώρας μας στο Ευρώ και στην Ευρωζώνη. Διότι αν φύγουμε από το Ευρώ θα μας συμβεί αυτό που μάλλον ρόδινα περιέγραψε την περασμένη εβδομάδα στην ανάλυσή της η Εθνική Τράπεζα. Το κατά κεφαλήν εισόδημα μας θα πέσει κατά περίπου 50%. Η ζημιά δεν θα είναι μόνο οικονομική. Εάν φύγουμε από την Ευρώπη θα είμαστε ευάλωτοι σε ένα ολοένα και πιο ασταθές γεωπολιτικό περιβάλλον.
Ακύρωση του μνημονίου και των εφαρμοστικών νόμων σημαίνει ότι δεν θέλουμε να συζητήσουμε με τους δανειστές μας. Η Ευρώπη έχει μάθει στον διάλογο. Δεν ξέρουν πώς να χειριστούν κάποιον που δε θέλει να συζητήσει. Εάν ακυρώσουμε, απλώς θα ακυρώσουν και αυτοί και θα πάρουν τα λεφτά τους. Τότε θα αναγκαστούμε να φύγουμε από το Ευρώ και την Ευρώπη. Και θα επέλθει οικονομική, κοινωνική και ενδεχομένως εθνική καταστροφή. Είμαστε λοιπόν κάθετα αντίθετοι  στην ακύρωση για την οποία δεσμεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το μνημόνιο αναθεωρείται διαρκώς μέσα από μια διαδικασία διαπραγμάτευσης. Είμαστε υπέρ της διαπραγμάτευσης και του διαλόγου διότι έτσι επιτυγχάνεται καλύτερο αποτέλεσμα.
Στις 18 Ιουνίου δεν θα υπάρχει μνημόνιο. Το μνημόνιο ΙΙ έγινε κουρελόχαρτο στη διάρκεια της τρίμηνης εκλογικής αναταραχής. Θα χρειαστεί να διαμορφωθεί ένα νέο μνημόνιο που θα λάβει αναγκαστικά υπόψη του τη νέα (και χειρότερη) πραγματικότητα.
Τι θα θέλαμε να δούμε στο νέο μνημόνιο;
·         Δέσμευση από τα πολιτικά κόμματα ότι δεν θα ξαναφέρουν το λαό σε αυτή τη κατάντια· να δεσμευτούμε ότι θα προτείνουμε συνταγματική μεταρρύθμιση για πιστή τήρηση ισοσκελισμένων προϋπολογισμών.
·         Άμεση μείωση του Δημόσιου τομέα είτε με απολύσεις (για υπηρεσίες που πραγματικά δεν χρειάζονται και με ειδική τριετή πρόβλεψη διευκόλυνσης όσων χάσουν τη δουλειά τους), είτε με μεταφορά των υπαλλήλων και των υπηρεσιών σε νέα ιδιωτική επιχείρηση με σύμβαση παροχής υπηρεσιών προς το Δημόσιο. Μεταφορά του οικονομικού οφέλους σε μακροπρόθεσμα προγράμματα στήριξης των ανέργων.
·         Δραστική φορολογική μεταρρύθμιση. Απλούστατο φορολογικό πλαίσιο ώστε να είναι κατανοητό για τον φορολογούμενο και εύκολα ελέγξιμο από το Κράτος. Κατάργηση φόρων κατοχής στην ακίνητη περιουσία (πρώτον διότι δεν συνδέονται με τη φοροδοτική ικανότητα και δεύτερον διότι καταστρέφουν την αξία της περιουσίας όλων μας-και της δημόσιας). Είμαι πεπεισμένος ότι η απλότητα από μόνη της θα μειώσει δραστικά τη φοροδιαφυγή. Δέσμευση των κομμάτων ότι δεν θα αλλάξει το φορολογικό πλαίσιο εξ αιτίας τους για τα επόμενα 10 χρόνια. Ξέρουμε ότι η ανάπτυξη χρειάζεται επενδύσεις και οι επενδύσεις χρειάζονται σταθερότητα. Αυτό που προτείνω ουσιαστικά είναι να δεσμευτούμε όλοι να κάνουμε μια προσπάθεια να φέρουμε τις επενδύσεις διότι μόνον έτσι θα μειωθεί η ανεργία.
·         Δέσμευση του Κράτους ότι εάν χάσει πρωτοδίκως μια δίκη εναντίον πολίτη δεν θα εφεσιβάλλει την απόφαση εκτός πολύ εξαιρετικών περιπτώσεων. Για να αποσυμφορηθεί άμεσα η δικαιοσύνη στα εφετεία και τον Άρειο Πάγο και να μην πληρώνουν οι φορολογούμενοι την ευθυνοφοβία της γραφειοκρατίας.
·         Αναλυτικό πρόγραμμα μετάβασης σε ένα συνταξιοδοτικό σύστημα που ενισχύει την ανταγωνιστικότητα, διευκολύνει την ανάπτυξη και εγγυάται μια ελάχιστη σύνταξη 700 € για όλους τους πολίτες πάνω από ένα όριο ηλικίας χωρίς εισφορές (φυσικά θα μπορούν οι πολίτες να κάνουν εισφορές σε ιδιωτικούς ασφαλιστικούς φορείς για να προγραμματίσουν σύνταξη υψηλότερη της ελάχιστης). Η Πολιτεία οφείλει να δείχνει σεβασμό στους ηλικιωμένους.
Στην επόμενη Βουλή, η Δράση με τη Δημιουργία Ξανά και τη Φιλελεύθερη Συμμαχία δεν θα μπορέσουμε μόνοι μας να διαμορφώσουμε το νέο μνημόνιο. Θέλουμε όμως να μπορέσουμε να συμμετάσχουμε στη διαμόρφωση του. Δεσμευόμαστε ότι θα στηρίξουμε μια κυβέρνηση που θα αγωνιστεί για την παραμονή μας στην Ευρώπη και την Ευρωζώνη και θα στηρίξει τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η Ελλάδα για την παραγωγική της ανασυγκρότηση. Τη μείωση του δημόσιου τομέα, τη βαθιά απλοποίηση της φορολογικής νομοθεσίας και την επίσης βαθιά ασφαλιστική μεταρρύθμιση.
Να λοιπόν τι είναι η Δράση. Κόμμα ανεπιφύλακτα φιλοευρωπαϊκό και βαθιά μεταρρυθμιστικό. Μπορεί να είμαστε μικρό κόμμα, αλλά είμαστε κόμμα εξουσίας. Όχι διαμαρτυρίας. Είμαστε έτοιμοι να συμβάλλουμε στην διακυβέρνηση του τόπου και να αναλάβουμε τις ευθύνες που αναλογούν. Είμαστε συνεπώς παράγοντας πολιτικής σταθερότητας.
Είμαστε ο μόνος συνδυασμός που ζητά την άμεση μείωση του δημόσιου τομέα διότι μόνον έτσι θα δημιουργηθεί χώρος για την πολυπόθητη ανάπτυξη.
Είμαστε τα μόνα κόμματα που δεν ρίχνουμε την ευθύνη για τα σημερινά μας χάλια στους ξένους. Πιστεύουμε ότι εμείς και μόνον εμείς ευθυνόμαστε αν δεν μπορέσαμε να αξιοποιήσουμε τον ελληνικό πλούτο, το κλίμα, τον ήλιο, τους ανθρώπους μας, την απίστευτη πολιτιστική μας κληρονομιά. Εμείς ευθυνόμαστε, ναι και γι αυτό είναι στο δικό μας χέρι να κερδίσουμε τη μάχη και να αλλάξουμε το κατεστημένο που μας έχει οδηγήσει σε αυτή την κατάσταση.  Στο δικό μας χέρι και όχι στο χέρι της τρόϊκας ή άλλων ξένων.
Και ένα τελευταίο σχόλιο: πολλοί μιλούν για την εθνική μας αξιοπρέπεια και πως μας την αφαίρεσε το μνημόνιο. Εγώ θεωρώ ότι θα ανακτήσουμε την εθνική μας αξιοπρέπεια όταν θα είμαστε σε θέση να βοηθήσουμε με χρήματα και με τεχνογνωσία τους Ευρωπαίους εταίρους μας όταν μας έχουν ανάγκη. Αυτός πρέπει να είναι ο εθνικός μας στόχος. Να είμαστε αρκετά καλοί και ικανοί να βοηθήσουμε τους εταίρους μας όταν μας χρειάζονται. Δεν μπορεί να είναι στόχος μας πως θα πάρουμε όσα περισσότερα μπορούμε κάνοντας όσα λιγότερα μπορούμε.
Πιστεύω ακλόνητα στις τεράστιες συλλογικές δυνατότητες των Ελλήνων και του απανταχού Ελληνισμού. Μην αδικούμε μόνοι μας τον εαυτό μας. 
Πιστέψτε στην Ελλάδα.
Σας ευχαριστώ  για την παρουσία σας και την προσοχή σας.


Παρασκευή 1 Ιουνίου 2012

Με το Θάρρος της γνώμης, από την Άντα Αποστολάκη


Με το «Θάρρος» της Γνώμης


Αυτή η πλατεία έχει τη δική της ιστορία…

Γι’ αυτή την ανάπλαση της κεντρικής μας πλατείας έχουν γραφτεί και έχουν ειπωθεί  πολλά. Πιστεύω δίκαια, γιατί η πλατεία μιας πόλης είναι το κέντρο της, είναι η καρδιά της…
Οι πληροφορίες που είχαμε και γράψαμε χθες, ξεπέρασαν το αισθητικό μέρος, για το οποίο πολύς λόγος είχε γίνει, θέτοντας ένα άλλο – πολύ σοβαρό – ερώτημα: γιατί άραγε πρέπει να χρησιμοποιηθεί γρανίτης Κίνας, υλικό μεν πολύ καλό αλλά εισαγόμενο και όχι μάρμαρα Καβάλας και Βυτίνας που και πιο φθηνά κοστίζουν, αλλά κυρίως τα χρήματα πηγαίνουν σε ελληνικές εταιρείες ειδικά τη δύσκολη αυτή περίοδο που περνάει η χώρα μας;
Με τα δεδομένα δε, ότι η αναθεώρηση της μελέτης δεν θα στοίχιζε στο Δήμο, τα υλικά θα ήταν πιο φθηνά και κυρίως ότι τα χρήματα θα πήγαιναν σε ελληνικές εταιρείες, δεν άξιζε άραγε να γίνει ανακατασκευή του πλακόστρωτου, ώστε πέρα από τα παραπάνω πολύ σοβαρά οφέλη, να σωζόταν και ένα μοναδικό ντοκουμέντο αστικού σχεδιασμού της δεκαετίες του 70;
Να προσθέσουμε σ’ αυτά και το επίσης σοβαρό  για την εποχή μας οικολογικό θέμα, όπως αυτό του περισσότερου πράσινου που μειώνει τις σκληρές επιφάνειες που εκπέμπουν τη θερμότητα την οποία συγκεντρώνουν.
Μήπως λοιπόν ο Δήμος Καλαμάτας πρέπει να ξαναδεί το θέμα με ανοικτό μυαλό;
Εμείς είμαστε εδώ για να επισημαίνουμε.
Αποφάσεις σίγουρα δεν μπορούμε να πάρουμε.
Να φωνάζουμε με όλη τη δύναμή μας όμως, πιστεύουμε πως το οφείλουμε στην πόλη μας.
Μπορούν να μας πουν ονειροπόλους…
Μπορούν να μας πουν γκρινιάρηδες…
Μπορούν και να μας αγνοήσουν, ως ανύπαρκτους…
Ένα πράγμα όμως δεν πρόκειται να γίνουμε ποτέ: χρήσιμοι ηλίθιοι!.
Α.