Ας προσέξουμε γύρω μας το δομημένο περιβάλλον της πόλης που ζούμε και ας προσπαθήσουμε να παρατηρήσουμε τους «ημιυπαίθριους» κάθε εποχής και χρήσης
Οι παρανομίες επί των οικοδομών από το 1930 που υπάρχει πολεοδομική νομοθεσία έως σήμερα είναι πολλές και διαφόρων ειδών… Οι περισσότερες από αυτές έχουν να κάνουν με την υπέρβαση των επιτρεπομένων ορίων δόμησης, του επιτρεπόμενου ύψους, της κάλυψης περισσότερης από το επιτρεπόμενο επιφάνειας γης, της κατάληψης και εκμετάλλευσης δημόσιου χώρου, κλπ.
Σήμερα η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προωθεί μία ρύθμιση σχετικά με μια κατηγορία υπερβάσεων η οποία ονομάζεται Ημι-υπαίθριος Χώρος και για τους περισσότερους πολίτες σημαίνει ένα επιπλέον δωμάτιο στις νεόδμητες μετά το 1985 πολυκατοικίες.
Συμβαίνει κάτι το τραγελαφικό με αυτό το έξτρα δωμάτιο. Αυτό το δωμάτιο έχει τρεις τοίχους νόμιμους, ένα δάπεδο και μία οροφή νόμιμα αλλά ένα παράθυρο παράνομο!!! Θα έπρεπε δηλαδή, το δωμάτιο αυτό να αποτελεί μία είδους ανοιχτή τρύπα στην επιδερμίδα της πολυκατοικίας, κάτι σαν πληγή, τραύμα ή ότι άλλο μπορεί να σκεφτεί κανείς… Εξίσου τραγελαφικό είναι και το γεγονός ότι αυτό το ημίκλειστο δωμάτιο μετράει κανονικά στον Νόμιμο Όγκο της οικοδομής και κατά συνέπεια στα χιλιοστά των οριζοντίων ιδιοκτησιών που καθορίζονται βάσει αυτού του υπολογισμού του Όγκου…
Με όλα τα παραπάνω δημιουργείτε η πιο εύλογη αντίδραση: Γιατί η πρώτη ρύθμιση περί των ημιυπαιθρίων δεν είναι η κατάργησή τους; Γιατί κανένα κόμμα από την αντιπολίτευση δεν άσκησε πολιτική επ’ αυτού;
Σε κάθε μέτρο που θα ρυθμίζει μια παρανομία και συγχρόνως την ομηρεία τόσων συμπολιτών μας η πρώτη συνισταμένη θα πρέπει να είναι η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ της έστω από εδώ και ύστερα!
Όλα τα άλλα είναι τακτοποιήσεις και νοικοκυρέματα που θα πρέπει να είναι πολύ πιο σύνθετα και ολοκληρωμένα για να αποδώσουν. Δηλαδή ως παράδειγμα: Η αύξηση των επιφανειών δόμησης κατά 20% επιφέρει στην πραγματικότητα και αύξηση των υποχρεωτικών θέσεων στάθμευσης. Αυτές θα πρέπει επίσης να εξαγοραστούν στην τοπική αυτοδιοίκηση. Θα πρέπει να επιφέρει και την προσαύξηση στην αντικειμενική αξία του ακινήτου για όσους δεν το έχουν ήδη κάνει…
Αυτά προς το παρόν, καταθέτω αυτές τις σκέψεις για να δείξω πως το κάθε μέτρο πρέπει να είναι ολοκληρωμένο και πέραν της σχετικής τακτοποίησης που μπορεί να φέρει θα πρέπει να κλείνει και τις τρύπες των ισχυόντων νόμων… Ενδιαφέρον θα ήταν να εξεταστούν αντίστοιχες παρανομίας και υπερεκμεταλεύσεις του παρελθόντος όπως τα έρκερ, οι αρχιτεκτονικές προεξοχές, οι κλειστές πιλοτές, τα υπόγεια με τις cours anglaise που έχουν γίνει όλα υπνοδωμάτια και καθιστικά, κλπ.
Οι παρανομίες επί των οικοδομών από το 1930 που υπάρχει πολεοδομική νομοθεσία έως σήμερα είναι πολλές και διαφόρων ειδών… Οι περισσότερες από αυτές έχουν να κάνουν με την υπέρβαση των επιτρεπομένων ορίων δόμησης, του επιτρεπόμενου ύψους, της κάλυψης περισσότερης από το επιτρεπόμενο επιφάνειας γης, της κατάληψης και εκμετάλλευσης δημόσιου χώρου, κλπ.
Σήμερα η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προωθεί μία ρύθμιση σχετικά με μια κατηγορία υπερβάσεων η οποία ονομάζεται Ημι-υπαίθριος Χώρος και για τους περισσότερους πολίτες σημαίνει ένα επιπλέον δωμάτιο στις νεόδμητες μετά το 1985 πολυκατοικίες.
Συμβαίνει κάτι το τραγελαφικό με αυτό το έξτρα δωμάτιο. Αυτό το δωμάτιο έχει τρεις τοίχους νόμιμους, ένα δάπεδο και μία οροφή νόμιμα αλλά ένα παράθυρο παράνομο!!! Θα έπρεπε δηλαδή, το δωμάτιο αυτό να αποτελεί μία είδους ανοιχτή τρύπα στην επιδερμίδα της πολυκατοικίας, κάτι σαν πληγή, τραύμα ή ότι άλλο μπορεί να σκεφτεί κανείς… Εξίσου τραγελαφικό είναι και το γεγονός ότι αυτό το ημίκλειστο δωμάτιο μετράει κανονικά στον Νόμιμο Όγκο της οικοδομής και κατά συνέπεια στα χιλιοστά των οριζοντίων ιδιοκτησιών που καθορίζονται βάσει αυτού του υπολογισμού του Όγκου…
Με όλα τα παραπάνω δημιουργείτε η πιο εύλογη αντίδραση: Γιατί η πρώτη ρύθμιση περί των ημιυπαιθρίων δεν είναι η κατάργησή τους; Γιατί κανένα κόμμα από την αντιπολίτευση δεν άσκησε πολιτική επ’ αυτού;
Σε κάθε μέτρο που θα ρυθμίζει μια παρανομία και συγχρόνως την ομηρεία τόσων συμπολιτών μας η πρώτη συνισταμένη θα πρέπει να είναι η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ της έστω από εδώ και ύστερα!
Όλα τα άλλα είναι τακτοποιήσεις και νοικοκυρέματα που θα πρέπει να είναι πολύ πιο σύνθετα και ολοκληρωμένα για να αποδώσουν. Δηλαδή ως παράδειγμα: Η αύξηση των επιφανειών δόμησης κατά 20% επιφέρει στην πραγματικότητα και αύξηση των υποχρεωτικών θέσεων στάθμευσης. Αυτές θα πρέπει επίσης να εξαγοραστούν στην τοπική αυτοδιοίκηση. Θα πρέπει να επιφέρει και την προσαύξηση στην αντικειμενική αξία του ακινήτου για όσους δεν το έχουν ήδη κάνει…
Αυτά προς το παρόν, καταθέτω αυτές τις σκέψεις για να δείξω πως το κάθε μέτρο πρέπει να είναι ολοκληρωμένο και πέραν της σχετικής τακτοποίησης που μπορεί να φέρει θα πρέπει να κλείνει και τις τρύπες των ισχυόντων νόμων… Ενδιαφέρον θα ήταν να εξεταστούν αντίστοιχες παρανομίας και υπερεκμεταλεύσεις του παρελθόντος όπως τα έρκερ, οι αρχιτεκτονικές προεξοχές, οι κλειστές πιλοτές, τα υπόγεια με τις cours anglaise που έχουν γίνει όλα υπνοδωμάτια και καθιστικά, κλπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου