Τα μνημεία ως πηγή ανάπτυξης για τη χώρα.

(Η εισήγησή μου στη συνδιάσκεψη θέσεων της "Δράσης" το Σάββατο 1η Νοεμβρίου 2014 στο President Hotel της λεωφόρου Κηφισίας)

Η Δράση απαιτεί την διαρκή ανοιχτή πρόσβαση σε όλα τα μνημεία, μουσεία και άλλα ιδρύματα που αποτυπώνουν τον πολιτισμό του τόπου μας και που αποτελούν παρακαταθήκη ανάπτυξης.  Με αυτό το στόχο, προτείνουμε την εκχώρηση των μη φυλασσομένων και εγκαταλειμμένων μνημείων σε μη δημόσιους κυβερνητικούς φορείς (ιδιώτες, οργανώσεις πολιτών, τοπικές εταιρείες ανάπτυξης) για τη φύλαξη και την αξιοποίησή τους, σύμφωνα με σχετικές προδιαγραφές και αφού υπάρξει από αυτούς τους ιδιωτικούς οργανισμούς ένα βιώσιμο πλάνο που να συμπεριλαμβάνει πέραν της δυνατότητας επίσκεψης, την επέκταση των ανασκαφών, την τουριστική αξιοποίηση (διαμονή – εστίαση – εκπαιδευτικά προγράμματα), την πώληση ομοιωμάτων και αναμνηστικών καθώς επίσης και την αξιοποίησή του σε τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές.

Η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν αποτελεί πανάκια ιδίως σε θέματα πολιτισμού και εκπαίδευσης όπου το κόστος είναι πολλές φορές μεγαλύτερο από τα έσοδα.  Όμως η ιδιωτική πρωτοβουλία, συνδυάζοντας την εναλλακτική εκπαίδευση (ξένες αποστολές ή/και ιδιωτικά πανεπιστήμια), την ανάπτυξη τουριστικών καταλυμάτων πλάι σε μοναδικά τοπία (όπως έγινε και με τα Ξενία το ’50 και το ’60) και όποιες άλλες μορφές ανάπτυξης μπορεί να σκεφτεί ένα σύγχρονο επιχειρηματικό πνεύμα, τότε ναι, μπορούμε να μιλάμε για ανάπτυξη με κέντρο αυτόν τον ίδιο τον πολιτιστικό θησαυρό που ανήκει στον τόπο μας και όχι αποκλειστικά στην ιστορία του έθνους μας. 

Με αυτό τον τρόπο θα μπορέσουμε να επανασυνδέσουμε με την σημερινή ζωή κομμάτια της ιστορίας μας που τα έχουμε σχετικά παραγκωνίσει.  Είτε αυτά είναι ρωμαϊκές βίλες, είτε μνημεία της οθωμανικής αυτοκρατορίας, είτε κομμάτια από την πλέον πρόσφατη ιστορία μας, όλα μπορούν να συνθέσουν μια νέα εικόνα ανάπτυξης.

Μερικά παραδείγματα μνημείων που περιμένουν να υπερβούμε τους εαυτούς μας για να μπορέσουν να γίνουν μοχλοί ανάπτυξης:

• Αρχαίες πόλεις, συνοικίες ολόκληρες που θα μπορούσαν να προσελκύουν χιλιάδες σπουδαστές από όλο τον κόσμο.  Δυστυχώς οι αρχαιολόγοι στην Ελλάδα δεν στέκονται ποτέ σε τέτοιου είδους ευρήματα για αυτό και δεν έχουμε καταφέρει ποτέ – ως Έλληνες -  να αποκτήσουμε μια καθαρή εικόνα της ζωής στον αρχαίο κόσμο.  Και να τη διδάξουμε αυτή την εικόνα προς τα έξω.

• Ρωμαϊκές βίλες και λουτρά, θα μπορούσαν να αναστηλωθούν και να αποτελέσουν  τουριστικούς  προορισμούς.  Γνωρίζετε τη έπαυλη του Ηρώδη του Αττικού στα Κάτω Δολιανά της Αρκαδίας; Εγώ προσωπικά έτυχε να την ακούσω αλλά δεν έχω πάει ποτέ.  Γνωρίζετε τα ρωμαϊκά και τα βυζαντινά λουτρά που θα μπορούσαν να γίνουν πηγή ζωής για ολόκληρες πόλεις; 

• Τα φράγκικα και βενετσιάνικα κάστρα, μοναδικά μνημεία που στέκουν παντού ερειπωμένα σε όλες τις περιοχές της χώρας μας.  Σε όλο τον κόσμο, αντίστοιχα κάστρα είναι κατοικημένα, στεγάζουν υπηρεσίες, σχολεία, στρατιωτικές μονάδες, δημοτικές επιχειρήσεις κλπ..  Με αυτό τον τρόπο, στις χώρες αυτές, αποκτάς την αίσθηση ότι η ιστορία δεν είναι αρχαιολογικά τεκμήρια αλλά μια συνεχής πορεία μέσα στην οποία ζεις και το σήμερα. Στην Ελλάδα κάποια από αυτά χρησιμοποιήθηκαν ως φυλακές και από τότε που και αυτές μεταφέρθηκαν, αυτά ερήμωσαν και τώρα είναι πια άμορφοι σωροί από πέτρες.

• Τα διάσπαρτα οθωμανικά μνημεία της παλιάς Ελλάδας και πολύ περισσότερο των νέων χωρών.  Είναι εκατοντάδες, έχουν τεράστια αξία και δυστυχώς δεν έχουμε τη διάθεση να τα δούμε να ξαναζωντανεύουν, λες και φοβόμαστε τίποτα οθωμανικά φαντάσματα να βγουν από μέσα.  Δείτε αυτό που έγινε με την ιδιοκτησία της Αιγύπτου στην Καβάλα.  Παλάτι του Μοχάμεντ Άλι του ιδρυτή της σύγχρονης Αιγύπτου το Ιμαρέτ, ανήκε ανέκαθεν στην Αιγυπτιακή Πολιτεία.  Μετά από πολλές δεκαετίες καταστροφής και καταδίκης στην αφάνεια, η αιγυπτιακή πρεσβεία το ενοικίασε σε μια ιδιώτη, η οποία έχει συντελέσει ένα μικρό θαύμα στον τομέα του τουρισμού.

• Τα μνημεία της σύγχρονης Ελλάδας απαιτούν την αξιοποίησή τους έξω από τα στενά πλαίσια του κράτους.  Μνημεία παράγονται διαρκώς.  Μνημεία είναι και τα νεοκλασικά.  Υπάρχει ένα άθλιο παράδειγμα που αποδεικνύει το πελατειακό μας κράτος.  Στη γνωστή σε όλους πλάκα, και το Μοναστηράκι, και του Ψυρρή, υπάρχουν εκατοντάδες νεοκλασικά σπίτια που έχουν δοθεί σε υπηρεσίες του ΥΠΠΟ και σε ΜΚΟ.  Το αποτέλεσμα: Δρόμοι ολόκληροι έρημοι μετά το μεσημέρι, πλήρης εγκατάλειψη και ανασφάλεια κατά συνέπεια.  Αυτά θα έπρεπε να είχαν πωληθεί ή ενοικιαστεί για κατοικίες από την αρχή.  Αντ’ αυτού, η πολιτεία τα παραχώρησε σε οργανώσεις φαντάσματα, ή σε υπηρεσίες του ΥΠΠΟ με αποτέλεσμα αφενός την ερήμωση και αφετέρου τη μη συντήρησή τους. 

Με όλα αυτά, που είναι ενδεικτικά της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει ο πολιτισμός στη χώρα μας, πασχίζουμε να πούμε το αυτονόητο: 

Η κληρονομιά του τόπου μας απαιτεί διαχείριση.  Η διαχείριση αυτή πρέπει να ξεφύγει από τα στενά πλαίσια της πολιτείας και να αγγίξει όλους τους πολίτες.  Από αυτούς περιμένουμε την ανάπτυξη. 

Άλλες σημαντικές στιγμές ιδιωτικής πρωτοβουλίας στα πλαίσια δράσεων μη κρατικών φορέων:

·         Η Δήλος αναδείχθηκε υπό τον έλεγχο των Γάλλων Ακαδημαϊκών και χάρη σε αυτήν αναδείχθηκαν και αποτελούν προορισμούς πρώτης γραμμής η Μύκονος και η Πάρος.  Με παρόμοιο τρόπο αναδείχτηκαν και οι Δελφοί από τους Γάλλους αρχαιολόγους επίσης.

·         Η Αρχαία Αγορά με τη θαυμαστή δουλειά της Αμερικανικής Αρχαιολογικής Σχολής και του αρχιτέκτονα Γ. Τραυλού, όπως επίσης και η Γεννάδιος Βιβλιοθήκη.

·         Η Νεμέα με τη θαυμαστή δουλειά ενός και μόνο Αμερικάνου Αρχαιολόγου: του Στέφαν Μίλερ, χρόνια διευθυντή των ανασκαφών και των αναστηλώσεων εκεί. Την ανάθεση σε ιδιώτες πρότεινε φέτος, μέσα από το περιοδικό Time, ο διάσημος Αμερικανός αρχαιολόγος και προκάλεσε ποικίλα σχόλια.

·         Η θαυμάσια δουλειά που έχει κάνει ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης με τα οθωμανικά μνημεία της Θεσσαλονίκης και την προσέλκυση Τούρκων και Ισραηλινών τουριστών.  Στη Θεσσαλονίκη, μετά το 1917 και τη μεγάλη πυρκαϊά, η ελληνική πολιτεία, αντί να κάνει τα πάντα για να ενδυναμώσει τη σχέση της εικόνας της πόλης με την ιστορία της, (υπήρξε για λίγο ως πολύ 2000 χρόνια η δεύτερη σημαντικότερη πόλη όλων των αυτοκρατοριών Ρωμαϊκής, Βυζαντινής και Οθωμανικής), έκαναν τα πάντα για να μηδενίσουν κάθε είδος ξένου πολιτισμού και να παραδώσουν στις μέρες μας μια εικόνα νέο-ελληνικής μιζέριας.  Σε μικρότερο βαθμό το ίδιο συνέβη και με τα Γιάννενα, την Βέροια, τις Σέρρες και την Καβάλα. Εκεί λοιπόν υπάρχει πολύ δουλειά ακόμα και πολύ μεγάλες δυνατότητες ανάπτυξης.

·         Η απίστευτη εργασία που συντελεί ο Σταύρος Μπένος με το ΔΙΑΖΩΜΑ με τα θέατρα όλης της Ελλάδος. Είναι γνωστή σε όλους και τείνει να αποτελέσει παράδειγμα και για άλλες χώρες της Μεσογείου.  Πέρνα την γνωριμίας με όλα αυτά τα θέατρα, το σημαντικότερο είναι ότι ένα, ένα ξαναζωντανεύουν και γίνονται κύτταρα πολιτισμού και πόλοι έλξης τουριστών.

Πιστεύουμε ειλικρινά πως:

1.       Αξιοποίηση των μνημείων του τόπου μας σημαίνει πάνω από όλα ελεύθερη πρόσβαση σε αυτά με οποιοδήποτε μέσο. 

2.       Σεβασμός σε όλα τα μνημεία ανεξαιρέτου του από ποιόν πολιτισμό προέρχονται ή ποιον εξυπηρέτησαν κατά τις ιστορικές περιόδους του τόπου.

3.       Δυνατότητα χρησιμοποίησης τους με σύγχρονο τρόπο και απόδοσής τους στους πολίτες ως «Δοχεία Ζωής» εντεταγμένα στην καθημερινότητά μας. 

4.       Επειδή είναι μνημεία και δεν σχετίζονται κατ’ αποκλειστικότητα με κάποια εποχή από την ιστορία του Ελληνικού Έθνους απαιτούν την απολύτως ελεύθερη δυνατότητα επίσκεψής τους από όλους, την απολύτως ελεύθερη χρησιμοποίησή τους από όλους ακόμα και με την επαναλειτουργία τους ως χώροι προσευχής άλλων θρησκειών. 

Το Παζάρι των Ρομά στην Ιερά Οδό. Ένας τόπος δραστηριότητας με σεβασμό στην κοινότητα.

Η Αθήνα τις τελευταίες δεκαετίες έχει κατοχειρωθεί στη συνείδησή μας ως πολυ-πολιτισμική.  Πέραν των νέων μεταναστών από χώρες με δυσμενή πολιτική και οικονομική κατάσταση, και άλλες ομάδες Ελλήνων πολιτών συγκροτούν την άλλη αυτή διάσταση της κατά τα λοιπά νεο-ελληνικής πρωτεύουσας.

Τέτοιες ομάδες πληθυσμών δεν ζουν και δραστηριοποιούνται μόνο στην περιφέρεια της πόλης αλλά και στο κέντρο.  Γνωρίζουμε τους Έλληνες μουσουλμάνους του παλαιού γκαζοχωρίου.  Γνωρίζουμε επίσης και τους Έλληνες Ρομά, πολλοί από τους οποίους κατοικούν στα Πετράλωνα και τον Κεραμεικό.  Και οι δύο αυτές ομάδες συμπολιτών μας έχουν από ένα οργανωμένο παζάρι, στο οποίο κάθε Κυριακή, πωλούν μεταχειρισμένα – ως επί το πλείστον – αγαθά.  Τα δύο αυτά παζάρια εκτείνονται σε μεγάλους υπαίθρους ή ημιστεγασμένους χώρους κοντά στο σταθμό «Ελαιώνας» ένθεν και ένθεν της Ιεράς οδού.

Το παζάρι των Ρωμά, βρίσκεται στα βόρεια της Οδού εντός ενός ιδιωτικού χώρου που η κοινότητα νοικιάζει από ιδιώτη για την διεξαγωγή σε αυτόν του παζαριού κάθε Κυριακή.  Αλλά η ανάγκη και για δεύτερη μέρα κάθε εβδομάδα εφικτή και εξίσου εφικτή και η ανάγκη για φθηνότερο χώρο. 

Το παζάρι των μουσουλμάνων υπό καλύτερες συνθήκες λόγω του παραχωρημένου – από το Δήμο της Αθήνας – χώρο έχει και αυτό το δικό του ενδιαφέρον και τη δική του ιστορία.

Την περασμένη Κυριακή, αντιπροσωπεία της Δράσης με τον Φίλιππο Δραγούμη και τον γράφοντα, επισκέφθηκε το παζάρι των Ρομά και απέκτησε μια καθαρή εικόνα της εβδομαδιαίας διεξαγωγής του παζαριού.  Η κοινότητα οργανώνει με υποδειγματικό τρόπο τη διακίνηση των αγαθών, το στήσιμο των πάγκων και την έκθεση των προϊόντων και τέλος την αποκομιδή των, το καθάρισμα του χώρου και τη συγκέντρωση των σκουπιδιών.

Βοήθεια από το Δήμο ή την Αστυνομία δεν υπάρχει καμία, ούτε και χρειάζεται.  Η μεγάλη ανάγκη της κοινότητας έγκειται στο να βρεθεί ένας δημόσιος χώρος να μπορεί να διεξάγεται το παζάρι χωρίς το υψηλό ενοίκιο το οποίο δίνεται σήμερα και αφού βρεθεί αυτός ο χώρος να μπορεί να διεξάγεται το παζάρι δύο φορές την εβδομάδα αντί για μια.  Τέτοιοι χώροι υπάρχουν πολλοί στην περιοχή του Ελαιώνα και η χρησιμοποίησή τους για το σκοπό αυτό κάθε άλλο παρά επιβαρυντικοί είναι για το περιβάλλον.  Ας δούμε λοιπόν πως μπορεί να λυθεί και αυτό το θέμα για ένα θεσμό που δίνει ζωή στην πόλη.

Εικόνες ξεφτίλας καταγγέλλουν οι καρκινοπαθείς στο Βαθύ κράτος της Κύπρου! Για να δείτε πως λειτουργεί ο κρατικοδίαιτος ιδιωτικός τομέας της Μεγαλονήσου!

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΥΛΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΙΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ, ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ Ο Σ. ΜΑΝΟΣ

Συνέντευξη του Στέφανου Μάνου στην De Tijd Weekend

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΥΛΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΙΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ, ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ Ο Σ. ΜΑΝΟΣ

Η ελληνική κυβέρνηση δεν πρόκειται να εφαρμόσει στην πράξη πολλές από τις μεταρρυθμίσεις για τις οποίες έχει δεσμευτεί, προειδοποιεί ο πρώην υπουργός Σ. Μάνος

 σε συνέντευξη που παραχωρεί στον A. Van der Ziel, η οποία δημοσιεύεται στο σημερινό φύλλο της De Tijd υπό τον τίτλο «Η ΕΕ και το ΔΝΤ δεν συνειδητοποιούν πόσο νοσηρό είναι το ελληνικό πολιτικό σύστημα». Ο Σ. Μάνος εμφανίζεται πεπεισμένος ότι τόσο η ΕΕ όσο και το ΔΝΤ επιτρέπουν στους Έλληνες να θολώνουν τα νερά σε ό,τι αφορά τις μεταρρυθμίσεις. «Οι έλληνες πολιτικοί κατήρτισαν τα νομοσχέδια κατά τέτοιον τρόπο ώστε να είναι αναγκαίες ένα σωρό εφαρμοστικές πράξεις προτού τα μέτρα τεθούν σε ισχύ. Με τον τρόπο αυτό θα μπορέσουν εν ευθέτω χρόνω να παρεμποδίσουν την εφαρμογή τους», προειδοποιεί.

«Εξαιρουμένου του Έλληνα υπουργού Οικονομικών Γ. Στουρνάρα, ουδείς άλλος στην κυβέρνηση πιστεύει πραγματικά στις μεταρρυθμίσεις. Εξήγγειλαν τα μέτρα επειδή αναγκάστηκαν να το πράξουν. ‘Οι κακοί Ευρωπαίοι μας αναγκάζουν να λάβουμε αυτά τα μέτρα’ λένε στους ψηφοφόρους τους. Οι υπουργοί δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη για τα μέτρα αυτά», υποστηρίζει ο Σ. Μάνος.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο:

- Τι κάνουν λάθος η ΕΕ και το ΔΝΤ;

«Παραβλέπουν πόσο νοσηρό, πελατειακό και διεφθαρμένο είναι το πολιτικό σύστημα. Οι πολιτικοί έχουν χρησιμοποιήσει με μαζικό τρόπο τους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς προκειμένου να βρουν δουλειά στους φίλους και τους οπαδούς τους».

- Τι πρέπει τότε να κάνουν η ΕΕ και το ΔΝΤ;

«Πρέπει να εξαναγκάσουν την κυβέρνηση να προχωρήσει στην αξιολόγηση όλων των υπαλλήλων και να απολύσει 400.000 απ’ αυτούς».

- Μα τι είναι αυτά που λέτε; Γιατί είναι αναγκαίο να απολυθούν τόσοι υπάλληλοι;

«Επιτρέψτε μου να σας δώσω ένα απλό παράδειγμα. Υπολογίζω ότι στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου 200.000 δάσκαλοι. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου, έχουμε 4 φορές περισσότερους δασκάλους ανά μαθητή από ότι στην Φινλανδία. Η Φινλανδία όμως διαθέτει ένα από τα καλύτερα εκπαιδευτικά συστήματα του κόσμου και εμείς ένα από τα χειρότερα. Αυτό συμβαίνει επειδή εμείς δεν πληρώνουμε καλά τους δασκάλους μας και δεν τους επιτρέπουμε να διδάξουν πολλές ώρες, προκειμένου να μοιραστεί η δουλειά σε περισσότερους. Οι δάσκαλοι δεν είναι ικανοποιημένοι από τους χαμηλούς μισθούς που λαμβάνουν. Δίνουν στους μαθητές χαμηλούς βαθμούς για να εκβιάσουν, τρόπον τινά, τους γονείς. Μόνον όταν οι τελευταίοι ‘τα σκάσουν χοντρά’, κάτω από το τραπέζι, υπό τη μορφή ιδιαίτερων μαθημάτων, οι βαθμοί ανεβαίνουν.

Τι κάνει τώρα η κυβέρνηση; Μειώνει τους μισθούς ακόμα περισσότερο. Οι δάσκαλοι λοιπόν θα εκβιάσουν ακόμα περισσότερο τους γονείς και η παιδεία μας θα πάει από το κακό στο χειρότερο. Αυτό που κατά την γνώμη μου θα έπρεπε να είχε κάνει η κυβέρνηση, είναι να απολύσει τα ¾ των δασκάλων. Η κυβέρνηση πρέπει να διαλέξει τους 50.000 καλύτερους δασκάλους, να τους διαθέσει περισσότερες διδακτικές ώρες και να τους πληρώσει διπλά. Κάτι τέτοιο θα βελτίωνε την παιδεία. Μόνον εάν οι υπάλληλοι γνωρίζουν ότι υπόκεινται σε αξιολόγηση και ως εκ τούτου θα μπορούν και να απολυθούν, το κράτος θα λειτουργήσει καλύτερα».

- Λειτουργήσατε κι εσείς με την πελατειακή λογική κατά την διάρκεια της σταδιοδρομίας σας;

«Όχι, ποτέ. Έχω δεχτεί βεβαίως αιτήματα από κόσμο να βολέψω τον γιό τους ή την κόρη τους σε κάποια δημόσια υπηρεσία, αλλά ουδέποτε τα εισάκουσα. Τους έλεγα ότι δεν μπορούσα να τους βρω δουλειά στον δημόσιο τομέα αλλά ότι ενδεχομένως θα μπορούσα να τους βοηθήσω για μια θέση στον ιδιωτικό τομέα. Οι περισσότεροι από αυτούς όμως δεν ενδιαφέρονταν για κάτι τέτοιο. Ήθελαν να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι εφ’ όρου ζωής».

- Προσπαθήσατε δύο φορές τα τελευταία χρόνια να ιδρύσετε ένα φιλελεύθερο κόμμα. Πού οφείλεται η αποτυχία του εγχειρήματός σας;

«Ο όρος ‘φιλελεύθερος’ αποτελεί βρώμικη λέξη στην Ελλάδα. Εάν μάλιστα σε αποκαλέσουν ‘νεοφιλελεύθερο’ είναι ακόμα χειρότερα. Τότε είσαι σχεδόν σαν τους ναζί. Δεν υπάρχει εδώ υποστήριξη για τις φιλελεύθερες ιδέες και δεν υπάρχει κανένα φιλελεύθερο κόμμα στο κοινοβούλιο. Πιστεύω ότι αυτό οφείλεται στην δυσπιστία που υπάρχει βαθιά ριζωμένη στην ελληνική κοινωνία. Ο Έλληνας είναι δύσπιστος όχι μόνον απέναντι στον άλλο αλλά και απέναντι στον ίδιο τον εαυτό του. Οι άνθρωποι εδώ δεν αισθάνονται σίγουροι για τις ικανότητές τους. Για τον λόγο αυτό αναζητούν προστασία σε ισχυρούς ανθρώπους και το κράτος».

- Στο μεταξύ μεγαλώνει η υποστήριξη προς την άκρα αριστερά και την άκρα δεξιά…

«Πράγματι. Η ριζοσπαστική αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ λέει ‘όχι’ σε όλα και για τον λόγο αυτό έχει φτάσει να είναι πρώτο κόμμα τις δημοσκοπήσεις. Και οι φασίστες της Χρυσής Αυγής υιοθετούν εξίσου υπεραπλουστευτική λογική. Κατά την κοινοβουλευτική συζήτηση για τα μέτρα λιτότητας την προηγούμενη εβδομάδα, ένας βουλευτής του φασιστικού κόμματος κράδαινε το έντυπο της μισθοδοσίας του λέγοντας ότι εισπράττει κάθε μήνα 8.500 ευρώ. Στη συνέχεια είπε ότι ο Αρχηγός του γενικού Επιτελείου Στρατού κερδίζει 1900 ευρώ και μετά είπε ότι ο αδελφός του, που είναι υπολοχαγός του ελληνικού στρατού, κερδίζει μόλις 875 ευρώ. ‘Υπάρχει κανείς που βρίσκει κάτι τέτοιο σωστό;’, ρώτησε. Υπήρξαν πολλές αντιδράσεις γιατί οι βουλευτές δεν θέλουν να βγαίνουν τα άπλυτά τους στην φόρα. Βρήκα όμως εξαιρετικά αποτελεσματική την παρέμβασή του. Η απήχηση των ναζί μεγαλώνει μέρα με την ημέρα».

- Πώς βλέπετε το μέλλον; Θα μείνει η Ελλάδα στην ευρωζώνη;

«Δεν ξέρω. Φοβάμαι ότι διολισθαίνουμε προς το χάος. Οι πολίτες τηρούν όλο και λιγότερο τον νόμο και δεν δείχνουν κανένα σεβασμό προς τις αρχές. Δεν διαθέτουμε επίσης κάποια ελίτ που θα μπορούσε να κατευθύνει τη χώρα. Δεν υπάρχουν πανεπιστημιακοί ή άλλοι διανοούμενοι που να τους εμπιστεύεται ο κόσμος. Παλιότερα τον ρόλο αυτό τον εκπλήρωνε ο βασιλιάς και ο στρατός. Δεν διαθέτουμε όμως πλέον βασιλιά και ο ρόλος του στρατού έχει αλλάξει. Παλιότερα είχαμε αξιωματικούς που είχαν πολεμήσει στον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο, που ήσαν ιδεαλιστές. Τώρα οι αξιωματικοί του στρατού έχουν γίνει γραφειοκράτες υπάλληλοι».

από το:
http://www.new-deal.gr/eidhseis-politikh/7018

http://www.tijd.be/nieuws/politiek_economie_europa/EU_en_IMF_beseffen_niet_hoe_verziekt_de_Griekse_politiek_is.9269137-3140.art

Mystra and Taygetos mountain

Mystra and Taygetos mountain, a set on Flickr.

Ένα οδοιπορικό σε γνωστούς δρόμους της παιδικής μας ηλικείας... Μια νέα μηχανή μεγάλων αξιώσεων, μια καλή παρέα, και πάλι απο την αρχή...

Με κάνεις Υπουργό Περιβάλλοντος για 100 μέρες; θα βρεις μπροστά σου μια άλλη Ελλάδα.

Του Χάρη Σαββίδη, αρχιτέκτονα d.p.l.g.

Δεν υπάρχει χειρότερο τέλμα από τη θεωρητικολογία. Προτείνω λοιπόν να δείτε πως μπορεί να αλλάξει η πορεία της χώρας στο Περιβάλλον και την εξυπηρέτηση της Ανάπτυξης με μερικά απλά μέτρα, χωρίς χρήματα.

1. Η απλοποίηση της Νομοθεσίας.  Με την απαλλαγή από τις πολεοδομίες του τμήματος ελέγχου των αδειών θα αποσπούσα τους εμπειρότερους μηχανικούς και θα τους οργάνωνα σε επιτροπές μαζί με συνταξιούχους αντίστοιχους στους οποίους η οδηγία θα ήταν απλή.  Οι 40.000 σελίδες (σε τόσες υπολογίζεται) πολεοδομικής νομοθεσίας να γίνουν χίλιες.  Είναι εφικτό;  Μα φυσικά και είναι.  Ούτως ή άλλως δεν υπάρχει κανένας που να μπορεί να γνωρίζει (και άρα να εφαρμόζει ή να ελέγχει) περισσότερες σελίδες.... Άλλωστε η ατελείωτη ρουσφετο-περιπτωσιολογία αυτής της νομοθεσίας χρησιμοποιείται μόνο εκ του πονηρού.
2. Η ολοκλήρωση του Κτηματολογίου.  Το κτηματολόγιο (που θα είναι ενιαίο με το κτηματολόγιο του δημοσίου και της εκκλησίας) πρέπει να ολοκληρωθεί το συντομότερο δυνατό.  Μέσα στις 100 πρώτες μέρες θα έκλεινα όλα τα υποθηκοφυλακεία για τις νέες εγγραφές.  Αυτό σημαίνει ότι αυτά θα λειτουργούσαν μόνο για τις υφιστάμενες.  Οι νέες εγγραφές θα γίνονταν στα πλαίσια του κτηματολογίου με ηλεκτρονικό τρόπο από ηλεκτρονική πλατφόρμα από τους ίδιους τους συμβολαιογράφους και δικηγόρους.  Με τον τρόπο αυτό, η λειτουργία του γίνεται άμεσα και η κατάργηση του υποθηκοφυλακείου είναι θέμα ολίγων μηνών. 
3. Η κατάργηση των αρχείων πολεοδομίας όλης της χώρας.  Αυτό είναι ίσως το πιο σημαντικό μέτρο.  Αντί της σημερινής κατάστασης που είναι τραγική (τρεις τουλάχιστον επισκέψεις προκειμένου να προμηθευτεί κανείς σχέδια ή έγγραφα οποιασδήποτε άδειας...) θα μάζευα όλα τα αρχεία σε ένα μεγάλο κτίριο (π.χ. Πρώην κλωστοϋφαντουργείο στη μεθόριο) και θα οργάνωνα τις αποστολές στους ενδιαφερόμενους μέσω ψηφιοποιημένων αρχείων.  Απλό; Βεβαίως.  Αντί ο ενδιαφερόμενος να πηγαίνει στην πολεοδομία, να αιτείται και να περιμένει εβδομάδες προκειμένου να βρεθούν και να μεταφερθούν, να πληρώνει για να βγάζει φωτοτυπίες και τελικά να χάνει άπειρο χρόνο και χρήμα, θα μπορούσε να ζητά μέσω διαδικτύου και να του αποστέλλονται τα έγγραφα ηλεκτρονικά.  Η ψηφιοποίηση θα γίνεται σε πρώτη φάση à la carte, με πληρωμή ισότιμη των φωτοτυπιών από τον ενδιαφερόμενο, όταν δηλαδή αυτός αναζητά τα αρχεία.  Παράλληλα, οι νέες άδειες, που καταγράφονται ηλεκτρονικά, θα είναι διαρκώς διαθέσιμες χωρίς κόστος.
4. Εφαρμογή συστήματος απόσυρσης (ή μερικής απόσυρσης) κτιρίων για την “ανάπλαση” σημαντικών σημείων των πόλεων και υψηλής σημασίας τόπων.  Εξηγούμαι.  Υπάρχουν σημεία στις πόλεις όπου αστική ανάπτυξη σημαίνει μονοσήμαντα κατεδάφιση. Αυτό απαιτεί χρήματα:  Αποζημιώσεις, έξοδα κατεδάφισης και ανάπλασης του χώρου που δημιουργείται.  Εκεί, η λύση είναι η ανταλλαγή ιδιοκτησιών με κτισμένα ή άκτιστα ακίνητα που σήμερα είναι στην ιδιοκτησία του δημοσίου.  Για παράδειγμα η κατεδάφιση ενός οικοδομικού τετραγώνου στην Κυψέλη θα μπορούσε να γίνει με αποζημίωση των ιδιοκτητών από την ανοικοδόμηση ενός δημόσιου οικοπέδου με αντίστοιχες ή μεγαλύτερες αξίες.  Η μερική όμως κατεδάφιση κτιρίων (τελευταίοι όροφοι, διάνοιξη χώρων στάθμευσης σε ισόγεια και υπόγεια υφισταμένων κτιρίων) μπορεί να χρηματοδοτηθεί από την υπεραξία που αυτές οι εργασίες θα επιφέρουν.  Είναι νομίζω ένα σημαντικό μέτρο για την πραγματική αναβάθμιση τμημάτων των πόλεών μας στα οποία οι αξίες έχουν σχεδόν μηδενιστεί.

Τέσσερα λοιπόν μέτρα που θα δώσουν μια νέα ώθηση στην ανάπτυξη.  Είμαι σίγουρος ότι κανένας δεν μπορεί να φανταστεί την άσκηση πολιτικής χωρίς χρήματα.  Εγώ υποστηρίζω πως μπορεί.  Φτάνει να υπάρχει πραγματική βούληση και φαντασία στην άσκησή της.  Εδώ είμαστε να το αποδείξουμε. 

από το protagon.gr
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.anagnwstes&id=16456#commentsContainer

Λίγο πριν τη 17η Ιουνίου, ας ξεκαθαρίσουμε τι μετρά στην ψήφο μας

από το Θάρρος της Καλαμάτας, Τρίτη 12 Ιουνίου 2012

Του Χάρη Σαββίδη,

μέλους της ΚΕ της “Δράσης” και

Υποψήφιου Βουλευτή Μεσσηνίας με το ψηφοδέλτιο “Δημιουργία, Ξανά”

Λιγότερο από μια βδομάδα πριν τις εκλογές, όλα τα κόμματα έχουν συμφωνήσει σε μια βασική θέση:  Ότι η χώρα χρειάζεται κυβέρνηση μακράς πνοής προκειμένου να ανταπεξέλθει στη σημερινή δύσκολη ευρωπαϊκή πραγματικότητα και προοπτική.

Τα δύο κόμματα που παλεύουν για το πριμ των 50 εδρών ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, πολύ λίγο ενδιαφέρονται για την επόμενη μέρα αφού αυτή θα έρθει συνυφασμένη ούτως ή άλλως με πολλούς συμβιβασμούς σε σχέση με το προεκλογικό τους πρόγραμμα.  Ήδη προετοιμάζουν τους ψηφοφόρους τους γι' αυτό λέγοντας ότι οι συμμαχικές κυβερνήσεις εμπεριέχουν συμβιβασμούς.  Το τρίτο ΠΑΣΟΚ, φαίνεται να μην πιστεύει ακόμα ότι έχει κατορθώσει να σταθεροποιηθεί και φαίνεται πολύ λίγο να ενδιαφέρεται για μια ουσιαστική κυβερνητική πρόταση.  ΔΗΜΑΡ και Ανεξάρτητοι Έλληνες προετοιμάζουν σημεία προγραμματικής μετεκλογικής συμφωνίας ενώ το ΚΚΕ φαντάζει να έχει μείνει χρόνια πίσω.  ΛΑΟΣ και Χρυσή Αυγή φαίνεται να μένουν πίσω και να  μην κατορθώνουν να βρουν τη θέση τους στη μετά 6 Μαΐου 2012 εποχή.

Στη μετά 6 Μαΐου 2012 εποχή θέλησε να βρει τη θέση της και η Δράση του Στέφανου Μάνου.  Γνωρίζοντας ότι απευθύνεται σε μια ελάχιστη μειοψηφία ευγενών σκεπτόμενων ψηφοφόρων που δεν δείχνουν να ξεπερνούν το 2% επιδίωξε και κατάφερε τη συνεργασία σε επίπεδο συνασπισμού κομμάτων με την Δημιουργία Ξανά, ένα νέο πολιτικό σχηματισμό υπό την ηγεμονική προσωπικότητα του Θάνου Τζήμερου.  Παρόλο που η συνεργασία συνεχίζει να αποδεικνύεται δύσκολη και γεμάτη εκπλήξεις, το μήνυμα προς τους ψηφοφόρους πέρασε:  θέλετε οι δύο πόλοι να μπουν στη βουλή προκειμένου να διευκολυνθούν οι μεταρρυθμίσεις;  Ψηφίστε τον Συνασπισμό ακόμα και εάν δεν συμφωνείται και με τις δύο “συνιστώσες” του.  Εξ άλλου τα δύο κόμματα παραμένουν αυτόνομα και αυτεξούσια...

Όμως αυτές τις λίγες μέρες πριν τις εκλογές ο προεκλογικός αγώνας των κομμάτων τείνει να πάρει μορφή τρομοκρατικού αγώνα άλωσης συνειδήσεων.  Η μεν ΝΔ προβάλει με χίλιους τρόπους το μήνυμα ότι ψηφίστε μας για να σώσουμε την παραμονή μας στην ευρωζώνη, ο δε ΣΥΡΙΖΑ παλεύει με χίλιους δυο τρόπους να κερδίσει τους τρομοκρατημένους της κρίσης:  δημοσίους υπαλλήλους, υπαλλήλους ΔΕΚΟ, άνεργους, φοιτητές και άλλους προσφέροντας αυτό που λειτουργικά είναι.  Μια ομπρέλα εκ των υποκειμένων του συστήματος, ένα θεσμικό δηλαδή μέρος του συστήματος ακόμα και εάν αυτό δεν συμπεριλαμβάνει την υψηλή ιεραρχία σε μεγάλο βαθμό.

Και οι δύο αυτοί πόλοι της επόμενης διακυβέρνησης της χώρας δεν φαίνονται κατά τη γνώμη μου να απαντούν στο βασικό ερώτημα που είναι η εξασφάλιση της παραμονής μας στο ευρώ.  Εδώ το θέμα είναι ξεκάθαρο.  Παραμονή μας στο ευρώ σημαίνει πρωτογενές πλεόνασμα και διαρθρωτικές αλλαγές – πραγματικές δηλαδή μεταρρυθμίσεις.  Άρα η πίεση προς μια τέτοια κατεύθυνση πέφτει στους ώμους των μικρότερων κομμάτων που θα στηρίξουν την οποιαδήποτε κυβέρνηση.  Εκεί ο ρόλος της ΔΗΜΑΡ καθώς και του συνασπισμού της Δημιουργίας Ξανά μπορεί να είναι καθοριστικός.

Και έτσι φτάνουμε στο ουσιαστικό ερώτημα των ημερών που είναι το ακόλουθο: με τι κριτήρια καλούμαστε να επιλέξουμε το τι θα ψηφίσουμε.  Κατά τη γνώμη μου η μοναδική απάντηση στο ερώτημα αυτό παραμένει για δεκαετίες η ίδια.  Αυτός που θα ψηφίσουμε οφείλει να αντιπροσωπεύει ως ολοκληρωμένη προσωπικότητα στο Κοινοβούλιο, τη φιλοσοφία, το ήθος, την πρακτική, τη συμπεριφορά, την αποτελεσματικότητα που εμείς επιλέγουμε πως πρέπει να έχει, να μπορούμε δηλαδή να ταυτιστούμε μαζί του στις δύσκολες επιλογές που θα κληθεί να αντιμετωπίσει.

Τα σενάρια, ψηφίζουμε ΝΔ για να μη βγει ο ΣΥΡΙΖΑ (που όμως, με το ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση, καμιά κυβέρνηση ίσως να μην αντέξει, και σε λίγους μήνες, σε νέες εκλογές, αυτός να βγει αυτοδύναμος) ή ψηφίζουμε ΣΥΡΙΖΑ για να μπορεί να δημιουργηθεί αυτοδύναμη αριστερή κυβέρνηση (που όμως το κόμμα αυτό μαζεύει σιγά-σιγά όλα τα αντιδραστικά (και διαπλεκόμενα πολλές φορές) στοιχεία του ΠΑΣΟΚ ώστε να προδιαγράφεται σαφές πως καμιά μεταρρύθμιση δεν θα είναι εύκολο να γίνει), είναι κατά τη γνώμη μου παιχνίδια τρομοκρατίας για να ξανα-εγκλωβισθούμε σε ένα δικομματικό παιχνίδι σαν αυτό που μας κατέστρεψε.  Το κοινοβούλιο περισσότερο παρά ποτέ χρειάζεται σοβαρούς και αποτελεσματικούς βουλευτές.  Και αυτούς σας καλώ με όλη μου τη δύναμη να ψηφίσετε.

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΜΑΝΟΥ, ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ

στον Πολυχώρο ACRO, Ιερά Οδός 9-15, 


ΤΡΙΤΗ 5/6 στις 20.30

Αγαπητές φίλες, Αγαπητοί φίλοι,

Σας ευχαριστώ για την παρουσία σας.

Σε 12 μέρες θα τελειώσει η προεκλογική περίοδος. Θα πάψουμε να ακούμε στα παράθυρα της τηλεόρασης τις θεωρίες και τα ιδεολογήματα των κομμάτων που διεκδικούν την ψήφο μας. Θα σταματήσουν να μας λένε για τα λεφτά που θα μας δώσουν και δεν έχουν, για τα λεφτά που θα διεκδικήσουν, για τα λεφτά που θα απαιτήσουν. Για συμφωνητικά που θα ακυρώσουν και θα αναδιαπραγματευτούν. Στις 18/6 τα λόγια θα σταματήσουν και θα προβάλλει η πραγματικότητα.

Την περασμένη εβδομάδα τα δύο κόμματα που διεκδικούν το μπόνους των 50 εδρών παρουσίασαν τις καινούργιες εκλογικές τους θέσεις. 31/5 η ΝΔ και την επομένη, 1/6 ο ΣΥΡΙΖΑ. Σε πολλά σημεία οι θέσεις τους είναι ταυτόσημες. Υπόσχονται να μας ανακουφίσουν από τα δεινά του μνημονίου. Με λεφτά όμως που δεν υπάρχουν και δεν μπορούμε πια να δανειστούμε. Η ΝΔ υπόσχεται να τα βρει κόβοντας δαπάνες. Κάτι που ποτέ δεν έκανε. Ως κυβέρνηση αύξαινε τις δαπάνες την ίδια στιγμή που υποσχόταν να τις περιορίσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται να τα βρει διπλασιάζοντας τους φόρους εισοδήματος. Ακούσατε καλά. Διπλασιάζοντας τους φόρους εισοδήματος. Κατά την άποψη του είναι απόλυτα φιλολαϊκό η χωρίς μέτρο αύξηση των φόρων και η δήμευση της περιουσίας.

Αυτό που πρέπει να προσέξετε δεν είναι τόσο τα ψέματα που ως συνήθως μας λένε, αλλά  ότι και τα δύο κόμματα που προσβλέπουν αποκλειστικά και μόνο στην εξουσία αλλάζουν τα προγράμματα με τα οποία κατέβηκαν στις εκλογές της 6/5. Τι αξιοπιστία μπορούν να έχουν προγράμματα για την οικονομία που αλλάζουν ανάλογα με τις εκλογικές επιδιώξεις του κόμματος που τα συντάσσει;

Τα τελευταία δύο χρόνια, ως χώρα, χάσαμε και το τελευταίο ίχνος αξιοπιστίας που διαθέταμε. Δεν θα ανακτήσουμε την αξιοπιστία μας παρουσιάζοντας αναξιόπιστα προγράμματα. Δεν θα ανακτήσουμε την αξιοπιστία μας αν συμπεριφερόμαστε αναξιόπιστα. Την περασμένη εβδομάδα ο κ. Βενιζέλος, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, διαβεβαίωσε την ΑΔΕΔΥ ότι δεν θα γίνουν απολύσεις στο Δημόσιο. Ο ίδιος κ. Βενιζέλος ήταν ο βασικός συντάκτης, υποστηρικτής και εγγυητής του Μνημονίου που προβλέπει τη μείωση κατά 150.000 του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων μέχρι το 2015. Όλοι, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ υποκύπτουν στον λαϊκισμό και χάνουν την αξιοπιστία τους.

Η ΔΗΜΑΡ ζητεί επιμήκυνση, έως το τέλος του 2017, της δημοσιονομικής προσαρμογής. Αυτό σημαίνει μεγαλύτερο πρωτογενές έλλειμμα για φέτος, καθώς και για τα επόμενα χρόνια, δηλαδή ΝΕΑ ΔΑΝΕΙΑ. Δηλαδή περισσότερα, αλλεπάλληλα, Μνημόνια. Αντί για απαγκίστρωση και απεγκλωβισμό, όπως διατείνεται η ΔΗΜΑΡ, θα έχουμε βαθύτερο, μόνιμο εγκλωβισμό.

Στο περιβάλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όλα αποφασίζονται μετά από εξαντλητικό διάλογο και διαπραγμάτευση. Η σωστή και επιτυχημένη διαπραγμάτευση προϋποθέτει καλή πίστη και ξεκάθαρο στόχο. Ούτε το ένα διαθέτουμε ούτε το άλλο. Ο μόνος στόχος μέχρι σήμερα ήταν πως να πάρουμε τα λεφτά. Πολλοί μάλιστα πρόβαλλαν ως έξυπνη εθνική πολιτική την ιδέα: "τώρα που τα πήραμε, να μη τους τα γυρίσουμε!". Για αξιοπιστία και καλή πίστη καλύτερα να μη μιλάμε.

Η Δράση παρουσίασε τις δεσμεύσεις της και τις βασικές θέσεις της για την οικονομία λίγα χρόνια πριν από τις εκλογές του Μαϊου. Τις επανέλαβε προεκλογικά τον περασμένο Απρίλιο και σήμερα θα σας τις ξαναθυμίσω. Δεν αλλάζουμε για να προσαρμοστούμε στο ακροατήριο μας, ή για να αρέσουμε περισσότερο. Θα αλλάζαμε αν άλλαζαν οι περιστάσεις. Αλλά δυστυχώς οι περιστάσεις δεν άλλαξαν, έγιναν πιο δύσκολες. Επιβεβαίωσαν όλες μας τις προβλέψεις. Μπορεί να μην είμαστε ευχάριστοι, αλλά είμαστε πάντως αξιόπιστοι. Λέμε ακριβώς ότι πιστεύουμε και θα κάνουμε ακριβώς ότι λέμε. Είμαστε οι μόνοι που έχουμε διαφορετική πρόταση, δεν είμαστε φερέφωνο κανενός. Ζητάμε την ψήφο σας. Για να μπορούμε να δουλέψουμε ουσιαστικά για αυτά που πρέπει  να γίνουν. Για να έχουμε την Ελλάδα που μας αξίζει.

Δεσμευόμαστε ότι αν κάποιος από εμάς συμμετάσχει στην μετεκλογική κυβέρνηση  θα παραιτηθεί από τη Βουλή. Διότι θεωρούμε ότι, με τα σημερινά δεδομένα, είναι χρήσιμο να μη ταυτίζεται η εκτελεστική με τη νομοθετική εξουσία. Κάτι παρόμοιο λέει και η ΝΔ αλλά θέλει να το επιβάλλει με νόμο για να ισχύει και για τους άλλους στο μέλλον. Εμείς δεν χρειαζόμαστε νόμο και δεν μας ενδιαφέρει τι θα κάνουν οι άλλοι. Δεσμευόμαστε να επιβάλλουμε τον κανόνα στον εαυτό μας αμέσως.

Τα κόμματα χρηματοδοτούνται ετησίως από τον προϋπολογισμό με περίπου 10 € για κάθε ψήφο που πήραν στις εκλογές. Το ποσό είναι υπέρογκο και προκλητικό και πάντως πολύ υψηλότερο από ότι ισχύει στα άλλα πιο πλούσια κράτη της Ευρώπης. Η Δράση δεσμεύεται να κρατήσει 0,70 € και να επιστρέψει το υπερβάλλον ποσό. Γιατί 0,70 € ανά ψήφο; Διότι τόσα δίνει η "φτωχή" Γερμανία στα δικά της κόμματα, ποσό πουη θεωρούμε δικαιολογημένα αρκετό. Αν δηλαδή λάβουμε 250.000 ψήφους και βάσει του νόμου δικαιούμεθα 2.500.000 € ετησίως θα επιστρέψουμε τα 2.325.000 € και θα κρατήσουμε 175.000 €. Όποιος ψηφίσει Δράση αντί π.χ. για ΔΗΜΑΡ ή κάποιο άλλο κόμμα βοηθάει το κράτος να εξοικονομήσει 9,30 €. Με τα ποσοστά που δίνουν οι δημοσκοπήσεις στον ΣΥΡΙΖΑ, οι φορολογούμενοι θα καταβάλλουν ετησίως στο ταμείο του, ποσό μεγαλύτερο από 15.000.000 €. Με τη δική μας δέσμευση θα εξοικονομούσαν 13.950.000 €.

Αναφέρθηκα στην αρχή της ομιλίας μου στην πραγματικότητα που θα εμφανιστεί μπροστά μας την επομένη των εκλογών. Μερικές πτυχές της έχουν ξεφύγει από το κουκούλωμα και φανερώνονται. Απειλούνται οι άνθρωποι που χρειάζονται ιατροφαρμακευτική φροντίδα. Γιατί; διότι έχουν σωθεί τα λεφτά! Απειλούμαστε με ενεργειακό black-out. Γιατί; διότι έχουν σωθεί τα λεφτά! Το κράτος χρωστάει και δεν πληρώνει. Διότι δεν έχει λεφτά. Επειδή χρωστάει και δεν πληρώνει, το ίδιο κάνουν και οι προμηθευτές του. Και αυτοί δεν πληρώνουν. Ούτε τους δικούς τους προμηθευτές τους, ούτε τους εργαζόμενούς τους, ούτε τους φόρους τους.  Όλη η παραγωγική διαδικασία οδηγείται σε παύση. Οι άνεργοι του ιδιωτικού τομέα ξεπερνούν το εκατομμύριο. Η Ελλάδα σε στάση.

Θα σας παρακαλούσα να σκεφτείτε τι σημαίνει αυτή η συμπεριφορά του δημοσίου προς τους πολίτες: Το Κράτος δεν πληρώνει τα φάρμακα όχι διότι δεν έχει καθόλου λεφτά αλλά επειδή επιλέγει να δώσει τα περιορισμένα λεφτά κάπου αλλού! Προτιμά να πληρώνει χρυσούς μισθούς στον ΗΣΑΠ και σε άλλες ΔΕΚΟ παρά τα φάρμακα των καρκινοπαθών. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται να το συνεχίσει αυτό. Ίσως υπολογίζει ότι ο καρκινοπαθής έτσι και αλλιώς δεν θα μπορέσει να πάει να ψηφίσει ενώ ο εργαζόμενος στον ΗΣΑΠ μπορεί... Εμείς λέμε ότι αυτό είναι ανήθικο και πρέπει να σταματήσει. Δεν έχουμε κάτι εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων όπως πολλοί προσπαθούν να μας προσάψουν. Απλά λέμε ότι τα λεφτά δεν φτάνουν και πρέπει να μπουν προτεραιότητες. Ο αληθινός πολιτικός ηγέτης είναι κάποιος που μπορεί να πάρει αυτές τις αποφάσεις για να στηριχθούν αυτοί που πραγματικά έχουν ανάγκη.

Πώς θα ανασυγκροτηθεί παραγωγικά η χώρα; Με τα ευχολόγια και τις διακηρύξεις της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ ή μήπως της ΔΗΜΑΡ;  Χωρίς κόπο και σκληρή δουλειά, χωρίς θυσίες; Με τα κεκτημένα, κεκτημένα και αδιαπραγμάτευτα;  Το πιστεύει κανείς; Όχι θα μου πείτε. Αλλά αν όχι, γιατί λέει ότι θα τους ψηφίσει; Είναι αυτό το Ελληνικό πολιτικό παράδοξο;

Απέναντι στην πραγματικότητα που θα φανερωθεί απειλητικά αμέσως μετά τις εκλογές δηλώνουμε ότι είμαστε ανεπιφύλακτα υπέρ της παραμονής της χώρας μας στο Ευρώ και στην Ευρωζώνη. Διότι αν φύγουμε από το Ευρώ θα μας συμβεί αυτό που μάλλον ρόδινα περιέγραψε την περασμένη εβδομάδα στην ανάλυσή της η Εθνική Τράπεζα. Το κατά κεφαλήν εισόδημα μας θα πέσει κατά περίπου 50%. Η ζημιά δεν θα είναι μόνο οικονομική. Εάν φύγουμε από την Ευρώπη θα είμαστε ευάλωτοι σε ένα ολοένα και πιο ασταθές γεωπολιτικό περιβάλλον.

Ακύρωση του μνημονίου και των εφαρμοστικών νόμων σημαίνει ότι δεν θέλουμε να συζητήσουμε με τους δανειστές μας. Η Ευρώπη έχει μάθει στον διάλογο. Δεν ξέρουν πώς να χειριστούν κάποιον που δε θέλει να συζητήσει. Εάν ακυρώσουμε, απλώς θα ακυρώσουν και αυτοί και θα πάρουν τα λεφτά τους. Τότε θα αναγκαστούμε να φύγουμε από το Ευρώ και την Ευρώπη. Και θα επέλθει οικονομική, κοινωνική και ενδεχομένως εθνική καταστροφή. Είμαστε λοιπόν κάθετα αντίθετοι  στην ακύρωση για την οποία δεσμεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ.

Το μνημόνιο αναθεωρείται διαρκώς μέσα από μια διαδικασία διαπραγμάτευσης. Είμαστε υπέρ της διαπραγμάτευσης και του διαλόγου διότι έτσι επιτυγχάνεται καλύτερο αποτέλεσμα.

Στις 18 Ιουνίου δεν θα υπάρχει μνημόνιο. Το μνημόνιο ΙΙ έγινε κουρελόχαρτο στη διάρκεια της τρίμηνης εκλογικής αναταραχής. Θα χρειαστεί να διαμορφωθεί ένα νέο μνημόνιο που θα λάβει αναγκαστικά υπόψη του τη νέα (και χειρότερη) πραγματικότητα.

Τι θα θέλαμε να δούμε στο νέο μνημόνιο;

·         Δέσμευση από τα πολιτικά κόμματα ότι δεν θα ξαναφέρουν το λαό σε αυτή τη κατάντια· να δεσμευτούμε ότι θα προτείνουμε συνταγματική μεταρρύθμιση για πιστή τήρηση ισοσκελισμένων προϋπολογισμών.

·         Άμεση μείωση του Δημόσιου τομέα είτε με απολύσεις (για υπηρεσίες που πραγματικά δεν χρειάζονται και με ειδική τριετή πρόβλεψη διευκόλυνσης όσων χάσουν τη δουλειά τους), είτε με μεταφορά των υπαλλήλων και των υπηρεσιών σε νέα ιδιωτική επιχείρηση με σύμβαση παροχής υπηρεσιών προς το Δημόσιο. Μεταφορά του οικονομικού οφέλους σε μακροπρόθεσμα προγράμματα στήριξης των ανέργων.

·         Δραστική φορολογική μεταρρύθμιση. Απλούστατο φορολογικό πλαίσιο ώστε να είναι κατανοητό για τον φορολογούμενο και εύκολα ελέγξιμο από το Κράτος. Κατάργηση φόρων κατοχής στην ακίνητη περιουσία (πρώτον διότι δεν συνδέονται με τη φοροδοτική ικανότητα και δεύτερον διότι καταστρέφουν την αξία της περιουσίας όλων μας-και της δημόσιας). Είμαι πεπεισμένος ότι η απλότητα από μόνη της θα μειώσει δραστικά τη φοροδιαφυγή. Δέσμευση των κομμάτων ότι δεν θα αλλάξει το φορολογικό πλαίσιο εξ αιτίας τους για τα επόμενα 10 χρόνια. Ξέρουμε ότι η ανάπτυξη χρειάζεται επενδύσεις και οι επενδύσεις χρειάζονται σταθερότητα. Αυτό που προτείνω ουσιαστικά είναι να δεσμευτούμε όλοι να κάνουμε μια προσπάθεια να φέρουμε τις επενδύσεις διότι μόνον έτσι θα μειωθεί η ανεργία.

·         Δέσμευση του Κράτους ότι εάν χάσει πρωτοδίκως μια δίκη εναντίον πολίτη δεν θα εφεσιβάλλει την απόφαση εκτός πολύ εξαιρετικών περιπτώσεων. Για να αποσυμφορηθεί άμεσα η δικαιοσύνη στα εφετεία και τον Άρειο Πάγο και να μην πληρώνουν οι φορολογούμενοι την ευθυνοφοβία της γραφειοκρατίας.

·         Αναλυτικό πρόγραμμα μετάβασης σε ένα συνταξιοδοτικό σύστημα που ενισχύει την ανταγωνιστικότητα, διευκολύνει την ανάπτυξη και εγγυάται μια ελάχιστη σύνταξη 700 € για όλους τους πολίτες πάνω από ένα όριο ηλικίας χωρίς εισφορές (φυσικά θα μπορούν οι πολίτες να κάνουν εισφορές σε ιδιωτικούς ασφαλιστικούς φορείς για να προγραμματίσουν σύνταξη υψηλότερη της ελάχιστης). Η Πολιτεία οφείλει να δείχνει σεβασμό στους ηλικιωμένους.

Στην επόμενη Βουλή, η Δράση με τη Δημιουργία Ξανά και τη Φιλελεύθερη Συμμαχία δεν θα μπορέσουμε μόνοι μας να διαμορφώσουμε το νέο μνημόνιο. Θέλουμε όμως να μπορέσουμε να συμμετάσχουμε στη διαμόρφωση του. Δεσμευόμαστε ότι θα στηρίξουμε μια κυβέρνηση που θα αγωνιστεί για την παραμονή μας στην Ευρώπη και την Ευρωζώνη και θα στηρίξει τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η Ελλάδα για την παραγωγική της ανασυγκρότηση. Τη μείωση του δημόσιου τομέα, τη βαθιά απλοποίηση της φορολογικής νομοθεσίας και την επίσης βαθιά ασφαλιστική μεταρρύθμιση.

Να λοιπόν τι είναι η Δράση. Κόμμα ανεπιφύλακτα φιλοευρωπαϊκό και βαθιά μεταρρυθμιστικό. Μπορεί να είμαστε μικρό κόμμα, αλλά είμαστε κόμμα εξουσίας. Όχι διαμαρτυρίας. Είμαστε έτοιμοι να συμβάλλουμε στην διακυβέρνηση του τόπου και να αναλάβουμε τις ευθύνες που αναλογούν. Είμαστε συνεπώς παράγοντας πολιτικής σταθερότητας.

Είμαστε ο μόνος συνδυασμός που ζητά την άμεση μείωση του δημόσιου τομέα διότι μόνον έτσι θα δημιουργηθεί χώρος για την πολυπόθητη ανάπτυξη.

Είμαστε τα μόνα κόμματα που δεν ρίχνουμε την ευθύνη για τα σημερινά μας χάλια στους ξένους. Πιστεύουμε ότι εμείς και μόνον εμείς ευθυνόμαστε αν δεν μπορέσαμε να αξιοποιήσουμε τον ελληνικό πλούτο, το κλίμα, τον ήλιο, τους ανθρώπους μας, την απίστευτη πολιτιστική μας κληρονομιά. Εμείς ευθυνόμαστε, ναι και γι αυτό είναι στο δικό μας χέρι να κερδίσουμε τη μάχη και να αλλάξουμε το κατεστημένο που μας έχει οδηγήσει σε αυτή την κατάσταση.  Στο δικό μας χέρι και όχι στο χέρι της τρόϊκας ή άλλων ξένων.

Και ένα τελευταίο σχόλιο: πολλοί μιλούν για την εθνική μας αξιοπρέπεια και πως μας την αφαίρεσε το μνημόνιο. Εγώ θεωρώ ότι θα ανακτήσουμε την εθνική μας αξιοπρέπεια όταν θα είμαστε σε θέση να βοηθήσουμε με χρήματα και με τεχνογνωσία τους Ευρωπαίους εταίρους μας όταν μας έχουν ανάγκη. Αυτός πρέπει να είναι ο εθνικός μας στόχος. Να είμαστε αρκετά καλοί και ικανοί να βοηθήσουμε τους εταίρους μας όταν μας χρειάζονται. Δεν μπορεί να είναι στόχος μας πως θα πάρουμε όσα περισσότερα μπορούμε κάνοντας όσα λιγότερα μπορούμε.

Πιστεύω ακλόνητα στις τεράστιες συλλογικές δυνατότητες των Ελλήνων και του απανταχού Ελληνισμού. Μην αδικούμε μόνοι μας τον εαυτό μας. 

Πιστέψτε στην Ελλάδα.

Σας ευχαριστώ  για την παρουσία σας και την προσοχή σας.